Τουρίστες, καφετέριες και Ταμείο Ανάκαμψης. Αλλιώς τελειώσαμε...

Του Γιώργου Κράλογλου

Με την πανδημία να μας χορεύει και την κρατικίστικη οικονομία μας χωρίς μεταρρυθμίσεις, ο Θεός να βάλει το χέρι του αν δεν δούμε τουρίστες το 2022...

Θα μου πείτε πως ξέχασα και την "προωθητική μηχανή" Ελλάδα 2.0, των 55 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ. 

Δεν τη ξέχασα καθόλου. Απλά διατηρώ πάρα πολλές επιφυλάξεις για την επιτυχία στη διανομή των κονδυλίων, μιας και συμπίπτει με τα προεόρτια της προεκλογικής περιόδου του 2022 στον δρόμο των εκλογών του 2023. 

Δηλαδή τι; Υπάρχει κάτι που να μας πείθει ότι κάναμε πολιτική υπέρβαση; Ότι φαυλοκρατικές πολιτικές της μεταπολίτευσης ξεπεράστηκαν; Πότε όλα αυτά; 

Μέχρι και το 2019 τα δανεικά και τα λίγα περισσεύματα του κορβανά τα κάναμε χαρτζιλίκια στη βιοτεχνία και στην ανεργία η οποία τροφοδοτούσε και ζούσε την καφετέρια και το έτοιμο φαγητό. 

Και ευτυχώς που το 2019 σωθήκαμε από τους τουρίστες με τα νούμερα ρεκόρ που έφεραν,  σε σχέση με τα τελευταία χρόνια, στέλνοντας και το μήνυμα ότι θα συντηρήσουν την οικονομία μας αν φροντίσουμε και εμείς να τους προστατέψουμε από την πανδημία και να απομακρύνουμε τους φόβους τους αλλά και τους φόβους μας (για την οικονομία) αν η πανδημία θα μείνει και κατά το 2022, τους μήνες του τουρισμού.

Είναι λοιπόν ή δεν είναι να τρέμεις για την οικονομία σου, που εξαρτάται κυρίως από τον τουρισμό και την καφετέρια, όταν στα χέρια των πολιτικών και των κομμάτων της Ελλάδας έρχονται 55 δισ., (σίγουροι πόροι της Κοινότητας), με περίοδο βασικής διανομής τους το 2022-2023 όπου τα κόμματα ενώ προετοιμάζονται για εκλογές δεν έχουν τίποτε να πουν, τίποτε να υποσχεθούν,  λεφτά του κορβανά να μοιράσουν δεν υπάρχουν, η πανδημία καλπάζει το 2022 και στα ξαφνικά δικαιούσαι να κάνεις χρηματοδοτήσεις, ως κυβέρνηση, ή να τις υποσχεθείς ως αντιπολίτευση; 

Ποιος θα σε σταματήσει από τα γνωστά. Από τα συνηθισμένα στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα... οι Βρυξέλλες επειδή πρόκειται να σου βγάλουν το λάδι για να σου τα δώσουν; 

Ήταν όμως ποτέ λόγος αυτός (στην Ελλάδα πάντα και μόνο στην Ελλάδα) να ανακοπούν μοιρασιές κατά πώς βολεύει κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικούς; 

Να λοιπόν προς τι οι επιφυλάξεις μας.

Πώς θα βαδίσουμε το 2022 και πολύ περισσότερο το 2023 αν μας μείνει η πανδημία όταν οι τουρίστες διαλέγουν χώρες με ασφάλεια στις καφετέριές τους. Τις επόμενες τουριστικές περιόδους, όπου η Ελλάδα, ως χώρα των γκαρσονιών, θέλει να έχει να προσφέρει στη μόνη απασχόληση που μπορεί. 

Γιατί η άλλη απασχόληση, στην καινοτομία, νεοφυείς επιχειρήσεις,  πληροφορική, από τις πολυεθνικές που απαντούν σε προκλήσεις και προσκλήσεις της τεχνολογίας, δεν θα μας αφορά. Ούτε που ξέρουμε πότε θα την δούμε, σε πράξη, όταν βλέπουν και βλέπουμε ότι στην Ελλάδα μας λείπουν δεξιότητες και στις οικοδομές...

Εκτός αν, για τις οικοδομές, υπάρχει άλλη εξήγηση, στη μείωση απασχόλησης,  σε περίοδο έντασης της αγοράς ακινήτων αλλά στην ανεργία μας το ποσοστό στους νέους από 25 ετών και πάνω αυξάνεται πάνω και από το 40%.

Έχουμε τους νέους μας για την οικοδομή; Καθόλου. Ερωτώ όμως και γνωρίζω πως δεν πρόκειται να πάρω απάντηση.

Υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε, στην Ελλάδα, μπροστά σε ισχυρό και ελπιδοφόρο κάλεσμα σε θέσεις εργασίας εγγυημένων μισθών και επιδομάτων ικανών όχι να επιτύχουν όχι επαναφορά των Ελλήνων εξωτερικού (αυτό αποκλείεται για πολλούς λόγους) αλλά αναστροφής στην τάση φυγής των άνω των 500.000 άνεργων νέων και για λόγους έλλειψης δεξιοτήτων με θέσεις απασχόλησης-εκπαίδευσης σε δεξιότητες που τυχόν θα επιτρέψει η ενίσχυση επενδύσεων της ιδιωτικής οικονομίας από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ; 

Συνεπώς εάν και αυτή τη φορά, για λόγους πολιτικού κέρδους, αντί επειγουσών μεταρρυθμίσεων (αποκρατικοποίηση) και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των πόρων Ταμείου Ανάκαμψης και ΕΣΠΑ, (όπως λένε ανάμεσα στις γραμμές στις εκθέσεις τους και Κομισιόν και ΟΟΣΑ) δεν οδηγήσουμε την οικονομία σε νέους ορίζοντες ως το 2027 (τέλος της ισχύος των προγραμμάτων), μας μένουν μόνο ικεσίες..., σε θεϊκές δυνάμεις, να μην καταστρέψει η πανδημία τον μοναδικό δρόμο της σωτηρίας μας, που εκτός της βιοτεχνίας δεν είναι άλλος από τους τουρίστες, τη διανομή φαγητού και τις καφετέριες.

george.kraloglou@capital.gr