00:01 05/09
Το μεγάλο στοίχημα της φετινής ΔΕΘ
Η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης σηματοδοτεί μία καινούργια προσέγγιση ως απαραίτητη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σήμερα ξεκίνησα να γράφω για τα λάθη στη φόρμουλα υπολογισμού από το αμερικανικό ΥΠΟΙΚ των δασμών Τραμπ που θα επιβάλλουν(?) οι ΗΠΑ, αλλά έκανα πίσω καθώς περιμένω πρώτα να δω πορίσματα από συντηρητικά αμερικανικά think-tanks που να εξηγούν και τους λόγους που έχει επιλεγεί η φόρμουλα αυτή. Ως τότε, δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς κάνουν με αυτό τον υπολογισμό.
Για να είμαι ειλικρινής, από την ενθουσιώδη υποδοχή της πρότασης "zero-for-zero" δασμολόγησης για βιομηχανικά προϊόντα μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ της κυρίας Φον Ντερ Λάιεν, και την αντιπρόταση Έλον Μασκ "γιατί όχι σε όλα τα προϊόντα;" τείνω να πιστέψω περισσότερο την πρόβλεψη του σοφού Αμερικάνου Fund-manager φίλου, που μου είχε πει προ μηνός ότι τελικά οι δασμοί θα χρησιμοποιηθούν απλά ως σημεία πίεσης για ακόμα πιο ανοιχτό εμπόριο, ίσως με την εξαίρεση της Κίνας που την έχει άχτι η αμερικανική οικονομική ελίτ.
Από την άλλη πλευρά, βλέποντας την ευρωπαϊκή πρόταση (zero-for-zero για βιομηχανικά προϊόντα) θυμάμαι τις ιαχές το 2013-2015 στην Ελλάδα εναντίον της Ευρώπης και ειδικότερα της Γερμανίας, ότι προσαρμόζει πάντοτε το κανονιστικό πλαίσιο και την πολιτική της ΕΕ αυστηρά στο κάδρο που βρίσκει την ίδια ωφελημένη και για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, γαία πυρί μιχθήτω.
Μια ξεκάθαρη κοινή ευρωπαϊκή προσέγγιση τύπου "zero για όλα" θα μπορούσε να έχει νόημα για μια Ευρωπαϊκή Ένωση που να μην συμπεριφέρεται ως το Ακέφαλο Κοτόπουλο, το οποίο αντιδρά σε σωματικά ερεθίσματα χωρίς να διαθέτει εγκέφαλο που να του επιτρέπει να κάνει συνειδητές επιλογές.
Η απουσία ηγετικών προσωπικοτήτων στις μεγάλες χώρες-κλειδιά του σκληρού πυρήνα της ΕΕ έχει επιφέρει σκληρό χτύπημα στην μελλοντική προοπτική της Ένωσης.
Πού είναι οι οραματιστές του "Ειρήνη από τα Ουράλια ως τον Ατλαντικό";
Με μια κατ’ ευφημισμό πρόεδρο, που εκτελεί χρέη γραμματέως για το συμβούλιο των αρχηγών κρατών-μελών, πολύ λίγα μπορεί κάποιος να περιμένει στα επόμενα χρόνια.
Μου έρχεται στο μυαλό η ερώτηση προ ολίγων ημερών, ενός πρώην κορυφαίου υπουργού, αν μπορώ να του πω μια ηγετική προσωπικότητα της σημερινής Ευρώπης που να έχει μεγαλύτερο πολιτικό βάρος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Όταν κόμπιασα για αρκετά δευτερόλεπτα προσπαθώντας να βρω έστω μία/έναν πολιτικό για να του απαντήσω, με τάπωσε: "άσε μη κουράζεσαι, δε θα βρεις γιατί δεν έχει."
Αυτό είναι σαν να λέμε ότι ο καλύτερος πολιτικός της χώρας είναι ο Δήμαρχος Πάτρας! [καλά να είναι ο άνθρωπος δεν ξέρω καν ποιος είναι, ούτε χρειάζεται να τον ξέρω, απλά σε μέγεθος ή Πάτρα είναι στην Ελλάδα ό,τι η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση].
Τελικά όμως, ε, η Ευρώπη όντως συμπεριφέρεται σαν ακέφαλο κοτόπουλο! Δεν νομίζετε;
Όταν λέγει ο αντ. Βανς των ΗΠΑ ότι να βρει μόνη της να φροντίσει την άμυνά της απέναντι στη Ρωσία, η ΕΕ φτιάχνει το ReArm Europe και βάζει στη άκρη €800 δισ. στην τετραετία, που θα τα τραβήξει είτε από το κοινωνικό κράτος, είτε από έξτρα φόρους στα υποζύγια. Μείωση της ανταγωνιστικότητάς της δηλαδή.
Για να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τη Ρωσία, την οποία λέγει ο πρ. Τραμπ ότι θα την κάνει προνομιακό εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, και η οποία θα πουλάει την ενέργεια στην Ευρώπη αντί για την Κίνα!
Και, ω πόσο πανέξυπνο: Η Ευρώπη "Ακέφαλο κοτόπουλο", ξεκινάει ειδικές συνομιλίες αμυντικής συνεργασίας με την δικτατορική Τουρκία (22 χρόνια στην εξουσία ο Ερντογάν), η οποία απετέλεσε την διέξοδο της Ρωσίας (25 χρόνια στην εξουσία ο Πούτιν) για την αποφυγή/σπάσιμο των διεθνών κυρώσεων εναντίον της, από τον πόλεμο της Ουκρανίας! Και μάλιστα χωρίς να φωνάξει στο τραπέζι την Ελλάδα, που είναι η μόνη μαζί με την Κύπρο που έχουν αντίληψη περί τίνος πρόκειται η Τουρκία!
Η ίδια Τουρκία που κρυφά αλλά ενεργά υποστήριξε την Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας, κλήθηκε από τους Ευρωπαίους ηγέτες, να αναλάβει χρέη σεκιούριτι έναντι πιθανής επίθεσης της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Να τους προστατέψει από το φιλαράκι της δηλαδή…
Η Τουρκία, που είναι η μόνη κατοχική δύναμη που έχει παράνομα ενεργή στρατιωτική κατοχή σε εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κύπρο, και που απειλεί με αποβατικές δυνάμεις τα νησιά άλλης ευρωπαϊκής χώρας-μέλους της ΕΕ, της Ελλάδος, και κάνει διεθνείς στρατιωτικές ασκήσεις απόβασης με το στρατό της στο ελληνικό Αιγαίο, και η ίδια Τουρκία που αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο χωρών της ΕΕ να τραβήξουν καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρισμού ανάμεσά τους, της οποίας Τουρκίας ο πρόεδρος προσεύχεται δημοσίως: επιτέλους να τελειώνει με το κακό κράτος του Ισραήλ, και να πάψει να υπάρχει, ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων!
Και μετά βγαίνει και η ιδιαιτέρα, και μιλάει για zero-for-zero. Ε, μα!
Θα μας γλεντήσουνε…
Και δίκιο θα ‘χουν.