Του Γιώργου Κράλογλου

Πάμε για 200 μέρες με κλειστό λιανεμπόριο αλλά (περιμένοντας τουρίστες) το πάψαμε και στην ακριτική Β. Ελλάδα, λες και διαθέτουμε και άλλη οικονομία...

Η υγεία πάνω απ' όλα και όποιος πει το αντίθετο είναι, επιεικώς, ηλίθιος. Τελεία και παύλα. 

Αλλά οι ορθοί χειρισμοί στα μέτρα προστασίας από την πανδημία (το λένε και τα μπράβο από την Ευρώπη) θα πληρωθούν από την οικονομία, πολύ πιο ακριβά από την πτώχευση του 2009. Και αυτό το ξέρουμε και το περιμένουμε... 

Και αν σημειώσουμε ότι δεν συνήλθαμε από την πτώχευση (παρά την 12ετία που πέρασε) είναι φυσικό να περιμένουμε πως τα χειρότερα αναμένονται.

Όλα τα αλλά,  (μόνο στα λόγια και στον πίνακα) λέγονται για να λέγονται..., όσο η οικονομία παραμένει στα χέρια του κράτους και στις ορέξεις της κάθε πολιτικής.

Ας τα ψάξουμε για λίγο, όχι με "ακτινοσκοπικές αποτυπώσεις" προθέσεων, σχεδίων και διαθέσεων των ξένων χωρών που δήθεν καλοβλέπουν επενδυτικά και την Ελλάδα, αλλά με "αξονικές τομογραφίες" που δεν θα μας ξεγελάσουν. 

Από τις επενδύσεις, αρχικά, μιας και επέστρεψαν στην επικαιρότητα και με καβγάδες στη Βουλή. 

Ακόμη και σε φάλαγγες με τη μορφή παρελάσεως..., να δούμε μπουλντόζες σε "επενδυτική εκστρατεία" στην Ελλάδα αποκλείεται να φθάσουμε στο ζητούμενο (που είναι οι θέσεις εργασίας και η καταβολή φόρων) πριν το 2030.

Και αυτό για 2-3 αξιοπρόσεκτες περιπτώσεις, στην καλύτερη περίπτωση.

Η οικονομία και οι προοπτικές της αποκλείεται να μην είναι αντικείμενο σφοδρότατων πολιτικών αντιπαραθέσεων, μέχρι και το τέλος της επόμενης κυβερνητικής θητείας (ανεξαρτήτως κυβερνήσεων) άρα, μέχρι το 2027. 

Αυτό σημαίνει ότι επενδύσεις χωρίς να σκοτωνόμαστε, χωρίς τη συμμετοχή του κράτους και πολιτικές χωρίς επιδοτήσεις θα, παραμείνουν στην Ελλάδα, ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Με πολιτικές στα λόγια θα συνεχίσει η χωρίς ταυτότητα οικονομία της Βαλκανικής Ελλάδας,  καθώς ο πολιτικός της ορίζοντας θα παραμείνει γκρίζος ή σκοτεινός και χωρίς ελπίδες, ως το τέλος του 2027. 

Νωρίτερα είναι αδύνατον, να τα βρει με τον εαυτό του, το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Να του μείνει καιρός να ασχοληθεί με αναπτυξιακά έργα και ευρύτερα με την οικονομία. Το δε ενδεχόμενο πολιτικής συναίνεσης ή έστω μίνιμουμ συνεννόησης είναι περισσότερο από αδύνατο.

Οι δύσπιστοι, όλων αυτών (που εμείς έχουμε ξαναζήσει δημοσιογραφικά και τίποτε δεν άλλαξε από τότε) ας παρακολουθήσουν όσα συμβαίνουν στις πράγματι σπουδαίες ενεργειακές επενδύσεις και τα ενεργειακά έργα στη Βόρεια Ελλάδα, με κέντρο την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη και τις θαλάσσιες περιοχές της εξαιρετικής αυτής οικονομικής περιφέρειας.

Τα αναπτυξιακά σχέδια που έχουν απλωθεί στα (δήθεν αναπτυξιακά) τραπέζια της πολιτικής και των κυβερνήσεων μας εδώ και 14 χρόνια!!!

Οι ενεργειακές επενδύσεις στην περιφέρεια αυτή της Βορείου Ελλάδας,  (που παραμένουν στο προσκήνιο, μόνο από την επιμονή των -ντόπιων κυρίως- επενδυτών) μπορεί να μην ανήκουν σε αυτές που αναζητά η κοινωνία (με προσφορά χιλιάδων θέσεων εργασίας και ευκαιριών) ωστόσο αναμφίβολα πρόκειται για κομμάτι της οικονομίας που θα κρατήσει σε κάποιο λογαριασμό την παρουσία μας και τον ρόλο μας,  εντός της Ε.Ε. 

Ας παρακολουθήσουν λοιπόν (οι δύσπιστοι της κακομοιριάς μας) πόσα από τα 40 κύματα θα περάσουν από εδώ και πέρα (και μέχρι να ολοκληρωθούν) τα ενεργειακά έργα (αποθήκευσης φυσικού αερίου, φυσικοί αποθηκευτικοί χώροι, μεταφορά καυσίμων και άλλα) για να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό ενεργειακό σύστημα. 

Πάμε τώρα στις άλλες οικονομικές εξελίξεις, αναζητώντας την αναφορά τους στην προσπάθεια επίλυσης των κοινωνικών μας προβλημάτων με κορυφαίο την ανεργία. 

Εκεί θα ξεπεράσουμε το 2030, έστω και αν υπάρξει χρονοδιάγραμμα οικονομικών προγραμμάτων και έργων,  που ίσως ξεκινήσει, μετά το 2027.

Μέχρι τότε δεν έχουμε καμία άλλη οικονομική προοπτική (ουσίας), εκτός από τις βιοτεχνικές δράσεις (μέσα και έξω στην Ελλάδα -εξαγωγές-), από τον τουρισμό και το λιανεμπόριο. Το λιανεμπόριο, όμως θα είναι ο κεντρικός σπόνδυλος της οικονομίας, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το πόσες από τις 450.000 βιοτεχνίες της χώρας θα μείνουν, (όσο το 50% κάνει λόγο για λουκέτα). Όταν έχεις λοιπόν το λιανεμπόριο σε θέση-κλειδί της οικονομίας ως το 2030 (με οργανική σύνδεση και στον τουρισμό) είναι επικίνδυνο να πειραματίζεσαι σε μακρόχρονα (200 ημερών) ανοίγματα και κλεισίματα. Θέλουν πάρα πολύ προσοχή οι παράμετροι των σχεδιασμών και των μέτρων σου.

geoge.kraloglou@capital.gr