Του Γιώργου Κράλογλου

Η ενισχυμένη εποπτεία θα είναι, μέχρι τις εκλογές, το τεστ αντοχής της κυβέρνησης, μετά το άνοιγμα της οικονομίας. Η αντιπολίτευση είναι πέρα βρέχει...

Γιατί, στην πράξη, επαναφορά της οικονομίας στην όποια κανονική της λειτουργία, δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα πάρει θέση και η ΑΑΔΕ, στους δρόμους της επιχειρηματικής κοινότητας, μαζεύοντας φόρους και χρέη από το πρώτο πρωινό του ανοίγματος...

Δεν μπορεί και δεν γίνεται να σημαίνει πλειστηριασμούς εδώ και τώρα, από τις Τράπεζες, για να μαζευτούν τα χαμένα και οι απώλειες. Θα είναι ρίσκο σε βάρος των Τραπεζών και "λαιμητόμος" στην κυβέρνηση, για τη νέα πρωτοβουλία της στην οικονομία. 

Από την άλλη να μη ξεχνάμε ότι τα (περισσότερα από τα 10 δισ.) νέα κόκκινα δάνεια έρχονται να συναντήσουν τα υπόλοιπα Τραπεζικά χρέη, χωρίς να υπάρχει στο τραπέζι συγκεκριμένη κουβέντα για ρύθμιση.

Και να προσθέσουμε σε αυτό, ότι η κυβέρνηση έχει όχι απλά συμφωνήσει στην ανάγκη, αλλά έχει υποσχεθεί ότι τα χρωστούμενα στο κράτος (αυτά που πρέπει να πληρώνονται από την πρωτοχρονιά του 2022) θα ρυθμισθούν με δόσεις που ίσως ξεπεράσουν και τα 3 χρόνια.

 Έτσι όμως που έχουν τα πράγματα (με τις ανάγκες της αγοράς να δουλέψει και της οικονομίας να λειτουργήσει) οι πληρωμές από το 2022 θα πρέπει να γίνονται, τουλάχιστον με διπλάσιες δόσεις από αυτές που θεωρούνται δεδομένες. 

Το δε "θρίλερ" των υποχρεώσεων (με το άνοιγμα της αγοράς και της οικονομίας) δεν περιορίζεται μόνο σε αυτές τις σκηνές τρόμου με τις παλιές οφειλές και τις τρέχουσες. 

Στα "επεισόδια" του 2022 έχουμε να προσθέσουμε τους οικονομικούς "αποκεφαλισμούς" ιδιωτών, επαγγελματιών και επιχειρηματιών από τον "αδίστακτο" ΕΝΦΙΑ και τον φόρο εισοδήματος μιας και ο κορβανάς έχει να θρέψει (και στην πανδημία) το κράτος τέρας, με τους μισούς "λειτουργούς" του να μένουν στα σπίτια τους. 

Γι' αυτό και η κυβέρνηση έκανε τη χειρονομία... με την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Για να είναι δε ευχάριστος ο δρόμος που θα βαδίζει, στην καρδιά του οικονομικού "θρίλερ", 2021-2022 και η ΑΑΔΕ (όταν έρθει η ώρα της...). 

Κατάργηση που θα γίνει ουσιαστικότερη αν η κυβέρνηση δεν εξαιρέσει τελικά το 1.000.000 κρατικούς υπαλλήλους (του ευρύτερου κρατικού τομέα συμπεριλαμβανομένων των ΔΕΚΟ, της Περιφέρειας και των Δήμων) και προσφέρει ό,τι κερδίσει, ως Πασχαλινό δώρο, με παραπέρα μείωση του ΕΝΦΙΑ. Αυτό λέμε εμείς. Μακάρι να βρεθεί καλύτερη πρόταση. 

Να λοιπόν γιατί το "τεστ αντοχής" της κυβέρνησης είναι από τη μια η ενισχυμένη Εποπτεία των δανειστών (που υπογράψαμε το 2018, αλλιώς δεν βγαίναμε από το μνημόνιο) και από την άλλη η συγκατάβασή τους στη διαχείριση και των 72 δισ. που θα παραλάβουμε προς το τέλος του 2021 και το 2022 από την Ε.Ε. 

Θα πείσει η κυβέρνηση τους δανειστές, για τη διαχείριση που θα κάνει στον κορβανά και στα μαξιλάρια του ώστε να εξασφαλίσει τις παραπέρα διευκολύνσεις της αγοράς (παρατάσεις στα παγώματα των οφειλών, προστασία της πρώτης κατοικίας, πλειστηριασμοί, μηχανισμοί παρατεταμένης καταβολής δόσεων των χρεών και οφειλών του ιδιωτικού χρέους) ή θα μας επιβάλλουν είσπραξη, εδώ και τώρα, των πάνω από 100 δισ. του ιδιωτικού χρέους, στο οποίο κυριαρχούν χρωστούμενα σε Τράπεζες αλλά και στο κρατικό σύστημα ασφάλισης. Το οποίο όμως και "μετράει" και το μετράνε διαφορετικά την περίοδο αυτή. 

Για την κυβέρνηση δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οφείλει να διασφαλίσει, (μέσα από τις διαδικασίες της ενισχυμένης εποπτείας) την ανοχή και των δανειστών και τη συγκατάβαση της Ε.Ε. στις πιθανές εναλλακτικές, (από τις οδηγίες της Κομισιόν) στην κατανομή, τουλάχιστον των 32 δισ. του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και των 20 δισ. των ΕΣΠΑ. 

Εάν δεν τα καταφέρει η κυβέρνηση, τον πρώτο λόγο στην οικονομία, του 2021-2022, θα συνεχίσει να τον έχει η πανδημία και μετά το άνοιγμα που ετοιμάζεται να επιχειρήσει, εντελώς μόνη της. Το σημειώνουμε αυτό, καθώς οι συναινέσεις και οι συνεννοήσεις είναι άγνωστες έννοιες σε όλη τη μεταπολίτευση. Και η αντιπολίτευση που διαθέτει, τούτη τη δύσκολη ώρα η δημοκρατία μας αλλά και η οικονομία μας, δεν δείχνει να καταλαβαίνει από προτεραιότητες. Δεν δείχνει να συναισθάνεται τις πραγματικές αγωνίες της κοινωνίας. Εκτός και αν πράγματι νομίζει ότι τις εκφράζει το οτιδήποτε λέγεται μπάχαλο...

george.kraloglou@capital.gr