Ποιο είναι το εντυπωσιακό με την Κωνσταντοπούλου;

Του Άγη Βερούτη

Στην Ελλάδα, η οικονομία δεν φαίνεται να πάει και τόσο πολύ σε ράγες, όπως καταδεικνύει η πρόσφατη Έρευνα της Alpha Bank, όπου το 54% των Ελλήνων δηλώνει ότι δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι, ενώ μη προσιτά είναι τα ενοίκια για το 70% των ενοικιαστών. 

Η δε σκέψη να διοχετευτεί μέρος του ΕΣΠΑ 2021-2026 προς τη χρηματοδότηση νέων κατοικιών είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς θα αποτελέσει λύση για ελάχιστους αποδέκτες επιδοτήσεων αλλά θα ανεβάσει τις τιμές της υπόλοιπης αγοράς. 

Πραγματική ανάσα στην αγορά και ενοικίαση κατοικίας θα είναι η κατάργηση της φορολόγησης για ενοικίαση πρώτης κατοικίας ώστε να ανασάνουν όσοι δίνουν το 60% του εισοδήματός τους σε ενοίκιο. 

Αυτό μπορεί να γίνει με αφαίρεση του ενοικίου από το φορολογητέο εισόδημα, εφόσον είναι πάνω από το αφορολόγητο για μισθωτούς, ή πάνω από το μηδέν για ελεύθερους επαγγελματίες. Με μεγαλύτερη βεβαιότητα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως αυτοτελές για τον ιδιοκτήτη το εισόδημα από την ενοικίαση πρώτης κατοικίας, και να καθίσταται αφορολόγητο εφόσον είναι 20%-25% χαμηλότερο από αντικειμενικές τιμές ενοικίασης της αγοράς. Έτσι θα αποτραπεί και το ευτράπελο να καμώνεται πως προσπαθεί το κράτος να ρίξει τα ενοίκια της πρώτης κατοικίας ενώ ταυτόχρονα να εισπράττει το 15% του ενοικίου που πληρώνει ο οικονομικά συμπιεσμένος ενοικιαστής, μέσω της φορολόγησης των ιδιοκτητών.

Ακόμα ουσιαστικότερο μέτρο αποσυμπίεσης της πίεσης στην αγορά ακινήτων θα ήταν η απελευθέρωση στην αγορά των εκατοντάδων χιλιάδων κατοικιών που λιμνάζουν κλειστά εκτός αγοράς, στην κυριότητα των σέρβισερς και του ίδιου του κράτους. 

Δυστυχώς, η ανάπτυξη στη χώρα μας βασίζεται κυρίως στην κατανάλωση, στις τεχνητές αυξήσεις των μέσων μισθών δια της νομοθέτησης αυξήσεων στο βασικό μισθό, και στην εύθραυστη άνοδο που προσφέρει η τουριστική βιομηχανία.

Τα δημοσιονομικά πάνε φαινομενικά καλά, κυρίως λόγω της εξαιρετικά υψηλής εισπραξιμότητας φόρων. 

Όμως το δημόσιο χρέος είναι υψηλότερο από εκείνο του 2009 με ίδιο ονομαστικό ΑΕΠ.  

Τα δημοσιονομικά πλεονάσματα σίγουρα ευχαριστούν όσους διακρατούν Ελληνικό Χρέος, αλλά έχουν τεράστιο κόστος στη μεσαία τάξη που ουσιαστικά είδε να υλοποιούνται ανάλογες με τις εξαγγελίες Κατρούγκαλου για προτεινόμενες μεθόδους αύξησης των κρατικών εσόδων (που κόστισε στο ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική συντριβή). 

Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι τίποτε άλλο από τη μετακύλιση όλου του βάρους στον ιδιωτικό τομέα, ενώ δεν έχουμε δει ακόμα την κατάργηση των φορολογικών βαρών που επέφεραν τα Μνημόνια, όπως οι προκαταβολές φόρων, το ΕΝΦΙΑ, οι φόροι κατανάλωσης στα καύσιμα, και η φορολογική μεταχείριση των τέκνων ως τεκμήρια. 

Ο αριθμός δημοσίων υπαλλήλων παραμένει στις 780.000 παρά την υποτιθέμενη 1:5 αναλογία προσλήψεων προς αποχωρήσεις, 15 χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο...

Αν προσθέσουμε και την ολότελα άδικη τεκμαρτή φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων ενόσω το mydata υποτίθεται ότι τα πιάνει όλα, το μίγμα είναι εκρηκτικό. 

Ενώ δεν έχουμε δει ούτε καν το 50% των μεταρρυθμίσεων που ήταν απαραίτητες για να ξεκολλήσει η Ελληνική Οικονομία σύμφωνα με την έκθεση της McKinsey του 2011, και των Μνημονίων. 

Κανείς άλλος πλην των ολιγοπωλίων δεν μπορεί να ευημερήσει, αν μεταξύ των μεταρρυθμίσεων δεν περιλαμβάνεται απαραίτητα και η πάταξη των ολιγοπωλιακών πρακτικών και κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης που απομυζούν την οικονομία και οδηγούν τη μεσαία τάξη στους δρόμους στην αγκαλιά της "αντισυστημικιάς” με τις "καρδούλες”.

Η πραγματική οικονομία, και ακόμα παραπάνω εκείνη της Λιανικής, βρίσκεται υπό πληθωριστική πίεση με πεπερασμένα τα εισοδήματα των καταναλωτών, ενώ το ιδιωτικό χρέος είναι κατά πολύ μεγαλύτερο εκείνου του 2009 και αυξάνεται. Οι μεταχρονολογημένες και οι χρόνοι πίστωσης στην αγορά ανεβαίνουν.

Ίσως να μην έχουμε τόσο άσχημο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών όσο της χρεοκοπίας (νομίζω) αλλά έχει πάρει την ανιούσα ανησυχητικά.

Ας δούμε για παράδειγμα μια βασική σιτιστική ανάγκη μας, την κατανάλωση κρέατος: από τους 600.000 τόνους που καταναλώνουμε ετησίως, παράγουμε μόνο τους 120.000 τόνους. 

Οι υπόλοιποι εισάγονται από χώρες που ίσως έχουν χαμηλότερο κόστος κτηνοτροφίας αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πολλαπλάσιο κόστος αλλά και κλίμα που δεν ευνοεί την κτηνοτροφία όπως το δικό μας. Εκείνοι λειτουργούν με αγορά τροφών από χώρες με εύκρατο κλίμα όπως εμείς. 

Στην Ελλάδα, η κτηνοτροφία θα μπορούσε να αποτρέψει ως και άνω των €2 δισ. εμπορικό έλλειμμα το χρόνο (πάνω από €4/κιλό εισαγόμενου κρέατος). Όμως η κτηνοτροφία παρακμάζει. Ταυτόχρονα ως χώρα επιδοτούμε πχ την αντικατάσταση ιαπωνικών κλιματιστικών με κορεάτικα και κινέζικα που καίνε 15% λιγότερο ρεύμα! 

Αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει έντονα, μήπως ευνοούμε τα εμπορικά ελλείμματα σκοτώνοντας τις δικές μας αγροτικές επιχειρήσεις την ίδια ώρα...

Υποθέτω ότι αν αυτή η κυβέρνηση δεν προλάβει να αλλάξει δραστικά το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, (δηλαδή αν συνεχίσει να επιδοτεί κορεάτικες και κινέζικες αντλίες θερμότητας, ενώ η δικαιοσύνη θέλει 8-10 χρόνια για μια υπόθεση) η επόμενη κυβέρνηση θα χρειαστεί να ανεβάσει τους φόρους από τους ήδη δυσθεώρητους, ενώ το brain-drain θα μετατραπεί σε μετανάστευση εταιρειών και παραγωγικών δραστηριοτήτων. 

Οι ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις δείχνουν ότι δεν έχουμε πολυτέλεια να περιμένουμε καμία ΔΕΘ, ενώ τα γεωπολιτικά που μπορούμε να επηρεάσουμε δεν γνωρίζω αν είναι επαρκή.

Ο φιλέλληνας Μπιλ Κλίντον, το 1991 είχε πει προεκλογικά στον ανθυποψήφιό του, Τζωρτζ Μπους τον πρεσβύτερο: "it’s the economy stupid!” Δεδομένου ότι προτάσεις των αντιπολιτευόμενων κομμάτων είναι στο σύνολό τους επιεικώς ανεπαρκείς, αρκετοί πολίτες βλέπουν την εναλλακτική φορολόγησης Κατρούγκαλου με ΝΔ ως λιγότερο ελκυστική από το μπουρλότο-σε-όλα.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει να ακούει τις μαζορέτες, αντί να αφουγκραστεί την πραγματική αγορά. Αυτό υπόσχεται καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα υπέρ των Εθνικολαϊκιστών. 

Μια ανακοίνωση κατάργησης του ΕΝΦΙΑ για μετά τις εκλογές του 2027 θα είναι πολύ-λίγη-πολύ-αργά, αν αρκετός κόσμος έχει μεταναστεύσει για να επιβιώσει, αν έχει χάσει το σπίτι του, αν έμεινε χωρίς ρεύμα γιατί παίζαμε "πολύχρωμα τιμολόγια” για 100% του ρεύματος σε τιμές ΟΤΣ και από τις υψηλότερες τελικές τιμές στην ΕΕ, ή αν η τιμή της βενζίνης ήταν παραπάνω από το λίτρο το κρασί για να μαζεύεται €12 δισ. υπερπλεόνασμα ετησίως. 
Εξάλλου υποσχέσεις θα είναι, μπορεί να τις κάνει και η Ζωή. 

Με δεδομένα:

- ίδιο ΑΕΠ με εκείνο του 2009, 

- αλλά 35% μεγαλύτερο κόστος ζωής από το 2009 (λόγω πληθωρισμού 16 ετών) και 

- με €72 δισ. προβλεπόμενης είσπραξης φόρων (€6 δισ. μηνιαίως),

- έναντι 20% του ΑΕΠ το 2009 ή περί τα €48 δισ., 

το εντυπωσιακό δεν είναι ότι η Ζωή έχει φτάσει στο 18% αλλά ότι έχει μόνο τόσο!

agissilaos@gmail.com