Του Γιώργου Κράλογλου

Οι οικολογικές "ευαισθησίες" σε Ελληνικό, Πειραιά και Σκουριές έκρυβαν συγκεκριμένα συμφέροντα. Το οργανωμένο "μπάχαλο στις πλατείες" τι μας κρύβει;

Δεν θα πλέξουμε μύθους και σενάρια για όσα συμβαίνουν στην κομματική, και την οικονομική σκηνή (πολύ περισσότερο στο παρασκήνιό της...) με πρόσχημα την οικονομική κρίση και την πανδημία που την επιδείνωσε.

Ερωτήματα όμως και απορίες έχουν ήδη γεννηθεί. Και τις κυοφορεί... η αγορά με την αγωνία και την αμηχανία που εκφράζει. 

Η αγορά ακινήτων, για παράδειγμα, που κρίνει πως δεν θα περάσει χωρίς συνέπειες το κλιμακούμενο μπάχαλο στις πλατείες σε συνδυασμό με τους "ψίθυρους" για μπουρλότο στην Αθήνα από τους περιστασιακούς... "επαναστάτες".

Το λένε και εμείς το σημειώνουμε επειδή δεν υπάρχει ούτε ένας στην αγορά ακινήτων που να αμφιβάλει ότι πιθανή καθίζησή της, από ανεξέλεγκτα γεγονότα, θα είναι ανεπανόρθωτη. 

Η πανδημία δεν έχει καθηλώσει απλά την κινητικότητα στην αγορά ακινήτων. Θα τη διαλύσει αν δεν γυρίσει. Θα την κάνει να αναζητά σωτηρία στους μετανάστες. Πράγμα που το επιζητούν και μέσα και έξω από την Ελλάδα... Θα τα πούμε άλλη ώρα αυτά...

Τι να κάνουμε. Γεγονότα από τη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομία είναι που μας βάζουν να σκεφτόμαστε έτσι. Γεγονότα σε όλους τους κλάδους της οικονομίας Και σε όλες τις φάσεις της μεταπολίτευσης. 

Τι δηλαδή, τα "σήριαλ" Ελληνικού και του λιμανιού του Πειραιά, δεν ενόχλησαν τους εντός και εκτός Ελλάδας..., που ήθελαν και θέλουν να έχουν λόγο και στην πολιτική και στην οικονομία; Και ενόχλησαν και μας "δίδαξαν" πολλά για τις οργανωμένες ανατροπές σε νέες επενδύσεις,  σε έργα, σε δρόμους και σε τυχόν νέα εκβιομηχάνιση. 

Και για να το διασκεδάσουμε λίγο ας δούμε τι μας έμαθαν οι τακτικές για ανατροπή σχεδίων σε επενδύσεις και έργα όταν συμβαίνει να ενοχλούν τον ανταγωνισμό.

Ξεκινάς με προσφυγές στο ΣτΕ επειδή το ξενοδοχείο ή το νέο μεταποιητικό συγκρότημα χαλάει δήθεν το οικιστικό όραμα της περιοχής. Αρχίζεις από εκεί ποντάροντας στη γνωστή (διαχρονική) δυσκινησία του. 

Τις προσφυγές δεν τις κάνεις εσύ ως ανταγωνιστής. Εσύ πληρώνεις τις διαδικασίες της προσφυγής και τα μεροκάματα των περιοίκων που "ενοικιάζονται" να παριστάνουν τους διαμαρτυρόμενους.  

Ταυτόχρονα "αξιοποιείς" τους γνωστούς ανατρεπτικούς μηχανισμούς των επενδύσεων.

Με τον τρόπο αυτό δεν φορτώνεις όλο το πρόβλημα στο ΣτΕ. Το μοιράζεις. Τη δικαστική οδό την χρησιμοποιείς μόνο για τη βεβαία καθυστέρηση. 

Οι άλλοι ανατρεπτικοί μηχανισμοί στην Ελλάδα είναι τρεις και προσφέρονται δια πάσα χρήση (εδώ και 40 χρόνια) μέσα από κομματικούς που "γεφυρώνουν" και τη σχέση σου με το κόμμα που εκπροσωπούν. 

Ο πρώτος ανατρεπτικός μηχανισμός είναι οι εργατοπατέρες. Επαγγελματίες συνδικαλιστές που στοχεύουν σε πολιτική ή οικονομική καριέρα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να λειτουργεί η μονάδα που θα ανατρέψουν. Η "μάχη" είναι ευκολότερη όταν ο Δήμαρχος της περιοχής είναι του ίδιου κόμματος με τον επαγγελματία εργατοπατέρα. 

Ο δεύτερος είναι οι προσφερόμενοι οικολόγοι. Εδώ δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται σε λειτουργία η μονάδα ή το ξενοδοχείο που επιδιώκει ο ανταγωνισμός να κλείσει ή να μη χτιστεί. Οι δαπάνες για το ΣτΕ αλλά και για τις διαμαρτυρίες των "ευαίσθητων" βαρύνουν και πάλι τον ανταγωνισμό. Ψάξτε στα υπουργεία Ανάπτυξης και στις υπηρεσίες Τουρισμού μόνο για ξενοδοχεία που είναι υπό διωγμό και θα δείτε ότι υπάρχει ακόμη δουλειά... για διαμαρτυρία... Πολλή δουλειά.

Ο τρίτος μηχανισμός είναι οι συντεχνίες. Εκεί πρέπει να κινητοποιήσεις άλλης μορφής ευαίσθητους. Τους "πονεμένους" για τα αρχαία, για την ιστορία,  για ανασκαφές στην περιοχή. Αυτές που σχεδιάστηκαν 60 χρόνια πριν αλλά δεν γίνονται γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται... 

Το πλέον πρόσφατο,  παρόμοιο γεγονός στις ημέρες μας, είναι η ενεργοποίηση και πάλι στην "επαγγελματική δράση" του εκκολαπτόμενου νέου μηχανισμού, των μπαχαλάκηδων.

Χώρος δράσης των μπαχαλάκηδων είναι τα μεγάλα Κέντρα. Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σιγά-σιγά η Πάτρα. Εδώ είναι που τρίβουν τα χέρια τους τα "κοράκια". Περιμένουν πως και πως να ξεφουσκώσει και να διαλυθεί η αγορά ακινήτων. Οπότε οι "επαναστάτες" της πλατείας είναι βούτυρο στο ψωμί τους... καθώς τους έχουν ξεφύγει, πλατείες "τεφαρίκια" με υψηλές τιμές. Αν όλα αυτά συνδυαστούν και με τις τιμές ακινήτων μόνο για μετανάστες (που ήδη ξεκίνησαν, σχεδόν σε όλη την ακριτική Βόρεια Ελλάδα) ο μηχανισμός ξεπουλήματος της χώρας και σε ακίνητα,  έχει πολύ δουλειά να κάνει...

george.kraloglou@capital.gr