Χρειαζόμαστε να βοηθήσουμε το Ισραήλ

Του Άγη Βερούτη

Προχθές η Τουρκία έθεσε εαυτόν ξεκάθαρα υπέρ του Ιράν. Ο Ερντογάν πήρε ξεκάθαρη θέση ότι είναι νόμιμο δικαίωμά τους οι πυραυλικές επιθέσεις κατά αμάχων στο Ισραήλ. Επίσης έφερε ξανά στο προσκήνιο τις στρατιωτικές απειλές, παίζοντας τουρκικό διαφημιστικό βιντεάκι με μουσική υπόκρουση για τους εξοπλισμούς της Τουρκίας στο κοινοβούλιο. Πιθανότατα υπονοεί αντιπαραβολή των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας με εκείνες του Ισραήλ. 

Στην ίδια ομιλία του νωρίτερα ο Ερντογάν επανέλαβε ότι η Τουρκία δεν επιβουλεύεται την εθνική κυριαρχία κανενός.  Ξεχνώντας προφανώς τα κατοχικά στρατεύματα στη μισή Κύπρο, τα στρατεύματα στη Συρία, το Casus belli έναντι της Ελλάδας, τη "Γαλάζια Πατρίδα” της καρδιάς του μέσα στο Ελληνικό Αιγαίο, το παράνομο Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο που αδιαφορεί για την Ελληνική θαλάσσια κυριαρχία, και την επιθετική παρουσία τουρκικών φρεγατών τόσο ενάντια στην πόντιση του Ελληνο-Κυπριο-Ισραηλινού καλωδίου διασύνδεσης East Med, όσο και στην έρευνα για εξόρυξη πιθανών κοιτασμάτων ελληνικού φυσικού αερίου κάτω από την Κρήτη.

Προφανώς μας περνάει όλους για χαζούς, και ιδιαίτερα τον Τραμπ ο οποίος έχει τον τελευταίο λόγο στο θέμα Ιράν!

Το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο: η Τουρκία στέκεται σύμμαχος με όλους όσους απειλούν την παγκόσμια ειρήνη με επιθέσεις σε μη-στρατιωτικούς στόχους και δολοφονίες αμάχων, με τη Χεζμπολάχ, με τη Χαμάς, με τους Χούθι και τώρα με το θεοκρατικό Ιράν των Αγιατολάδων, ενώ δεδηλωμένα εποφθαλμιά να μπει στην Ιερουσαλήμ, όπως στο παρελθόν έχει εκφραστεί επισήμως δια στόματος του, πριν καν κάνει την πρώτη στρατιωτική κίνηση στη Συρία.

Η απάντηση ήρθε άμεσα από τον Υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ, Γεδεών Σαάρ, απευθυνόμενος στον Τούρκο πρόεδρο: 

- Μετ: "Ο Σουλτάνος στα δικά του μάτια, σε έναν ακόμη εμπρηστικό λόγο, συνεχίζει τις απαγγελίες εις βάρος του Ισραήλ και του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Ο Ερντογάν, που έχει καταφέρει να κάνει ρεκόρ στην καταπίεση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών του, όπως επίσης και της αντιπολίτευσης του, τολμά να κάνει κήρυγμα σε άλλους.

Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό το γεγονός, ότι κάποιος που δεν κρύβει τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του, κάποιος ο οποίος εισέβαλε στη βόρεια Συρία και κατέχει παράνομα τη βόρεια Κύπρο, ισχυρίζεται ότι μιλάει στο όνομα της ηθικής και του διεθνούς δικαίου. Λίγη αυτογνωσία ίσως να ήταν χρήσιμη.”

Η Ελλάδα μάλλον δεν θα πρέπει να αρκεστεί σε ρόλο ουδέτερου παρατηρητή, αλλά να πάρει θέση.  Όχι όμως θέση απλά θεωρητική όπως έκανε ο Καγκελάριος Μερτς της Γερμανίας, λέγοντας ότι ”Το Ισραήλ κάνει εκείνο που όλοι θα ήθελαν αλλά δεν τολμούν.”

Ως τώρα η Ελλάδα έχει εξαιρέσει εαυτόν από συμμετοχή σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια εναντίον του Ιράν, προφανώς με βάση τη φιλική σχέση ανάμεσα στον Ελληνικό και τον Περσικό λαό, όποια είναι αυτή. 

Από την άλλη, κανείς λογικός δεν θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση, αν η Ελλάδα εκφράσει διπλωματικά, απευθείας και χωρίς τυμπανοκρουσίες, την πρόθεση έμπρακτης αεροπορικής αμυντικής συνδρομής προς το Ισραήλ που έχει την αεροπορία του σχεδόν όλη δεσμευμένη προς την Ιρανική σύρραξη. Θα μπορούσαμε σε περίπτωση που "κάποιος” προσπαθήσει να κάνει ναυτική ή αεροπορική επίθεση στα νώτα του Ισραήλ, αν χοντρύνουν τα πράγματα, εμείς να προσφέρουμε δυνάμεις αναχαίτισης και προστασίας στα νώτα του παρκάροντας εκεί μερικά από τα 24 αόρατα Ραφάλ μας, με δυνατότητες Έξοσετ ship killers, όπου το Ισραήλ δυνητικά υστερεί. Η μη-θέση είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην απαξία μας. 

Αν ηττηθεί το Ισραήλ, ίσως ο επόμενος στόχος της ισλαμιστικής κρεατομηχανής να είναι η Ελλάδα.

Σίγουρα, ακόμη και μια απλή γνωστοποίηση της υποστηρικτικής πρόθεσης της Ελλάδος, θα μπορούσε να ενεργήσει αποτρεπτικά σε όποιον κάνει δεύτερες σκέψεις, και από μόνο του αυτό πιθανόν να είναι σημαντικό για το συμμαχικό Ισραήλ.

Επίσης, στα πλαίσια της αυτονόητης στήριξης, θα είχε αξία να προσφερθεί από την Ελλάδα η δυνατότητα φιλοξενίας Ισραηλινών γυναικόπαιδων και αμάχων, σε περίπτωση που οι πυραυλικές επιθέσεις εναντίον του καταστούν μη-διαχειρίσιμες, ή αν τελικά το Ιράν κάνει το απονενοημένο και σκάσει πυρηνική βόμβα στο έδαφος του Ισραήλ, αν το δει στον ύπνο του κανένας μουλάς. 

Αν και είναι απίθανο να έρθει κανένας για να μείνει σε παιδικές κατασκηνώσεις (οι άνθρωποι αυτοί έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν ένα Airbnb ή δωμάτιο ξενοδοχείου) η δυνατότητα μαζικής εξόδου των αμάχων εκτός πεδίου βομβαρδισμών, χωρίς βίζες και γραφειοκρατικές μπούρδες, είναι συμμαχική κίνηση εξέχουσας ανθρωπιστικής αξίας, που είναι καλό να προσφέρουμε εθελοντικά πριν καν μας ζητηθεί.

Αυτές οι κινήσεις θα ενισχύσουν την εξελισσόμενη εταιρική και αμυντική σχέση Ελλάδας-Ισραήλ, που μόνο θετικά έχει να προσφέρει για τις δυο πλευρές, είτε σε αμυντικό, είτε σε εμπορικό είτε σε γεωπολιτικό επίπεδο. Αν μη τι άλλο, μοιραζόμαστε έναν κοινό αντίπαλο: τις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις. 

Ας θυμηθούμε ότι την τελευταία φορά που χρειάστηκε τη συνδρομή μας το Ισραήλ το 1973, στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, η τότε δικτατορική κυβέρνηση της Ελλάδος επέλεξε να είναι ουδέτερη απαγορεύοντας τη χρήση του ελληνικού εναέριου χώρου στα αμερικανικά μαχητικά.  Η ανταμοιβή μας από το μουσουλμανικό κόσμο ήταν να χαθεί η μισή Κύπρος…

Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι η νέα αυτή σύρραξη θα λήξει σύντομα. 

Ειδικά μετά την απόφαση των ΗΠΑ να συμμετέχουν, όποτε και αν αυτό συμβεί. Πιθανόν η συμμετοχή των ΗΠΑ να οδηγήσει σε πτώση του σημερινού καθεστώτος, και ήδη ο γιος του Σάχη έκανε έκκληση για την καθαίρεση του 47ετούς απολυταρχικού θεοκρατικού καθεστώτος. 

Ακόμα όμως κι αν το καθεστώς του Ιράν αποχωρήσει σύντομα, δεν θα είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα για το Ιράν. Μετά από 47 συνεχή χρόνια στην εξουσία, καθεστώς έχει επαρκές λαϊκό έρεισμα που θα του επιτρέψει να οδηγήσει τη χώρα των 92 εκατομμυρίων σε πολυετή αιματηρό εμφύλιο.

Μετά, σειρά θα έχει πιθανόν η βόρεια Συρία, όπου θα δοκιμαστεί η αποφασιστικότητα όλων και ειδικότερα των ΗΠΑ, οι οποίες βρίσκονται σήμερα να υποστηρίζουν μια κυβέρνηση (πρώην) τζιχαντιστών με κοστούμια, που έχουν σκοτώσει αθώους Αμερικανούς πολίτες.

Πουθενά παραπάνω δεν υποστηρίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της τουρκικής ηγεσίας, να γαυγίζει σε κάθε ευκαιρία. 

Δεδομένων, όμως, των τεράστιων επενδύσεων του ελληνικού λαού, με αίμα και ιδρώτα σε αμυντικούς εξοπλισμούς, θα πρέπει τουλάχιστον να γρυλίζουμε πότε-πότε, για να ξεκινήσουν να μας παίρνουν στα σοβαρά. Το "Δόγμα της Κότας" μας τελείωσε!

Είμαστε λιγότερο μικροί απ’όσο νομίζουμε, και αυτό θα πρέπει να αρχίσει σιγά σιγά να βγαίνει προς τα έξω. 

agissilaos@gmail.com