Χωρίς όραμα

Του Άγη Βερούτη

Στο χθεσινό μου σημείωμα, μίλησα για την πολιτισμική διάσταση του Δημογραφικού, αποκλίνοντας από την συνήθη οικονομική προσέγγισή μου.

Τα ερωτήματα που έθεσαν οι σχολιαστές του forum, πιάνοντας μια φευγαλέα φράση του σημειώματος, όπου μιλούσα για έλλειψη οράματος για το μέλλον της χώρας ["Όμως πάνω απ όλα, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να ξαναδοθεί όραμα στους νέους. Γιατί παιδιά κάνουν εκείνοι που πιστεύουν ότι το μέλλον αξίζει.”], ήταν αμείλικτα.

Συνοψίζω τον κεντρικό άξονα αρκετών σχολίων: 

- Πώς θέλουμε οι νέοι μας να κάνουν όνειρα για το μέλλον, και για οικογένεια, όταν η καθημερινότητά τους, επιβάλλει να σχεδιάζουν το πολύ ως το τέλος του μήνα;
Χωρίς όραμα.

Μεταξύ πολλών σχολίων (και αρκετών αφορισμών) στέκομαι σε ένα, του σχολιαστή howlow του Capital: 
______
"Προς τον αρθρογράφο,

Αγαπητέ έχετε κάνει παρέα με 30άρηδες; 
Και δεν εννοώ να πιείτε απλά έναν καφέ!

Σας μεταφέρω λοιπόν, πώς αισθάνονται στο περίπου:
-πλήρη αγανάκτηση με όλα όσα συμβαίνουν και έχουν συμβεί τις 2 τελευταίες 10ετίες τουλάχιστον,
- απέχθεια προς το Πολιτικό Σύστημα που κυριολεκτικά νιώθουν ότι τους ''φτύνει''
- τεράστια αβεβαιότητα [για το σήμερα], είτε έχουν πτυχίο είτε όχι,
- απαισιοδοξία για το αύριο, το μεθαύριο,
- κοροϊδία για τα διάφορα pass των €100/€150 ευρώ,
- έλλειψη αυτοπεποίθησης, μιας και δε μπορούν να μείνουν μόνοι τους με μισθούς €900-€1.200 [το μήνα]

Με ρώταγαν προχθές, την Κυριακή το βράδυ, σε παρέα ποτού, 2 τελειόφοιτοι 31+ [ετών] ηλικίας (κολλητοί του γιού μου):

"Κε Κώστα, για να αγοράσουμε εμείς ένα δικό μας σπίτι 15-20ετίας, σε μια ''ήσυχη'' περιοχή Χολαργό/Νέα Σμύρνη (όχι ΓΛΥΦΑΔΑ/ΕΚΑΛΗ), 90 τετραγωνικών μέτρων, χρειάζονται €280.000-€330.000 περίπου... Με τα χρήματα που βγάζουμε συν αναλογικές αυξήσεις, δεν γίνεται σε αυτή την ζωή!”

Άρχισα να [τους] λέω τις γνωστές [χαζομάρες] οι οποίες την δεκαετία του ‘80 και ‘90 ήταν εφαρμόσιμες: "Θα μαζεψετε κάποιο ποσό συν κάποιο δάνειο κλπ...”

Με διέκοψαν και απάντησαν: "Κάναμε [βλακεία] που δεν φύγαμε πριν 5-6 χρόνια εκτός Ελλάδος.”

Τότε πετάχτηκε ο μεγάλος μου γιός, με δική του δουλειά (έχουν 3 μαγαζιά με έναν ξάδερφό του) 32 ετών, και μου λέει:
"ΑΔΙΚΟ ΕΧΟΥΝ;;; 
Έλα να δεις το ρεύμα από τα 3 μαγαζιά (€7.000+ ευρώ). Πριν 3 χρόνια ήταν σκάρτα €4.000! 
Δουλεύουμε 365 μέρες το χρόνο, για να μείνει τί; Δεν αξίζει...”
______

Θα μείνω σε μια φράση των νεαρών που αναφέρει ο σχολιαστής, η οποία εμπεριέχει όλη την ουσία του προβλήματος:

"Με τα χρήματα που βγάζουμε συν αναλογικές αυξήσεις, δεν γίνεται σε αυτή την ζωή!”

"Δεν γίνεται σε αυτή την ζωή” λένε νέα παιδιά...

Πόσο αρρωστημένη και παρακμιακή είναι μια κοινωνία, της οποίας η μεσαία τάξη έχει χάσει την αίσθηση της Κοινωνικής Κινητικότητας; 

Η Κοινωνική Κινητικότητα είναι η δυνατότητα που έχει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που θα προσπαθήσει (αν είναι και λίγο τυχερός) να βρεθεί σε καλύτερη θέση από τους γονείς του!

Οι Αστικές κοινωνίες του 19ου και του 20ου αιώνα, προόδευσαν χάρη στην πεποίθηση και τα παραδείγματα που έβλεπαν γύρω τους, ότι η προσπάθεια του ατόμου, από μέτρια και πάνω, έχει ανταπόδοση! Αναγνώριση! Αποτέλεσμα!

Εμείς, τί έχουμε κάνει;

Έγκλημα! 

Το έγκλημά μας είναι ότι σκοτώσαμε την Κοινωνική Κινητικότητα της Μεσαίας Τάξης!

- Πρώτα κατακεραυνώσαμε την οικονομία με 30% μείωση του ΑΕΠ και ύφεση για μια δεκαετία!

- Μετά, με την οικονομία σε αιμορραγικό σοκ, εκτοξεύσαμε ηθελημένα την ανεργία στο 27%, και στο 50% στους νέους, ώστε όποιος είχε δουλειά έστω και με €546 το μήνα, να νιώθει τυχερός που δεν πεινάει!

- Τέλος, τσακίσαμε με αστείες δικαιολογίες, αυξάνοντας στο Θεό το διοικητικό τους βάρος, τις μικρές επιχειρήσεις, για να κλείσουν και να κάνουν χώρο στις μεγάλες εταιρείες!

Και μην ακούσω αστειότητες περί φοροδιαφυγής και άλλες τέτοιες εικασίες. Οι μεγαλύτερες πηγές απώλειας φορολογικών εσόδων είναι: το λαθρεμπόριο καυσίμων και οι τιμολογήσεις transfer pricing, εξαγωγής κερδών των πολυεθνικών! 

Εδώ σε θέλω κάβουρα!

Όχι να πνίξουμε τον καφετζή με τριπλές διασυνδέσεις ίντερνετ, ταμειακής, POS, εμπορικού πακέτου σόφτγουερ και myData, για 30 καφέδες, 10 αναψυκτικά και 5 κουλούρια τη μέρα!

Επανέρχομαι στο δια ταύτα:

- Χωρίς μικρές και ευέλικτες επιχειρήσεις δεν υπάρχει κινητικότητα στην κοινωνία, δεν υπάρχει μεσαία τάξη, δεν υπάρχει προοπτική, δεν υπάρχει φιλελευθερισμός, δεν υπάρχουν νέοι με όραμα. Υπάρχει τέλμα!

Εξ ορισμού οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι συντηρητικές, στατικές, επιφυλακτικές. Έχουν πολύ περισσότερα να χάσουν αλλάζοντας κάτι, από όσα να κερδίσουν. Και έτσι δεν αλλάζουν.

Όσο αποστραγγίζονται οι μικροί, τόσο οι νέοι μας θα βλέπουν μπροστά τους μόνο ομίχλη και αβεβαιότητα για το σήμερα. Και θα έχουν απαισιοδοξία για το αύριο.

Και τελικά, ή θα φεύγουν οικονομικοί μετανάστες σε άλλες χώρες, ή θα μείνουν στατικοί, να θαυμάζουν ινφλουένσερζ που οργανώνουν visit(es) σε μακρινές αραβικές πρωτεύουσες, με φωτογραφίες λάιφσταϊλ, με παπούτσια με κόκκινους πάτους που κάνουν όσο ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, σε κότερα που κοστίζουν όσο μια πολυκατοικία!

Καλά δεν το πάμε;

agissilaos@gmail.com