Η "επικίνδυνη" Μεσαία Τάξη

Του Άγη Βερούτη

Συζητούμε συχνά για την μεσαία τάξη, πως αποτελεί τον φοροεισπρακτικό στόχο κάθε κυβέρνησης, κάθε ιδεολογίας, και δικαιολογημένα!

Η εξήγηση της παραπάνω συλλογιστικής έχει δυο μέρη: α) διότι οι φτωχοί δεν έχουν αρκετά λεφτά να τους πάρεις, πριν να βγουν στους δρόμους με τσεκούρια και επαναστατήσουν από την πείνα, και β) οι πλούσιοι έχουν ευκολία να βγάλουν τις περιουσίες και τα χρήματά τους εκτός χώρας, ή τα εργαλεία για να ρίξουν όποια κυβέρνηση φανεί να τους στοχοποιεί (πλην ίσως κάποιας "επαναστατικής” κυβέρνησης που δεν αντλεί θεσμικά και δημοκρατικά την εξουσία της.)

Όπως εικάζεται πως σοφά έλεγε ο ταβάριτς Λένιν στους άλλους συντρόφους του πολιτμπιρό: "Με φόρους και πληθωρισμό λιώνεις τη μεσαία τάξη!" 

Το έλεγε αυτό στους γνήσιους κομμουνιστές σφους που εξέφραζαν ανοιχτά τον αποτροπιασμό τους για τους "κυρ Παντελήδες” της εποχής, και ήθελαν να τους "τελειώσουν"...

Εννοούσε φυσικά ο σφος Λένιν, ότι η μεσαία τάξη δεν χρειαζόταν να αποδεκατιστεί με όπλα ή με καταστολή, καθώς η φτωχοποίηση που αποδέχεται αγόγγυστα, την μετασχηματίζει σιγά-σιγά σε εισοδηματικά χαμηλή και άρα εξαρτώμενη από επιδόματα και κουπόνια, χωρίς περιουσιακά και άρα προλετάριους και τελικά σε σύμμαχο των όποιων αριστερών δυνάμεων.

"Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν!" αναφωνούσε ο σφος Τσίπρας για την μεσαία τάξη, στο ζενίθ της πολιτικής ισχύος του, και έβαζε τους κ.κ. Κατρούγκαλο και Τσακαλώτο να διεκπεραιώσουν την οδηγία του.

Όμως, για να εμπεδώσουμε καλύτερα, ο σχετικός και ετεροπροσδιοριστικός ορισμός της Μεσαίας Τάξης που προκύπτει από το παραπάνω είναι: Μεσαία Τάξη είναι η μερίδα της κοινωνίας που αποδέχεται αγόγγυστα αύξηση φόρων και πληθωρισμού. 

Δέχεται να φτωχαίνει δηλαδή, χωρίς να επαναστατεί, ούτε να μεταφέρει την έδρα της εκτός χώρας, ούτε να ενεργοποιεί τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της για να οδηγήσει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση στην απώλεια της εξουσίας.  Όταν πέσει κάτω από κάποιο προς το παρόν απροσδιόριστο όριο, μετατρέπεται σε κατώτερη εισοδηματική τάξη, και η περαιτέρω φτωχοποίηση της φλερτάρει με διαδηλώσεις με τσεκούρια και σπασμένα κομμάτια μάρμαρα...

Σπάνια όμως καθορίζει κανείς ποια ακριβώς είναι αυτή η "μεσαία τάξη”, που όλοι οι εκάστοτε κυβερνώντες φιλοδοξούν να αρμέξουν φορολογικά, ώστε να κάνουν τα δημόσια έργα τους, να μοιράσουν τα κουπόνια τους, και ό,τι άλλο συνεπάγεται η συγκέντρωση πλούτου από τους πολλούς και ανεκτικούς (βλέπε ΟΠΕΚΕΠΕ).

Καλά όλα αυτά, στη θεωρία, αλλά πώς θα ξέρει ο κάθε επίδοξος φορολογητής της, πώς να την προσδιορίσει και άρα να την στοχεύσει για άρμεγμα;

Ε, την απάντηση έρχεται να δώσει ο ΟΟΣΑ, όχι τα λεωφορεία, αλλά ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης! 

Λέει ο ΟΟΣΑ, λοιπόν, ότι η μεσαία τάξη ορίζεται με ακρίβεια χρησιμοποιώντας το διάμεσο (median) εισόδημα των πολιτών μιας χώρας. Από το 75% ως το 100% του διάμεσου εισοδήματος ορίζει την "χαμηλή” μεσαία τάξη, στο 100%-150% του διάμεσου εισοδήματος την "μέση” μεσαία τάξη, και στο 150%-200% του διάμεσου εισοδήματος την "υψηλή” μεσαία τάξη. 

Επειδή όμως δεν έχουμε στοιχεία για το ποιός είναι ο διάμεσος μισθός, δηλαδή εκείνος που οι μισοί Έλληνες είναι πάνω από αυτόν και οι άλλοι μισοί κάτω, θα πάρουμε τον μέσο μισθό, όπου πρόσφατα ακούμε ότι διαμορφώθηκε κοντά στα μικτά €1500 ευρώ το μήνα.

Για ένα νοικοκυριό με δυο εργαζόμενους λοιπόν, έχουμε €3000 ευρώ το μήνα μικτά. Η χαμηλή μεσαία τάξη είναι λοιπόν όσα νοικοκυριά έχουν εισόδημα €27.000-€36.000 το χρόνο. Η μέση μεσαία τάξη είναι από τα €36.000-€54.000 το χρόνο, και η υψηλή μεσαία τάξη είναι οι οικογένειες με €54.000-€72.000 το χρόνο.

Ο λόγος που η μεσαία τάξη είναι τόσο επικίνδυνη, είναι πως είναι πολύ εκδικητική στην κάλπη η άτιμη. Ρε, τους μπαγάσες! 

Ο κ. Τσίπρας το γνωρίζει από την καλή και την ανάποδη αυτό. Τους έταξε κατάργηση φόρων και τους έκανε άυξηση. Το βρήκε στην κάλπη, ή μάλλον δεν το βρήκε, ήταν άδεια.

Γι’ αυτό και τα σοβαρά σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα, που θέλουν να μακροημερεύσουν, και βασίζονται στο προλεταριάτο για την ευημερία τους, δεν κάνουν εκλογές!!!  Ή αν κάνουν, δεν τις κάνουν πεντακαθαρίδικες! 
Τις κάνουν, ας πούμε, αλλιώς...

Και δικαιολογημένα γιατί οι μπαγάσες της μεσαίας τάξης δε μιλάνε αλλά θυμούνται, και το χειρότερο, αλλάζουν γνώμη.

Είχε πει ο Τσώρτσιλ ότι "φανατικός είναι αυτός που δεν θέλει να αλλάξει γνώμη, και ταυτόχρονα δεν θέλει να αλλάξει θέμα συζήτησης."

Η μεσαία τάξη ΔΕΝ είναι φανατική για τίποτα. 

Αυτός ο κίνδυνος, είναι ορατός...

agissilaos@gmail.com