Του Γιώργου Κράλογλου

Τη μάχη του "δεν υπογράφω, δεν υπογράφω" δίδουν οι καρεκλοκένταυροι. Προηγήθηκε το "δεν αξιολογούμαι, δεν αξιολογούμαι". Πώς έφθασαν όμως ως εδώ;  

Κλώτσησαν το δίκιο τους. Το κλώτσησαν, όταν τους άνοιξαν πόρτες και παράθυρα τα κόμματα (όλα τα κόμματα) για να τους κάνουν θεμέλιο λίθο στο πελατειακό τους δυναμικό. 

Βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν τις εκλογές του 1981. Οι κρατικοί υπάλληλοι στους δρόμους,  με τα "λάβαρα" που μοίραζαν οι επαγγελματίες εργατοπατέρες,   για τον ερχομό του "αλά-γκρέκα σοσιαλισμού...". Σκοπό τους να "δέσουν" όσο καλύτερα γίνεται τον κρατισμό.

Πρώτοι στα συνθήματα "ο λαός στην εξουσία...", οι καρεκλοκένταυροι. Πρώτοι στη ντουντούκα "το κράτος στα χέρια του λαού...". Πρώτοι στην οργή "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ", το ίδιο συνδικάτο. 

Αδιάφορο αν την ίδια ώρα, κορυφαία στελέχη του δημοσίου και εξαιρετικών ικανοτήτων, γενικοί διευθυντές και διευθυντές των τότε υπουργείων Συντονισμού, Εμπορίου, Βιομηχανίας, Εργασίας (δεν αναφέρω ονόματα μήπως και ξεχάσω κάποιον),  ήταν η βάση στη σύνθεση της εκάστοτε "ελληνικής Τρόικας",   για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. 

Κόμματα και κομματόσκυλα έβλεπαν να μεγαλώνει το άνοιγμα σε πόρτες και παράθυρα σε όλους τους χώρους δημοσίου και δημοσίων υπαλλήλων και έτριβαν και τα χέρια τους...

Τι άλλο να θέλουν από την ανεμπόδιστη εισβολή τους στο κράτος. Τη δικαίωσή τους μετά τον 5ετή (από την αρχή της μεταπολίτευσης) αγώνα δρόμου,  για το ποιος προσφέρει τον περισσότερο κρατισμό.

Κρατισμό με περιτύλιγμα,  "αλά-γκρέκα σοσιαλισμό" και στόχο τον αφανισμό της ιδιωτικής οικονομίας (μιας και δεν είχαν τη διάθεση να την σώσουν, από την τότε πετρελαϊκή κρίση και τις νομοτελειακές επιπτώσεις της ένταξης στην ΕΟΚ).

Και ενώ στρωνόταν το χαλί της κρατικοδίαιτης οικονομίας και της διαπλοκής οι καρεκλοκένταυροι στον κόσμο τους. 

Ούτε που πήραν χαμπάρι ότι κόμματα και κυβερνήσεις ξεκινούσαν μεγάλη εισβολή στο κράτος,  με εκατοντάδες επιλεγμένα κομματόσκυλα-συμβούλους και Διοικήσεις. 

Χαμπάρι δεν πήραν και ας ήταν τα δικά τους,  ανώτερα και ανώτατα στελέχη, που έγραφαν νομοθετήματα για Οργανισμούς, στους οποίους μεταφέρθηκαν όγκοι αρμοδιοτήτων από τα οικονομικά υπουργεία. Νομοθετήματα που διέλυαν κύρος αλλά και την παρουσία της ιεραρχίας των υπουργείων. 

Διέλυαν αρμοδιότητες οικονομικών υπουργείων. Γενικές διευθύνσεις. Διευθύνσεις κύρους και γνώσης στις επενδύσεις, την ενέργεια,  στα μεταλλεύματα, τις έρευνες πετρελαίων,   τη βιοτεχνία,  τον ορυκτό πλούτο.

Στόχος να κουμαντάρουν οι κομματικοί σύμβουλοι υπουργών και υπουργείων. Οι κομματικοί σύμβουλοι,   σε συνεργασία με τις Διοικήσεις Οργανισμών και των ΔΕΚΟ που εξυπηρετούσαν τον κρατικοδιαιτισμό. 

Το υπουργείο Βιομηχανίας διαλύθηκε σε μία μέρα. Πρόσχημα η δήθεν πρόκληση για τον σοσιαλισμό να υπάρχει υπουργείο για τους βιομήχανους. Το υπουργείο που είχε και συμμετοχή και έργο στην τότε εκβιομηχάνιση της χώρας κατέληξε σε Γενική Γραμματεία. Σαν αντικείμενο πολιτικής πέρασε στο κόσκινο κομμάτων και κομματόσκυλων. 

Τα ίδια και σε άλλα οικονομικά υπουργεία εκτός του Οικονομικών που έγινε καθαρά φοροεισπρακτικό υπουργείο. Τα δήθεν Εθνικής Οικονομίας,   Ανάπτυξης και Επενδύσεων (αλλάζουν τίτλο και αντικείμενα σε κάθε κυβέρνηση και ακόμη ψάχνονται...). Τα ίδια και τα υπουργεία της κοινωνικής πολιτικής. 

Η αλήθεια βέβαια είναι πως παρουσία κομμάτων (με τα κατά περίπτωση "δικά μας κρατικά παιδιά") υπήρχε πάντα. Ο δημόσιος υπάλληλος όμως ήταν πολιτικοποιημένος. Λίγο ως πολύ αλλά πολιτικοποιημένος.

Δεν ήταν κομματικοποιημένος με "στολή". Δεν ήταν ο κρατικός υπάλληλος,  μιας 45χρονης σοβιετίας της κακιάς ώρας. 

Η εισβολή των χιλιάδων κομματόσκυλων με ρόλο συμβούλων, των υπουργείων, των Οργανισμών, των Διοικήσεων των ΔΕΚΟ και των χρήσιμων και άχρηστων Οργανισμών ξεκίνησε τη 10ετία 1975-1985. Δεν σταμάτησε ποτέ.

Η ποιότητα και ο μηχανισμός ένταξης στο κράτος,  από τα υπουργεία μέχρι την παιδεία και την ασφάλεια,  υποβαθμίσθηκε σε τέτοιο σημείο που δεν ξαφνιάζεσαι ούτε με την (προχθεσινή) κυβερνητική αποκάλυψη... ότι μεγάλο μέρος σε υπουργεία και υπηρεσίες (εργασίας και ασφάλισης κυρίως) αλληλογραφούν μεταξύ τους με το κλασικό ταχυδρομείο!! 

Από δικά τους λάθη έχασαν δικαιώματα οι κρατικοί υπάλληλοι. Οι γενικοί διευθυντές, οι διευθυντές και όσοι, αξιόλογοι τεχνοκράτες, στέγασαν την επιστήμη τους στο κράτος, μέσω ΑΣΕΠ. Ας εγκαταλείψουν λοιπόν τα "αφρικάνικα" του εργατοπατερισμού "δεν αξιολογούμαι" ή "δεν υπογράφω" (όπως καταγγέλθηκε στο υπουργείο Εργασίας) και αν θέλουν πόλεμο υπάρχει αιτία. Τα κάθε μορφής κομματόσκυλα-σύμβουλοι. Έτσι θα επαναφέρουν κύρος στην ιεραρχία. Έτσι θα αλλάξουν την αρνητική γνώμη και στους φορολογούμενους,  που τους πληρώνουν. Το θέλουν όμως; 

george.kraloglou@capital.gr