Ό,τι δεν λύνεται...

Του Άγη Βερούτη

Για λόγους που δεν θα αναλύσω σήμερα, πιστεύω ότι ο Κ. Πιερρακάκης ως σχετικά νέος ΥΠΟΙΚ, έχει αναλάβει την οικονομία της χώρας σε μια ευτυχή ή δυστυχή περίσταση. 

Αναλόγως αν κάποιος βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Ουσιαστικά, είναι κληρονόμος των οικονομικών πολιτικών των τελευταίων 15 ετών, με τις οποίες η Ελλάδα αποφάσισε να βγει από την οικονομική κρίση της χρεοκοπίας του 2010.

Στο πλάνο που μας έδωσε η "Τρόικα” ή "Θεσμοί” αναλόγως ποιον ρωτάμε, υπήρχαν ξεκάθαρες οδηγίες πώς να επιτύχουμε την σταθεροποίηση της οικονομίας μας, ώστε να μην ξωκείλει πάλι όπως το 2010:

- Δημοσιονομικός έλεγχος, δηλαδή παρακολουθούμε τι ακριβώς πληρώνεται και πού, ώστε να μη σπαταλάει το κράτος ανεξέλεγκτα, ούτε να ξοδεύει παραπάνω από όσα πραγματικά χρειάζονται να ξοδευτούν. ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Ξέρουμε ακριβώς τι πάει πού. 10/10

- Αύξηση των εσόδων, δηλαδή της φορολογίας. Εκεί βάλαμε τον ΕΝΦΙΑ, το φόρο αλληλεγγύης, το 15% στα ενοίκια των €300 ευρώ το μήνα και 35% πάνω από χιλιάρικο [νοικάρης που πληρώνει €1000 για ενοίκιο σε τριάρι 90 τμ, τα €150 τα δίνει στο κράτος], τους φόρους κατανάλωσης των καυσίμων, τον πολλαπλασιασμό των τελών ταξινόμησης και κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, τα τέλη επιτηδεύματος, την προκαταβολή φόρου εισοδήματος επόμενου έτους, τα τεκμήρια εργασίας των ελευθέρων επαγγελματιών, τα myData και τις διασυνδέσεις των ταμειακών με τα POS, και σωρεία άλλων μεθόδων και χρεώσεων. Ήμασταν πολύ επιτυχημένοι σε αυτή την κατηγορία, τόσο μάλιστα που το κράτος να αφαιρεί από την οικονομία παραπάνω από όσα χρειαζόταν. Στη μείωση της φοροδιαφυγής παίρνουμε 10/10. 

Τι λέω; Παίρνουμε 12/10 γιατί μαζεύουμε και παραπάνω από όσα χρειάζεται το κράτος μας [δεν είναι καλό αυτό]. Το παραμύθι της φοροδιαφυγής τελείωσε.

- Μείωση των εξόδων. Εδώ η χώρα μας κυρίως απέτυχε, καθώς πολλά από όσα υποτίθεται ότι θα μείωναν τα έξοδα τα αντιστάθμισε με τα λεγόμενα "ισοδύναμα”. Με άλλα λόγια, λέγαμε "αντί να κόψω αυτό τον άχρηστο οργανισμό και να κλείσω εκείνη την αχρείαστη δημόσια υπηρεσία, κάτσε να βάλω λίγο παραπάνω φόρους. Και κάπως έτσι φτάσαμε να είμαστε πολύ επιτυχημένοι στο μάζεμα του χρήματος από την πραγματική οικονομία για να πληρώσουμε πλουσιοπάροχα αργόμισθους και αχρείαστες υπηρεσίες του κράτους. 3/10

- Αυτοματοποίηση και ψηφιοποίηση του Κράτους. Εδώ από προηγούμενο πόστο του ο Κ. Πιερρακάκης άνοιξε το δρόμο στο ψηφιακό κράτος και τις ηλεκτρονικές αιτήσεις! Μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη επιτυχής προσπάθεια που ο Κυρανάκης στο Ελληνικό Κτηματολόγιο την πήγε στο επόμενο επίπεδο με τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης που κάνουν και μέρος της δουλειάς αξιολόγησης των δικαιολογητικών. 10/10

- Μείωση του αριθμού των κρατικών υπαλλήλων με το 1:5. Εκεί δεν τα πήγαμε καλά. Αντί να αφήσουμε να μειωθεί με την αυτοματοποίηση ο αριθμός των ΔΥ, ακούγαμε τις δικαιολογίες των ίδιων των ΔΥ ότι "είμαστε υποστελεχωμένοι” και αντί να μειώσουμε πχ στους 400.000 τους ΔΥ στα 15 χρόνια, συνεχίζουμε και έχουμε 750.000 - 800.000 σήμερα. 0/10

- Μείωση της γραφειοκρατίας. Εδώ πήραμε πολύ κάτω από τη βάση, μάλλον 0. Όχι μόνο δεν μειώσαμε τη γραφειοκρατία, αλλά μετατρέποντας την επαφή σε όλες σχεδόν τις δημόσιες υπηρεσίες σε ηλεκτρονική αίτηση, δεν υπάρχει και τρόπος να μιλήσεις με κάποιον άνθρωπο να λύσεις το γραφειοκρατικό πρόβλημά σου, και αν θέλεις ραντεβού μετά από 1-2 μήνες μπορεί να πας και να σου πει ο δημόσιος υπάλληλος ότι δεν μπορεί εκείνος να το λύσει αλλά πρέπει να πάς σε κάποιον άλλον, που ίσως μπορεί να το λύσει εκείνος είτε όχι. Πήγαμε προς τα πίσω 0/10.

- Απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών. Εκεί πήραμε ίσως 1,5/10 μετά από 15 χρόνια προσπαθειών. Καταργούμε 1-2 έγγραφα και κάνουμε γιορτή, όταν το κράτος ήδη έχει ό,τι του χρειάζεται. Μη πούμε και για τον θεσμό της υπεύθυνης δήλωσης: δηλαδή αν κάνεις μια αίτηση για κάτι που χρειάζεσαι χωρίς να έχεις υπογράψει ξεχωριστή υπεύθυνη δήλωση, θα πεις ψέματα; Παιδιά είμαστε τώρα;

- Βελτίωση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης και μείωσης των υποθέσεων. Παίρνουμε 1,1/10. Οι υποθέσεις μειώνονται λίγο πλέον από το γεγονός ότι λέει ο πολίτης ότι δεν αξίζει να μπει στην ταλαιπωρία για 15+ χρόνια για μικροποσά κάτω των €5.000. Καταργήσαμε και τα Ειρηνοδικεία που έβγαζαν αποφάσεις σε 3 μήνες. Από την άλλη, το κράτος δια των νομικών του έχει δικομανία, και πηγαίνει μια υπόθεση εναντίον κάποιου πολίτη ως τον Άρειο Πάγο, ακόμη και αν ξέρει εξαρχής ότι έχει άδικο. Απλά γιατί μπορεί. Απλά γιατί το κράτος δεν πληρώνει το δικαστικό ένσημο για να ταλαιπωρεί τον πολίτη, έχει ατέλεια, και στο κάτω κάτω αν δεν πάμε στον επόμενο βαθμό κάτι μπορεί κάποιος να πει ότι δεν κάναμε καλά! Ανεξέλεγκτα. Οι μισές υποθέσεις στη δικαιοσύνη είναι το ίδιο το κράτος που ταλαιπωρεί τους πολίτες. Αν κοπούν αυτά, η δικαιοσύνη θα δουλέψει ρολόι, ή έστω θα κουτσοδουλέψει. Είναι πολλά τα όσα κάνουμε λάθος στη δικαιοσύνη. Πιο πολλά από τα σωστά. Θέλει δικό της άρθρο.

- Ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί τα πήγαμε καλά, π.χ. στα αεροδρόμια που σήμερα είναι αξιοπρεπή και εξυπηρετούν πολλαπλάσιο αριθμό τουριστών ετησίως, και τα πήγαμε άσχημα π.χ. στην Hellenic Train που έφερε τα παλιά τρένα 40ετίας ως 20ετίας που απέσυραν από την Ιταλία και τα πλύνανε για να τα λειτουργούν στην Ελλάδα. Ντροπή κιόλας που τα δεχτήκαμε. 5/10

- Βελτίωση του ανταγωνισμού: Πάταξη ολιγοπωλίων και συντονισμένων εμπορικών πρακτικών (καρτέλ). Εκεί παίρνουμε 0/10. Δεν το είπα εγώ, ο κεντρικός τραπεζίτης, ο κ. Στουρνάρας το είπε πρόσφατα σε ομιλία του, και έχει απόλυτο δίκιο! Αν είχαν παταχθεί τα ολιγοπώλια σήμερα δεν θα είχαμε ούτε τόσο ακριβά τα-πάντα-όλα σε σχέση με το μέσο εισόδημα, ούτε θα θύμωνε ο κόσμος όταν ο μισθός τελειώνει στο μισό του μήνα. Και δεν αρκεί να ανεβάζουμε τους μισθούς, αν τα ολιγοπώλια λίγες εβδομάδες μετά κάνουν ανεξέλεγκτα αυξήσεις και ρουφάνε το περισσευούμενο από τη μεσαία τάξη. Εκεί, τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις όσο και η παρούσα, παίρνουν 0/10. Απαράδεκτο...

Σύνολο παίρνουμε σε 10 κατηγορίες 42,6/100 αυστηρά λίγο ή ίσως και δίκαια. Δυστυχώς, 15 χρόνια έχουν περάσει από τη χρεοκοπία του Γιώργου Α. Παπανδρέου!

Μετά λοιπόν τη σύντομη αναδρομή σε όσα έγιναν ορθώς και όσα δεν έγιναν (από λάθη μας), είναι η στιγμή να γίνει η διόρθωση από τον σημερινό ΥΠΟΙΚ.

Το κράτος θα πρέπει μετριάσει την αφαίμαξη που προκαλεί η καλολαδωμένη μηχανή συλλογής φόρων από την κοινωνία. Αλλιώς μετά θα λέμε η εγχείρηση επέτυχε αλλά ο ασθενής πέθανε, όπου ασθενής η παραγωγική ιδιωτική οικονομία της χώρας. Το κράτος δεν παράγει προστιθέμενη αξία. Μόνο αφαιρεί.

Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μείνουν τα χρήματα μέσα στην οικονομία για να γυρνάνε, γιατί αν συνεχίσουν να αφαιρούνται με το ρυθμό αφαίμαξης €6,5 δισ. - €10 δισ. παραπάνω από όσα πληρώνει το κράτος με τις σπατάλες του αμείωτες, ο κόσμος θα ξαναβγεί στους δρόμους και μετά δεν θα μαζεύεται. Ο τελευταίος θα κλείσει την πόρτα. Η Ζωή παραμονεύει...

Το να γυρίσουν πίσω στην κοινωνία τα χρήματα μέσω επιδομάτων σε άλλους από αυτούς που παράγουν την προστιθέμενη αξία, δηλαδή υποτιθέμενες ευπαθείς ομάδες και μειονότητες που συντηρούνται από το κράτος, ή δώρα στους ΔΥ που δεν αξιολογούνται και δεν απολύονται, πάλι δεν θα γίνει αποδεκτό από την κοινωνία.

Το να γίνουν όλα έξτρα επενδύσεις σε υπερσύγχρονα λιμάνια και πεζοδρόμια, όταν π.χ. ο νέος δεν μπορεί να νοικιάσει γκαρσονιέρα με το μισθό του και ταυτόχρονα να τρώει καθημερινά, θα προκαλέσει τον κόσμο ακόμα παραπάνω, όπως προκαλούσαν τα μεγαλειώδη έργα του κομμουνισμού και ο κόσμος ήθελε μισή μέρα στις ουρές για μισή φρατζόλα ψωμί. Αυτές οι υπερ-επενδύσεις πάντα επέφεραν κακό τέλος στις κυβερνήσεις που τις αποπειράθηκαν στο παρελθόν. 

Τι καλείται λοιπόν για να κάνει ο Κ. Πιερρακάκης;

Καταρχήν να εξορθολογίσει και να απλοποιήσει το Ελληνικό Φορολογικό Σύστημα!

Όσοι το αποπειράθηκαν, στο παρελθόν απέτυχαν!

Το σύστημα αυτό δεν επιδέχεται διόρθωσης. Μόνο αντικατάστασης με κάτι απλό, ξεκάθαρο και δίκαιο. 

Δεν λύνεται αυτός ο κόμπος. Κόβεται μόνο!

Τώρα που πάμε καλά μπορεί να φτιαχτεί από μηδενική βάση. Σε δέκα Α4.

Όταν πηγαίνουμε άσχημα δεν θα είναι πια εφικτό.

Το πώς θα πρέπει να φτιαχτεί σωστά και δίκαια είναι η δουλειά του Κ. Πιερρακάκη να μας το προτείνει και μετά να το υλοποιήσει.

Αν το πετύχει (το ελπίζω) μπορεί να υποφέρουμε λιγότερο στην παγκόσμια ύφεση που έρχεται, και να επιτρέψει στην οικονομία μας να αναπτυχθεί με σημαντικά υψηλότερους ρυθμούς από ό,τι σήμερα, ή να βουλιάξει λιγότερο ενόψει επερχόμενης παγκόσμιας ύφεσης.

Αν δεν το πετύχει, μπορεί να δούμε επόμενη χρεοκοπία το 2032 ή και νωρίτερα. 

Μη ξεχνάμε την αποφευχθείσα χρεοκοπία του 1893 του λαϊκιστή Δηλιγιάννη με το έξωθεν πακέτο διάσωσης που διαδέχθηκε η πραγματική και ταπεινωτική για το Έθνος χρεοκοπία του 1897, του φιλελεύθερου Χαρίλαου Τρικούπη...

Μη κάνεις ό,τι ο Τρικούπης...