Ποιος πολιτικός αρχηγός θέλει τον Μητσοτάκη αυτοδύναμο;

Του Ηλία Ψυχογιού

Καλή νέα χρονιά να έχουμε συμπατριώτισσες και συμπατριώτες! Μπορεί να δυσκολευόμαστε λίγο στις μετακινήσεις λόγω των αγροτικών μπλόκων, αλλά… καλή καρδιά να έχουμε και καλή διάθεση και όλα θα γίνουν!

Ο νέος χρόνος λοιπόν που, οσονούπω,  θα βγει από την κοιλιά της μάνας του, εκτός των όσων δύσκολων περιμένουν εμάς τους πολίτες, φέρνει δύσκολα και στους πολιτικούς μας. Γιατί, μη νομίζετε πως είναι εύκολο πράγμα να είσαι πολιτικός. Ούτε καν. Δύσκολο, ζόρικο και αγχωτικό είναι. Βλέπετε, πάνω που τελειώνουν οι εκλογές, έχεις καβατζάρει την έδρα και νιώθεις κάτι ανάμεσα σε Λεωνίδα στους 300 και σε Μάξιμο Δέκιμο Μερίδιο στον Μονομάχο, έρχονται οι επόμενες, όπου η έδρα η άτιμη η ρουφιάνα βγαίνει ξανά στη γύρα να βρει δεσμό…

Και το 2026 είναι η τελευταία (;) χρονιά πριν τις επόμενες εκλογές, οι οποίες, επισήμως, θα γίνουν στα μέσα του 2027, οπότε από την 1η του μηνού του Γενάρη, ο ιδρώτας στα πολιτικά γραφεία αυξάνεται και οι μήνες μέχρι τον τελευταίο με βουλευτική αποζημίωση και προνόμια, μετριούνται όπως οι μέρες στον στρατό πριν την απόλυση!

Το μεγαλύτερο όμως άγχος το έχουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Ειδικά αυτοί που δεν είναι τα απόλυτα αφεντικά στα κόμματά τους ή που, σε περίπτωση κακού αποτελέσματος θα βρεθούν χωρίς τις "υψηλές στηρίξεις” που απολαμβάνουν τώρα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει τριπλό άγχος: α) αν θα καταφέρει να καθυστερήσει τη δίκη για τα Τέμπη να φτάσει στην ουσία (με αιτήσεις τοξικολογικών, εκταφές κ.λπ), β) αν ο πρωθυπουργός προκηρύξει ή όχι πρόωρες εκλογές (λόγω ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα τον Ιούλιο του 2027) και γ) αν η κα Καρυστιανού κάνει κόμμα.

Ειδικά το τελευταίο πιστεύω ότι είναι αυτό που την έχει αγχώσει τόσο πολύ το τελευταίο διάστημα, και την πληρώνουν οι συνάδελφοί της βουλευτές και οι υπάλληλοι της Βουλής! Και ο χρόνος προκήρυξης των εκλογών όμως έχει σημασία για την κα Κωνσταντοπούλου. Γιατί εάν προκηρυχθούν με τη δίκη σε εξέλιξη αλλά να μην έχει φτάσει στην ουσία, θα μπορεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την προσδοκία της κατάληξης της δίκης. Εάν όμως προκηρυχθούν όταν η δίκη έχει φτάσει στην ουσία ή, ακόμα χειρότερα για την ίδια, εάν έχει ολοκληρωθεί και τα όσα υποστηρίζει δεν έχουν επιβεβαιωθεί δικαστικά, τότε η απογοήτευση του εκλογικού της κοινού θα είναι ραγδαία. 

Και μπορεί η κα Κωνσταντοπούλου να βασίζεται στο γνωστό παλαιοσυριζαϊκό μότο "εμείς είμαστε οι καθαροί, οι άλλοι οι βρώμικοι”, αλλά τα Τέμπη θα είναι game changer, είτε έτσι είτε αλλιώς.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος από την άλλη, πλέον είναι σχεδόν συστημικός, υπό την έννοια ότι έχει σταθερά ένα ποσοστό περί του 8,5% - 9,5%. Και αυτός ενδιαφέρεται για την υπόθεση των Τεμπών, αλλά για άλλο λόγο. Βλέπετε, μερικές από τις πιο ακραίες θεωρίες εκφράστηκαν πρώτα από τον κ. Βελόπουλο και το κόμμα του. Εάν η δίκη έχει φτάσει στην ουσία ή έχει ολοκληρωθεί με πιθανή (πιθανή λέω…) διάψευση των θεωριών που έχει εκφράσει (σ.σ.: Είμαι θεσμικός όπως βλέπετε, δεν λαμβάνω θέση στο συγκεκριμένο άρθρο…), θα έχει πολύ σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Τουλάχιστον. Γι’αυτό και ο Κυριάκος Βελόπουλος θα ήθελε πολύ οι εκλογές να γίνουν πρόωρα, ακόμη και αύριο.

 Ο κ. Φάμελλος είναι από αυτούς που θέλουν οι εκλογές να καθυστερήσουν όσο περισσότερο γίνεται. Μη βλέπετε που "κάνει την ανάγκη φιλότιμο” και ζητάει εκλογές, παραίτηση της κυβέρνησης και άλλα τέτοια όμορφα. Ξέρει πολύ καλά ότι θέση στο κόμμα Τσίπρα δεν θα έχει ούτε στον εξώστη και εάν τελικά ο πρώην πρωθυπουργός ιδρύσει κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί οριστικά εκτός Βουλής και οι περισσότεροι σημερινοί του βουλευτές, σε πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση. Και για τον κ. Φάμελλο αυτό είναι άδικο καθώς, κρίνοντας εκτός ιδεολογικού πλαισίου, και σοβαρός είναι και στην κυβέρνηση Τσίπρα ήταν από τους καλούς και παραγωγικούς υπουργούς. Απλά, "δεν χωράει” στα σχέδια του κ. Τσίπρα και, μεταξύ μας, για την προσωπική του αξιοπρέπεια, δεν θα πρέπει να βρεθεί πάλι σε κάποιον άλλο εξώστη. Δεν του αξίζει. 

Άφησα για το τέλος τον κ. Ανδρουλάκη. Όχι γιατί είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά γιατί η δική του περίπτωση είναι η πλέον πολύπλοκη. 

Αρχικά, είναι ο μόνος εκ των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης που έχει ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση: Γερουλάνος, Διαμαντοπούλου, Δούκας, Κατρίνης. Έχει επίσης αρκετούς "δελφίνους” με ποιοτικά πασοκικά χαρακτηριστικά: Δουδωνής, Κωνσταντινόπουλος, Μάντζος. 

Επίσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πολλά "if-else” μπροστά του, ανάλογα με το πότε θα προκηρυχθούν εκλογές και με την εξέλιξη της δίκης για τα Τέμπη.

Εάν οι εκλογές προκηρυχθούν και η δίκη για τα Τέμπη έχει ολοκληρωθεί ή έχει φτάσει στην ουσία, υπάρχουν δύο σενάρια: α. Εάν στη δίκη έχουν δικαιωθεί οι θεωρίες της κας Κωνσταντοπούλου, το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί να παλεύει για τη δεύτερη θέση με την Πλεύση Ελευθερίας και την Ελληνική Λύση και β. Εάν στη δίκη οι θεωρίες της κας Κωνσταντοπούλου έχουν διαψευστεί, το ΠΑΣΟΚ έχει εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση. Και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον τρίτο, όποιος κι αν είναι αυτός. 

Εάν οι εκλογές προκηρυχθούν και η δίκη δεν έχει ξεκινήσει ή δεν έχει φτάσει στη ουσία, το ΠΑΣΟΚ θα είναι πιθανότατα δεύτερο κόμμα, με διαφορά double - score από τη Νέα Δημοκρατία. Και αυτό οδηγεί επίσης σε δύο σενάρια: α. Η Νέα Δημοκρατία να έχει αυτοδυναμία και β. Η Νέα Δημοκρατία να μην έχει αυτοδυναμία.

Η περίπτωση β οδηγεί σε ακόμα μία διακλάδωση επιλογών καθώς εάν η Νέα Δημοκρατία ΔΕΝ έχει αυτοδυναμία, το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να αποφασίσει εάν θα μπει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Και τότε ο Νίκος Ανδρουλάκης θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε:

 α. Να μην μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με σημαντική μερίδα των στελεχών του που δεν βλέπουν αρνητικά αυτό το ενδεχόμενο, η χώρα να οδηγηθεί σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις έως η ΝΔ να φτάσει στο όριο των 151 βουλευτών και, σε αυτή την περίπτωση να ρισκάρει να χάσει ακόμα και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω της ακραίας πόλωσης που θα υπάρξει με τα μικρότερα κόμματα, και 

β. Να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας, μετατρέποντας το τρίτο κόμμα (Ζωή ή Βελόπουλο) σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό, θα ήταν καταστροφικό για το ΠΑΣΟΚ καθώς, όπως έχει δείξει η ιστορία των κυβερνήσεων συνεργασίας στην Ελλάδα (Κυβέρνηση Παπαδήμου [ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ], Σαμαράς & Βενιζέλος & Κουβέλης, Σαμαράς & Βενιζέλος, Τσίπρας & Καμμένος) ο μικρός εταίρος αυτών των κυβερνήσεων έπαθε μεγάλη πολιτική ζημιά. 

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, το ιδανικό σενάριο για τα βέλτιστα πολιτικά οφέλη για το ΠΑΣΟΚ είναι οι εκλογές να πάνε όσο πιο μακριά γίνεται, με την ελπίδα στη δίκη για τα Τέμπη οι ακραίες θεωρίες να έχουν ηττηθεί. Σε αυτή την περίπτωση, Πλεύση Ελευθερίας και Ελληνική Λύση θα υποστούν μεγάλη πολιτική και εκλογική πτώση την οποία ο Νίκος Ανδρουλάκης επιθυμεί να εκμεταλλευτεί. 

Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση η ΝΔ θα πάρει αυτοδυναμία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κερδίσει τρίτη τετραετία στη θέση του πρωθυπουργού, αλλά το ΠΑΣΟΚ θα έχει καταφέρει να "ξεκολλήσει τη βελόνα” σημαντικά ώστε να μπορέσει σε επόμενη φάση να διεκδικήσει τη νίκη και τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θέλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη νικητή και αυτοδύναμο στο τέλος της τετραετίας, ώστε μετά να είναι πλέον "οι δυο τους”. 

σ.σ.:  Με Νατσιό και Κουτσούμπα δεν ασχολήθηκα. Με τον μεν κ. Νατσιό δεν ασχολήθηκα γιατί μετά τις επόμενες εκλογές πιθανότατα θα επιστρέψει στις σχολικές αίθουσες και με τον κ. Κουτσούμπα επίσης δεν ασχολήθηκα γιατί το ΚΚΕ είναι όπως το ‘π’ στα μαθηματικά: σταθερό!

σ.σ.2:Για την κα Καρυστιανού και τον κ. Τσίπρα, απαιτείται ειδικό και μακροσκελές άρθρο και, επιπλέον, δεν είναι πολιτικοί αρχηγοί για να συμπεριληφθούν στο παρόν. Και ίσως και να μην γίνουν. Οπότε…

ilpsychogios@gmail.com