Του Γιώργου Κράλογλου

Η "λαϊκή αγορά επιδομάτων" (παλαιάς και νέας εσοδείας), έδεσε γερά. Μέχρι το 2030, "προμηθευτές", πελάτες, πάγκοι και μηνιάτικα θα μείνουν τα ίδια.

Γιατί μέχρι το 2030 και όχι νωρίτερα; Γιατί η επιδοματική πολιτική από ψευτοκοινωνική έγινε ψευτομπολσεβίκικη. Και ως "καθεστώς" είναι φρέσκο... Μόλις του 2016. 

Και στην Ελλάδα όλα τα "καθεστώτα" (αριστερού περιτυλίγματος-ανεξαρτήτως χρώματος) θέλουν μια 10ετία να αλλάξουν (περιτύλιγμα...) αν συμβεί και αντιληφθεί ο λαός την κοροϊδία...  Ποτέ πριν. 

Είμαστε στο 1974. Το πρώτο έτος της μεταπολίτευσης. Το πολιτικό σκηνικό,  στο σύνολό του, "πακετάρει" σε πολύχρωμες σοσιαλιστικές και αριστερές φανφάρες μια δήθεν αποχουντοποίηση της οικονομίας και ξεκινάει δήθεν..., το κυνήγι της χουντικής νοοτροπίας, θεμελιώνοντας σοσιαλισμό, μέσα από το τότε καθεστώς των κρατικοποιήσεων.

"Φρούτα" για την πολιτική "λαϊκή αγορά" ήταν οι απίθανοι διορισμοί στις 80.000 καρέκλες που εξασφάλισαν (για Διοικήσεις και άλλους κομματικούς), οι πρώτες 15 κρατικοποιήσεις. 

Ποιοι ήταν οι "προμηθευτές" της πολιτικής "λαϊκής αγοράς"; Οι φορολογούμενοι (οι συνεπείς κατά προτίμηση...) και κάτι λίγα ψιλά... της ΕΟΚ. 

Το αρχικό αυτό "καθεστώς",  της πρώτης "λαϊκής αγοράς" χρειάστηκε μια 10ετία να αλλάξει. 

Το 1984 οι "προμηθευτές" (γνωστοί και ως φορολογούμενοι) δεν μπορούσαν να πληρώνουν τις εντελώς άχρηστες κρατικοποιήσεις που ήθελαν τσουβάλια λεφτά να συντηρηθούν, γιατί οι ζημιές ξεκίνησαν με τα εγκαίνιά τους, ως κρατικές. 

Το αμέσως επόμενο καθεστώς "για λαϊκά ψώνια" φάνηκε μετά από μια 10ετία. Το 1984,  με το όνομα "κοινωνικοποιήσεις επιχειρήσεων".

Στους φορολογούμενους φορτώθηκαν εκτός από τον κομματικό στρατό των 80.000 (της πρώτης 10ετίας) και άλλες 53 προβληματικές ιδιωτικές, που "κοινωνικοποιήθηκαν". 

Η αντίδραση των "προμηθευτών" (φορολογούμενων) της νέας "λαϊκής αγοράς" ήταν άμεση. Ωστόσο το καθεστώς της σοσιαλιστικής "κοινωνικοποίησης" κράτησε μια 10ετία συσσωρεύοντας, για τους "προμηθευτές" της" λαϊκής", φέσια πάνω από 5 δισ. ευρώ!!! 

Το 1995 (πάλι μετά από μια 10ετία) η πολιτική "λαϊκή αγορά" αρχίζει να πουλάει "φρούτα" εκσυγχρονισμού και αποκρατικοποίησης, όλων εκείνων (100 και πλέον) άχρηστων κρατικών επιχειρήσεων που είχαν γονατίσει τους φορολογούμενους,  δηλαδή τους μόνιμους "προμηθευτές".

Κάτι "μουλωχτές" αρπαχτές και πάλι από τα ΜΟΠ και άλλα ευρωπαϊκά πακέτα δεν προσέφεραν πολλά. Μας πήραν αμέσως χαμπάρι και τα πληρώνουμε ακόμη... Το "καθεστώς" όμως έπρεπε και πάλι να αλλάξει. 

Περνάει έτσι ακόμη μια 10ετία. Το 2005 ετοιμάζουμε νέα "λαϊκή αγορά". Προγράμματα δήθεν αποκρατικοποιήσεων για να απαλλάξουμε φορολογούμενους και δημόσιες επενδύσεις από την κρατική οικονομία, για την οποία μας τράβαγαν τα αυτιά και στην Ε.Ε. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας ζητάει να ανοίξουμε την αγορά ενέργειας (ιδιωτική ΔΕΗ- ΕΛΠΕ -ΔΕΦΑ) τις μεταφορές (ΟΣΕ – συγκοινωνίες) και τα νερά ( ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ). 

Μεσολαβεί όμως η κρίση (2009) και ξεκινάει έτσι το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων που καλά κρατάει μέχρι το 2015.

Μόλις δηλαδή κλείνει πάλι η 10ετία, το 2015, το "καθεστώς" ελπίδας στους φορολογούμενους με την απαλλαγή τους από το άχρηστο κράτος αλλάζει. Η πολιτική "λαϊκή αγορά" πουλάει τώρα τα πρώτα επιδόματα αριστερής εσοδείας … 

"Προμηθευτές" πάντα οι ίδιοι. Οι συνεπείς φορολογούμενοι με προτίμηση,  τώρα,  σε εκείνους της μεσαίας. Η αριστερή "λαϊκή αγορά" τραβάει το 2016 μια γενναία υπερφορολόγηση για τους βλάκες που πληρώνουν κανονικά και ενώ οι δανειστές της ζητάνε λογικά πράγματα αυτή φέρνει τα πρώτα επιδόματα από πλεόνασμα κοντά στο 4%.

Από το ποσοστό του 4-4,2% δεν ξεκολλάει η αριστερή "λαϊκή αγορά" μέχρι και το 2019, γιατί έχει κόσμο να γδέρνει και να μοιράζει ψωμοτύρι, τσιμεντάροντας έτσι το καθεστώς που παραδίδει και στους επόμενους τους οποίους και ελέγχει βήμα –βήμα νομίζοντας πως θα εξιλεωθεί για τις αρλούμπες της στην οικονομία.

Πώς και πότε θα ξεφύγουμε από το καθεστώς της "λαϊκής αγοράς" με τα επιδόματα παλαιάς και νέας εσοδείας; Για το πώς υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Πραγματική ανάπτυξη με επενδύσεις ουσίας και όχι πανηγυριού... Για το πότε ας βλέπουμε τον ορίζοντα του 2030, καθώς λεφτά για επενδύσεις δεν θα έλθουν χωρίς σιγουριά (στην πράξη) για σταθερότητα στην πολιτική βούληση, ότι το κυνήγι της ιδιωτικής οικονομίας των ξένων επενδύσεων και του κέρδους τελείωσε. Κάτι τέτοιο όμως είναι αδύνατον στην Ελλάδα όταν πηγαίνει σε εκλογές. Ανεξάρτητα του πότε θα γίνουν. Μετά βλέπουμε... Προς το παρόν λοιπόν τα επιδόματα και οι επιδοματούχοι μένουν ως έχουν, για μια 10ετία.

george.kraloglou@capital.gr