Το κράτος σκοτώνει την παραγωγικότητα

Του Άγη Βερούτη

Ενώ η καθημερινή δημοσιότητα ασχολείται με τους κατώτατους μισθούς και το χαμηλό μέσο μισθό στη χώρα, πολύ φοβάμαι ότι η εστίαση στα χαμηλά εισοδήματα είναι λάθος. 

Το πρόβλημα της χώρας είναι η χαμηλή παραγωγικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ανά μονάδα εργασίας ο πλούτος που παράγεται είναι συγκριτικά μικρότερος με αυτόν άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Όμως η Ελληνική οικονομία είναι μία κατ’ εξοχήν Οικονομία του Τριτογενούς τομέα. Παραπάνω από 70% της, είναι τριτογενής τομέας δηλαδή Παροχή Υπηρεσιών.
Ο πλούτος που παράγεται ανά μονάδα εργασίας στην Ελλάδα (€/ώρα) είναι χαμηλός λόγω των χαμηλών μισθών! Ξεκάθαρα!

Αν δούμε πόσο χρεώνεται πχ ένας γραφίστας από μια διαφημιστική εταιρεία στο εξωτερικό, θα διαπιστώσουμε ότι ως απλό πολλαπλάσιο του μισθού του x3 οι ώρες του γραφίστα στην Ελλάδα χρεώνονται στο ένα τρίτο ή λιγότερο από το αντίστοιχο του εξωτερικού. 

Το ίδιο ισχύει και για τους εξαιρετικούς προγραμματιστές που έχει η Ελλάδα (έχω ιδίαν άποψη)!  Γιατί, όταν δουλεύουν για ελληνική εταιρεία χρεώνουν €20-€30/ώρα, ενώ όταν δουλεύουν για ένα αμερικανικό ή σκωτσέζικο start-up από το γραφείο τους στην Πάτρα με θέα τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, χρεώνουν €100-€150/ώρα από το ίδιο άτομο, με τα ίδια πτυχία, τις ίδιες ικανότητες, και την ίδια παραγωγή γραμμών κώδικα ανά ημέρα;

Γιατί ο ίδιος σερβιτόρος σε καλό εστιατόριο στην Νέα Υόρκη βγάζει $8.000 δολάρια το μήνα από τα φιλοδωρήματα και μόνον, δουλεύοντας 8ωρο x πενθήμερο, ο ίδιος στη Γερμανία βγάζει €5.000 ευρώ το μήνα με 7ωρο πάλι πενθήμερο, και στην Ελλάδα το ίδιο ακριβώς άτομο μετά βίας καταφέρνει να βγάλει €2.500 το μήνα με 12ωρη ημερήσια απασχόληση επί 7 ημέρες για πέντε μήνες από Ιούνιο ως Οκτώβριο, και μετά είναι άνεργος για 7 μήνες ως την επόμενη σεζόν;

Προσέξατε, είναι βέβαιο, ότι δεν μίλησα ούτε για CEO ούτε για εμπορικούς διευθυντές ή τοπ ερευνητές για τον καρκίνο. Μιλάω για γραφίστριες, σερβιτόρους και προγραμματιστές.

Γιατί λοιπόν κάποιος που γράφει τις ίδιες 80-100 γραμμές κώδικα Python την ημέρα, ζωγραφίζει τα ίδια λογότυπα, σερβίρει τα ίδια γεύματα και έχει τα ίδια πτυχία, και την ίδια πολυετή εμπειρία με τους πελάτες, όταν δουλεύει εντός Ελλάδος η παραγωγικότητά του είναι το ένα τρίτο από αυτήν σε οποιαδήποτε άλλη πιο ανεπτυγμένη οικονομία; 
Έλα, ντε;

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Διότι στην Ελλάδα οι μισθοί των CEO και των εμπορικών διευθυντών, και γενικά αυτών που ονομάζουμε υψηλόμισθοι, είναι για γέλια! 

Πώς να φτάσει να παίρνει ένας προγραμματιστής €12.000 το μήνα, όταν ένας μέσος Διευθύνων σύμβουλος στην Ελλάδα δύσκολα μπορεί να παίρνει €6.000-€7.000 το μήνα; 

Ας ξεφλουδίσουμε τώρα την επόμενη φλούδα του κρεμμυδιού: 

- Γιατί οι CEO στην Ελλάδα πληρώνονται τόσο χαμηλά; 
[με εξαίρεση ελάχιστους σε εταιρείες με τζίρους εκατοντάδων εκατομμυρίων]

Μη μου πείτε επειδή τα γκαρσόνια παίρνουν λιγότερο από ένα χιλιάρικο! Ο μισθός των CEO καθορίζει τους μισθούς από κάτω και όχι το αντίστροφο!
Άρα είναι κάτι άλλο. 

Για να καταλάβουμε τί είναι αυτό το άλλο, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε που αρχίζει η ανώτατη κλίμακα φορολόγησης. Στην Ελλάδα ο φόρος μετά τις €40.000 είναι 44%! Εννοώ ΑΠΟ τις €40.000 ευρώ και άνω, η εφορία θέλει 44%. Ο ΕΦΚΑ θέλει περί το 15% από τον εργαζόμενο και άλλα 25% από τον εργοδότη. 

Αν κάποιος εργοδότης θέλει να πληρώσει έναν υπάλληλο €51.750 μισθό το χρόνο αντί για €40.000, στα έξτρα €11.750 το χρόνο θα πάρει €1.750 έξτρα ο ΕΦΚΑ από τον εργαζόμενο, και άλλα €2,950 εργοδοτική εισφορά (συνολικό κόστος εργοδότη €14700). 

Όμως επί του μισθού (άνω των €40.000) μετά τις εισφορές που μένουν €10.000, η εφορία θα πάρει άλλα €4.400, αφήνοντας €5.600 για τον εργαζόμενο. 

Στα 5.600 καθαρά του εργαζόμενου (€400 το μήνα επί 14 μηνιάτικα) θα πάρει €4.700 το χρόνο το ΕΦΚΑ και άλλα €4.400 η εφορία!

Το κράτος παίρνει €9.100 για να αφήσει στον εργαζόμενο €5.600. Άρα ο καλός υπάλληλος ουσιαστικά δουλεύει για το κράτος και μετά για τον εαυτό του! 

Το 62% (σας θυμίζει κάτι αυτό;) του συνολικού εργοδοτικού κόστους άνω των €40.000 πάει στο κράτος, και το 38% πάει στον εργαζόμενο! 

Χελόου!!! Ένιμπαντι χόουμ;;;

Πώς να υποστηριχθούν εισοδήματα των €100.000 και των €200.000 που θα ανεβάσουν και όλους τους από κάτω, όταν η αριστερίλα της χώρας μας βρωμάει από χιλιόμετρα; 

Θα ήταν ενδιαφέρουσα άσκηση για ένα λογιστή να βγάλει πόσα παίρνει το κράτος σε ένα μισθό έστω €75.000 ευρώ το χρόνο, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Έτσι για γέλιο!

[Νομίζω εξαίρεση σε αυτή την κλίμακα στην Ελλάδα είναι οι βουλευτικές "αποζημιώσεις” που το 35% τους είναι αφορολόγητο.]

Η αντίστοιχη ανώτατη κλίμακα σε άλλες χώρες, πιο πολιτισμένες φορολογικά, είναι σε πολλαπλάσιους μισθούς, και παίρνει περισσότερα ο υπάλληλος παρά το κράτος. 

Ακόμα και στα άνω των €500.000 ευρώ για ζευγάρι στην Γαλλία παίρνει 49% το κράτος, ενώ στην Κύπρο τα πρώτα 19.500 είναι αφορολόγητα και μετά 35% ως το άπειρο, στη Γερμανία ΜΕΤΑ τις €265.000 συνολικά παίρνει το κράτος 47%. Υποψιάζομαι ότι στη Γερμανία μετά τις €40.000 και ως τις €50.000 το κράτος θα παίρνει τίποτε 14% ή κάτι τέτοιο. 

Στην Ελλάδα, μαζί με ασφαλιστικές εισφορές, είναι 62% μετά τις €40.000!

Αύξηση της παραγωγικότητας μην περιμένει κανείς σε οικονομία που βασίζεται στις υπηρεσίες, όταν μετά τους πανευρωπαϊκά γελοίους ανώτατους μισθούς των €40.000, το κράτος θέλει 62%.

Αριστερίλα και πάσης Ελλάδος! 
Μα στην Ελλάδα μας με αγοραστική δύναμη 65% του 2009 έχουμε τις ίδιες κλίμακες φορολόγησης, χώρια τους συντελεστές. 

Με άλλα λόγια στην Ελλάδα φορολογούμε τη φτώχεια. 
Την κατσίκα του γείτονα!