Ο Εθνικολαϊκισμός έρχεται

Του Άγη Βερούτη 

Την τελευταία διετία παρατηρείται μια πανευρωπαϊκή στροφή προς τις Εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις και τα άκρα δεξιά, στις εκλογικές επιλογές των Ευρωπαίων πολιτών, τουλάχιστον εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες τους ψηφίζοντας [η Ρωσία εξαιρείται].

Τόσο η εκλογή Χερτ Βίλντερς στην Ολλανδία με αντιμεταναστευτική ατζέντα, όσο και η εκλογή Μελόνι στην Ιταλία, αλλά και του υποψηφίου της Λεπέν στη Γαλλία και κυρίως η μετεωρική άνοδος του αντιμεταναστευτικού και, κατά πολλούς, νεοναζιστικού "Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD) στη δεύτερη θέση με άνω του 20% στην Γερμανία, αλλά και η κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ακροδεξιού πόλου "Ελεύθεροι της Αυστρίας” (FPÖ) και Κεντροδεξιών πιο πρόσφατα, σηματοδοτούν ένα ανησυχητικό φαινόμενο επιστροφής του Εθνικολαϊκισμού στην Ευρώπη. Πιθανόν αυτό δεν είναι και πολύ διαφορετικό από το Μεσοπολεμικό, θα έλεγαν ίσως κάποιοι ιστορικοί.

Η εκλογή Τραμπ, βέβαια, είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο παγκοσμίως ως αναμενόταν. 

Η πορεία των χρηματιστηρίων ήταν έντονα ανοδική από το Νοέμβριο του ‘24 ως τον Φεβρουάριο του ‘25 καθώς ο κόσμος συμπεριφερόταν σαν να ήξερε τί θα ερχόταν! Με βεβαιότητα Κάλχα. 

Μετά φυσικά ακολούθησαν αντίθετη πορεία, απότομη πτώση, ως αποτέλεσμα της ακραίας αβεβαιότητας που προκαλούν στις διεθνείς αγορές και την παγκόσμια οικονομία οι χαοτικές εξαγγελίες για αλλαγές στις πολιτικές δασμών των ΗΠΑ από τον Τραμπ. Κανείς φυσικά δεν μπήκε στον κόπο να μας πει ότι ο Τραμπ κάνει ό,τι ακριβώς είχε προαναγγείλει προεκλογικά.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ακόμα πιο ανησυχητικό για όσους έχουν διαβάσει σύγχρονη ιστορία, είναι πως μετά από 80 χρόνια μιας αφοπλισμένης Γερμανίας, η Βορειοατλαντική Συμμαχία σχεδόν εγκαταλείπεται από τις ΗΠΑ, ωθώντας ενεργητικά την Γερμανία (και την Ευρωπαϊκή Ένωση) να επενδύσει πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλιστικά. Ενώ η Γερμανία ταυτόχρονα βρίσκεται σε φάση αποβιομηχανοποίησης, λόγω της απώλειας της φθηνής ρωσικής ενέργειας που προκλήθηκε από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, αυτό μπορεί να είναι ένα εμπρηστικό μίγμα.

Και στις δυο προηγούμενες φορές όταν η Γερμανία αφέθηκε να επενδύσει ανεξέλεγκτα σε εξοπλισμούς και ν’ αναπτύξει την πολεμική βιομηχανία της, τον περασμένο αιώνα, η Ευρώπη αιματοκυλίστηκε. 

Δεδομένης μάλιστα της αξιοθαύμαστης γερμανικής βιομηχανικής αποτελεσματικότητας και μηχανολογικής δεινότητας, δεν θα εξέπληττε κανέναν αν τα γερμανικά εργοστάσια της αυτοκινητοβιομηχανίας που κλείνουν, μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής οπλικών συστημάτων. Όπως ακριβώς έγινε στην Ford στις ΗΠΑ στη διάρκεια του Β’ΠΠ.

Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω πόσο μακροπρόθεσμα σοφό θα είναι, να ξεκινήσουν τώρα εξοπλιστική κούρσα Γερμανία και Ρωσία. Ειδικότερα μάλιστα όταν μια επικρατούσα αντίληψη στην Ρωσία, είναι ότι οι Δυτικοί ενδιαφέρονται να τη δουν να διαμελίζεται (;;;) για να της πάρουν τις πρώτες ύλες, ενώ στη Γερμανία ακούγεται ότι οι Ρώσοι εκφέρουν επιθυμία (;;;) να μπουν στο Βερολίνο!

Μια απλή αναλογική προβολή των τωρινών πολιτικών τάσεων στις επόμενες Γερμανικές εκλογές, μπορεί κάλλιστα να δείχνει το AfD από την δεύτερη εκλογική θέση, να επικρατεί. 

Αυτό θα μετατρέψει την Γερμανία από ειρηνικό γίγαντα και συντηρητή του status quo εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε αναθεωρητική δύναμη εθνικιστικού χαρακτήρα, όπως είναι σήμερα η Ρωσία, η Τουρκία και δυστυχώς οι ΗΠΑ. Το μόνο που χρειάζεται για αυτό είναι μια αλλαγή κυβέρνησης στις επόμενες εκλογές, η οποία ήδη διαφαίνεται στον ορίζοντα με το AfD στη σημερινή δεύτερη θέση. Το γεγονός ότι στο παρόν η συγκεκριμένη πολιτική οντότητα φαίνεται να είναι φιλορωσική, καθόλου δεν εξασφαλίζει τί θα είναι σε 4 χρόνια.

Σίγουρα πάντως θα είναι αντιευρωπαϊκή.

Σχεδόν τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορούμε να επηρεάσουμε εμείς.

Αντίθετα, όλα μπορούν να επηρεάσουν εμάς.