Καλά ξυπνητούρια!

Του Άγη Βερούτη

Προχθές επισκέφθηκα το συνέδριο του Economist στο Λαγονήσι (29th Annual Government Roundtable) όπου είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια πληθώρα εισηγήσεων και συζητήσεων από πρώην πρωθυπουργούς, σημερινούς υπουργούς, προέδρους διεθνών οργανισμών, διεθνείς αναλυτές και δημοσιογράφους για την σημερινή κατάσταση του κόσμου και ειδικότερα της Ευρώπης, και πιθανές εξελίξεις που θα δούμε στα επόμενα χρόνια.

Τα θέματα που συζητήθηκαν αρκούν για αρθρογραφία πολλών μηνών, όμως σήμερα θα επικεντρωθώ στα λεχθέντα δύο ομιλητών: του Μάριο Ντράγκι, του Ευάγγελου Μυτιληναίου, που περιγράφουν τις συμπληγάδες στις οποίες βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ αυτή μοιάζει να μην έχει ακόμα αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε κρίση.

Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τα σημαντικότερα σημεία που μου έκαναν εντύπωση από την εκτός εσκαμμένων συζήτηση ανάμεσα στους δυο τους. 

Ο Μυτιληναίος περιέγραψε πώς η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε χωρίς καμία πρόθεση δημιουργίας μιας νέας παγκόσμιας υπερδύναμης, αλλά με την προοπτική να δημιουργήσει προϋποθέσεις διαρκούς ειρήνης ανάμεσα στα μέλη της, κάτι που άλλωστε έχει πετύχει. Αυτό έγινε κυρίως μέσω της εμπορικής και οικονομικής προσέγγισης των χωρών-μελών. Η ΕΕ κατέληξε να γίνει μια "soft power” με αγορά των 450 εκατομμυρίων ανθρώπων. 

Αυτή η αγορά, όμως, δεν είναι ακόμη ενιαία, ούτε στις υπηρεσίες, ούτε στις νομοθεσίες επεσήμανε ο Ντράγκι. Είπε χαρακτηριστικά ότι ενώ η οδοντόκρεμα έχει ίδια τιμή από τη Σουηδία ως και την Ελλάδα, δεν ισχύει το ίδιο πχ. για τις υπηρεσίες Τεχνητής Νοημοσύνης.

Ο Μυτιληναίος εξήγησε μετά ότι η κρίση που προκύπτει, λόγω σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ ως πάροχος δωρεάν στρατιωτικής ασφάλειας για την Ευρώπη (με κάποιες εξαιρέσεις όπως η Ελλάδα και η Τουρκία), καλεί την Ενωμένη Ευρώπη να μετατραπεί από soft power σε hard power άμεσα. Η μετάβαση αυτή μπορεί να πάρει 10-15 χρόνια ή και παραπάνω και καλό είναι να μην απομακρυνθούμε πολύ από τις ΗΠΑ. 

Ο Ντράγκι πρόσθεσε ότι προϋπόθεση για να συμβεί είναι να συναποφασιστεί από τα μέλη της ΕΕ ποιος είναι ο Εχθρός από τον οποίον πρέπει να κάνει προετοιμασίες για να προστατευτεί η Ευρώπη... Αν δεν υπάρχει εχθρός, δεν θα υπάρξει hard power.

Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Παραγωγών Μετάλλων, είπε ότι ως προϋπόθεση για την αναβίωση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας αρχικά, και δημιουργία στρατιωτικής ισχύος της Ευρώπης σε δεύτερη φάση είναι το αυτονόητο ότι: "δεν μπορείς να έχεις αμυντική βιομηχανία χωρίς να παράγεις μέταλλα!”

Ούτε μπορείς να στήσεις μια βαθιά εξαρτώμενη αμυντική βιομηχανία, εισάγοντας ατσάλι από την Ινδία και άλλα μεταλλεύματα από την Κίνα! 

Όμως, η Ευρώπη με την βιομηχανία παραγωγής νέων κανονισμών που έχει στήσει στις Βρυξέλλες, στραγγαλίζει τις βιομηχανίες μετάλλων που διαθέτει, οδηγώντας τη μια μετά την άλλη σε κλείσιμο, στον βωμό μιας στρεβλής αντίληψης ότι δεν τις χρειάζεται. 

Ο Μυτιληναίος είπε χαρακτηριστικά, ότι σε μια συνάντηση που είχαν οι επικεφαλής 30 βιομηχανιών με μια ευρωπαία επίτροπο προ δεκαετίας, εκείνη τους περιέγραψε τους νέους κανονισμούς λειτουργίας που είχαν τότε στο μυαλό τους να τους επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. 

Όταν εκείνος της είπε ότι με το 10% των κανονισμών αυτών θα κλείσουν όλοι τους, εκείνη απάντησε ότι αυτό ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι Βρυξέλλες, και τους προσκάλεσε να φύγουν από την Ευρώπη και να πάνε αλλού!!!

Σήμερα, μια δεκαετία αργότερα, οι μισοί από τους 30 που ήταν τότε στη συνάντηση έχουν πλέον κλείσει λόγω των ασφυκτικών ρυθμιστικών οδηγιών που παράγει η βιομηχανία κανονισμών των Βρυξελλών!

Άλλο σημαντικό που ανέφερε ο Μυτιληναίος, είναι ότι πραγματικά χρήσιμη βιομηχανική παραγωγή αμυντικών συστημάτων έχουν σήμερα 4-5 ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό μεταφράζεται στο ότι από €800 δισεκατομμύρια που δρομολογεί η ΕΕ για επαναεξοπλισμό της, η πλειοψηφία των άλλων χωρών θα δει ελάχιστα ποσά από αυτά να έρχονται προς εκείνους, ενώ η μερίδα του λέοντος θα πάει σε αυτές τις 4-5 χώρες. 

Αυτό θα δημιουργήσει τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις στις υπόλοιπες χώρες, που μπορεί να δουν €1 δισεκατομμύριο έσοδα να έρχεται σε αυτές, ενώ θα συμμετέχουν δυσανάλογα στο έξοδο των €800 δισεκατομμυρίων.

Η μόνη λύση που υπάρχει σε αυτό, είπε ο Μυτιληναίος, είναι να γίνει ένας πανευρωπαϊκός κύκλος εξαγορών μικρότερων εταιρειών στις υπόλοιπες χώρες, από τις ισχυρές βιομηχανίες, ώστε να υπάρξει δυνατότητα κάποιου λιγότερο δυσανάλογου διαμοιρασμού του εσόδου σε όλες τις χώρες της Ευρώπης που δεν έχουν ήδη μια ισχυρή αμυντική βιομηχανία. 

Συζήτησαν και πολλά άλλα, που αν και σημαντικά δεν ήταν στο πλαίσιο του κεντρικού μηνύματος που θέλω να μεταφέρω σήμερα στους αναγνώστες μας: 

- η Ευρώπη παρόλο που είναι σε κρίση, μοιάζει να δίνει ακόμη προτεραιότητα στις μαξιμαλιστικές γραφειοκρατικές ρυθμίσεις και κανονισμούς υπέρ μιας ειδυλλιακής μεταχείρισης του περιβάλλοντος, με κόστος το κλείσιμο κρίσιμων βιομηχανιών, τόσο για την οικονομία όσο και για την αμυντική της θωράκιση.  

Και ενώ το καμπανάκι της αμυντικής και ενεργειακής κρίσης χτυπάει δαιμονισμένα, η Ευρώπη μοιάζει να αφήνει τη γραφειοκρατική μηχανή της να κοιμάται ανενόχλητη στα ροζ γουώκ όνειρά της, παράγοντας ακόμα περισσότερα εμπόδια στις κρίσιμες για την επιβίωσή της βιομηχανίες της. 

Καλά ξυπνητούρια!

Όταν ξυπνήσει η Ευρώπη, κάποιος ας μου στείλει μήνυμα.

agissilaos@gmail.com