Διπλωματικό ναρκοπέδιο

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Ήταν κάτι το μάλλον αναμενόμενο. Η δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για την επιχειρούμενη σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων της Ελλάδας με την Κίνα. Και ήρθε σε κακό timing...

Δια στόματος Ρος, του Αμερικανού υπουργού Εμπορίου, ήρθε η σαφής προειδοποίηση: "Μην πέσετε στην παγίδα με τους  Κινέζους"... Και δεν είναι τυχαίο που το μήνυμα ανέλαβε να το μεταφέρει ο Γουίλμπουρ Ρος. Γιατί ο συγκεκριμένος,  υπό την επιχειρηματική του ιδιότητα διατηρούσε και διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα είτε (μεταξύ άλλων) με τον τραπεζικό είτε με τον εφοπλιστικό χώρο. Μία "προειδοποίηση" που ελπίζουμε ότι δεν θα βάλει τελικά την Ελλάδα στη μέση μίας παγκόσμιας σύγκρουσης...

Και γιατί το timing είναι κακό; Διότι την ίδια περίοδο ο πρόεδρος Τραμπ υποδέχτηκε τον Ερντογάν ως έναν διεθνούς βεληνεκούς ηγέτη. Σχεδόν τον... αποθέωσε! Και φρόντισε από πάνω να του κάνει και δώρο, μέσω του γερουσιαστή Γκράχαμ, το μπλοκ στην επικύρωση της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας από τη Γερουσία... Όσο για τους S400... έχει ο Θεός ή μάλλον ο Αλάχ.... Θα το ξαναδούν βρε αδερφέ... Την ώρα βέβαια που ο Ερντογάν δηλώνει παντού ότι δεν κάνει πίσω. 

Και ενώ αυτά συμβαίνουν, βγαίνει ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο Νίκολας Μπερνς και τη ρίχνει τη βόμβα του: "Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν η Ελλάδα χρειαστεί την στήριξη των ΗΠΑ σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, δεν νομίζω ότι θα την έχει από τον Πρόεδρο Τραμπ". Όσο και αν υποτεθεί ότι πίσω από αυτή τη δήλωση κρύβονται ενδεχομένως και πολιτικές σκοπιμότητες, ο Ν. Μπερνς δεν παύει να είναι ένας διπλωμάτης και πολιτικός που γνωρίζει πολύ καλά και τα ελληνοτουρκικά αλλά και τα θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. 

Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι βρισκόμαστε στο μέσο μίας πολύ περίεργης κατάστασης. Και είναι επίσης σαφές ότι ο Ερντογάν στο ισοζύγιο των σχέσεων, των επαφών και των συμφωνιών με τον πρόεδρο Τραμπ, κάθε άλλο παρά χαμένος βγαίνει. Αντίθετα νιώθει αρκετά άνετα να κλιμακώσει την ένταση ή έστω την απειλή έντασης, όπως προκύπτει και από το γεγονός ότι παραμονές της επίσκεψης στις ΗΠΑ δέσμευσε με Navtex τεράστιες περιοχές στην Ανατολική Μεσόγειο και προανήγγειλε γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. 

Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία πολύ εύθραυστη ισορροπία σε μία συγκυρία όπου αφενός το μεταναστευτικό και αφετέρου οι ενεργειακές διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά ίσως και στο Αιγαίο, αρχίζουν να λαμβάνουν απειλητική διάσταση για πρόκληση εθνικής κρίσης. Και υπό αυτή την έννοια τα επόμενα βήματα θα πρέπει να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν με πολύ μεγάλη προσοχή.  Δεν υπάρχει πλέον κανένα απολύτως περιθώριο για τυχόν πειραματισμούς ή άπειρες κινήσεις. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ισοζύγιο των σχέσεων με τους συμμάχους της χώρας. Καλώς ή κακώς αυτή η χώρα βαδίζει πάντοτε σε ένα διπλωματικό ναρκοπέδιο. Το ζητούμενο είναι να μπορείς να βγαίνεις αλώβητος και κερδισμένος στην άλλη άκρη...

dimitris.papakonstantinou@capital.gr