Το παντελονάκι που έγινε σορτσάκι: Ένα μαθηματάκι Ενδοεπικοινωνίας

Του Γιώργου Ι. Κωστούλα

Ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι, το σημερινό κείμενο. Ένα παραμύθι διδακτικό, όπως όλα τα παραμύθια. Ένα μαθηματάκι Ενδοεπικοινωνίας.
 
Μου το θύμισε μια παλιά συνάδελφός μου, με την οποία αυτές τις μέρες ανταλλάξαμε τις χριστουγεννιάτικες ευχές μας. Μου είπε, λοιπόν, ότι πάντα θυμάται μια ιστοριούλα, εν είδει παραβολής, που τους είχα πει και που τόσο είχε αρέσει, τότε σε όλους, όσοι είχαν παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο, ή κάτι παρόμοιο. Είχε ξεχάσει την περίσταση, θυμόταν όμως πολύ καλά την ιστορία. Ήταν γύρω από την Εσωτερική Επικοινωνία.
 
Η ιστορία μιλούσε για τον μικρό Πετράκη, που ακόμα φορούσε κοντά παντελόνια, αλλά λαχταρούσε πια ν’ απαλλαγεί απ’ αυτά και να φορέσει, επιτέλους, το πρώτο του μακρύ παντελόνι, όπως φορούσαν τα μεγαλύτερα παιδιά και, ήδη, μερικά ακόμα και της ηλικίας του. 
 
Τα Χριστούγεννα έρχονταν και ένα μακρύ παντελόνι θα ήταν για τον Πετράκη το καλύτερο δώρο του Αι-Βασίλη για κείνη τη χρονιά. Μετά από πολλά παρακάλια η μητέρα του ενέδωσε την τελευταία στιγμή και, λίγο πριν κλείσουν τα μαγαζιά, πήγε και αγόρασε ένα όμορφο μακρύ παντελόνι για τον αγαπημένο της Πετράκη. Καθώς δεν τον είχε μαζί της για να προβάρει το παντελόνι, όταν ο Πετράκης, λίγο αργότερα, το δοκίμασε στο σπίτι, ήταν δέκα πόντους μακρύτερο από το κανονικό.
 
Ήταν αργά πια για να κάνουν οτιδήποτε. Τα μαγαζιά, που θα μπορούσαν να το επιδιορθώσουν, είχαν κλείσει και την επόμενη ξημέρωναν Χριστούγεννα. Στενοχωρήθηκαν όλοι. Πολύ περισσότερο βέβαια ο Πετράκης και έπεσαν να κοιμηθούν. Δεν ήταν γραφτό, φαίνεται, να φορέσει μακρύ παντελόνι ο Πετράκης, ούτε αυτά τα Χριστούγεννα.
 
Τη νύχτα, η μητέρα δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Η σκέψη ότι ο Πετράκης της δε θα είχε ευτυχισμένα Χριστούγεννα δεν της έφευγε από το μυαλό. Χωρίς να σκεφτεί περισσότερο, σηκώνεται σιγά σιγά και κρυφά κρυφά χωρίς να ενοχλήσει την υπόλοιπη οικογένεια, κάθεται και διορθώνει το παντελόνι. Το τοποθέτησε και πάλι εκεί που το είχαν αφήσει αποβραδίς και πήγε πανάλαφρη στο κρεβάτι της, για να κοιμηθεί, αυτή τη φορά αμέσως.
 
Ύστερα από λίγο, για τους ίδιους λόγους, σηκώνεται η γιαγιά του Πετράκη που επίσης δεν είχε ύπνο. Αν είναι δυνατόν, να άφηναν το παιδί χωρίς το μακρύ παντελόνι που τόσο ήθελε, χρονιάρα μέρα. Κατεβαίνει λοιπόν κι αυτή, παίρνει το παντελόνι από εκεί που το είχε αφήσει η μητέρα και αφαιρεί και εκείνη τους δέκα πόντους που περίσσευαν...
 
Μια ώρα μετά ήταν η σειρά της μεγάλης αδελφής του Πετράκη, που κι αυτή δεν άντεχε στην ιδέα, ο αγαπημένος της αδελφούλης να κάνει Χριστούγεννα χωρίς το πρώτο μακρύ του παντελόνι. Δε χάνει καιρό, σηκώνεται κι αυτή και με κάθε προφύλαξη κάνει στο παντελόνι το ίδιο που είχαν κάνει προηγουμένως σ’ αυτό η μητέρα και η γιαγιά...
 
Φαντάζεστε την απογοήτευση του Πετράκη, όταν το πρωί που, πετώντας από τη χαρά του, πήγε να το φορέσει, βρήκε το παντελόνι κοντό, ακόμα πιο κοντό και από τα κοντά του παντελονάκια που τόσο είχε βαρεθεί να φοράει.
 
Ήταν μια πραγματικά όμορφη και διδακτικότατη ιστορία, που είχε ανεξίτηλα καταγραφεί στη μνήμη της συναδέλφου μου και που με νοσταλγία θυμηθήκαμε μαζί.

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή χρονιά.

* O κ. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα.

E-mail: gcostoulas@gmail.com