Παρουσίαση βιβλίου ή οντισιόν για ντίβα της κεντροαριστεράς;

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε το βιβλίο του "Ιθάκη" στο Παλλάς και για λίγα λεπτά έμοιαζε να πιστεύει πραγματικά ότι ο κόσμος περίμενε εναγωνίως να μάθει… τι συνέβη το 2015. Σαν να μην το ζήσαμε μπροστά στα ΑΤΜ. Σαν να μην το πληρώσαμε, να μην το πληρώνουμε και να μην το πληρώνουν τα δισέγγονά μας. Σαν να έχουν όλοι οι Έλληνες μνήμη χρυσόψαρου. Σαν να ήταν σύσσωμη η χώρα εκείνα τα χρόνια, σε κρουαζιέρα στα… Φίτζι και τώρα χρειαζόμαστε περιγραφή και επεξηγήσεις!

Θυμήθηκε λοιπόν το παλιό του παρατσούκλι "ο Άχαστος". Βγήκε στη σκηνή με ύφος Ρωμαίου αυτοκράτορα. Λες κι έχουν περάσει αιώνες από τις πέντε εκλογικές ήττες, σε πέντε χρόνια. Λες και οι κάλπες ήταν εικονικές, οι ψηφοφόροι κομπάρσοι και ο Μητσοτάκης τον διέλυσε πολιτικά, από καθαρή τύχη. Μόνο που η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αδιαμφισβήτητη και εξαιρετικά ενοχλητική, για κάτι τέτοιους υπερφίαλους τύπους: πέντε ήττες, με συντριπτικό τρόπο και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση από κανέναν.

Στην Ελλάδα αυτό έχει όνομα: λέγεται ρεζίλεμα (για να το θέσω κόσμια). Αλλά χρειάζεται αίσθημα αυτοσεβασμού για να το αισθανθεί κάποιος. Που προφανώς ο Τσίπρας δεν διαθέτει. Όχι, αφού προχθές εμφανίστηκε με αυτοπεποίθηση τέτοια που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο υποτιμά τη νοημοσύνη των Ελλήνων και αν τελικά η αυτοκριτική χρειάζεται να είναι υποχρεωτική αγωγή υπό την επίβλεψη ψυχιάτρου. Μίλησε για "νέα μεταπολίτευση" με τόνο και ύφος  που άλλοι μιλούν για… νέο αυτοκίνητο. Νέα μεταπολίτευση; Από ποιον; Από εκείνον που άφησε πίσω του τη χώρα σε ημιθανή κατάσταση και το κόμμα του συντρίμμια με αμέτρητα εσωκομματικά ρήγματα; Που έτσι και πιάσει κανείς να μετρήσει τις διασπάσεις που έγιναν στο κόμμα του μετά από αυτόν, θα πρέπει να είναι… σαρανταποδαρούσα; 

Η αποθέωση της βραδιάς πάντως ήταν η αυτοπρόταση ως "αντίβαρο ισχύος". Ο τύπος που εξώθησε την Ελλάδα σε capital controls, ο τύπος που επέτρεψε να περάσει όλη η κρατική περιουσία σε ξένο έλεγχο και να καπελωθεί ακόμη και αυτό το ΤΑΙΠΕΔ, αντίβαρο ισχύος; Με πέντε εκλογικές ήττες στο ιστορικό του και το σβέρκο "πρησμένο" από τις (πολιτικές) φάπες; Αντίβαρο; Ποιου; Του Μητσοτάκη που παρακαλά να τον έχει και πάλι αντίπαλο; Ισχύος; Μιλά για ισχύ ποιος; Ο τύπος που η κομματική νομενκλατούρα του επέβαλλε τα… βοσκοτόπια Καλογρίτσα και το… Υπουργείο Διαστήματος; 

Διατρανώνει πως είναι υπερήφανος για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του! Υπερήφανος για τι ακριβώς; Για την υπερφορολόγηση επί σχεδόν πέντε χρόνια, όποιου είχε την ατυχία να μένει μόνιμα στην Ελλάδα, εκείνα τα χρόνια; Είτε μιλούσε ελληνικά, είτε όχι; Ή μήπως για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη… Βόρεια Μακεδονία που έχει γίνει πλέον, ντε φάκτο Μακεδονία… σκέτη!

Το καλύτερο όμως ήταν το υπονοούμενο ότι "τώρα ξεκινάει η αλλαγή". Ποια αλλαγή; Τώρα; Μετά από τόσα; Τώρα που ο αγώνας έχει τελειώσει κι έχει φάει πέντε τσουβάλια γκολ, αυτός ψάχνει για… τρίτο ημίχρονο; 

Ξέρετε τι είδαμε πραγματικά την Τετάρτη το βράδυ; Είδαμε έναν Τσίπρα να προσπαθεί να μας πείσει πως επί τεσσεράμισι χρόνια, αυτός φρόντιζε για το καλό μας, απλά τον ανάγκαζαν άλλοι, να μας πονά λίγο παραπάνω, από ό,τι ήθελε να μας… πονέσει ο ίδιος. Και πως είναι… περήφανος, και για τον παραπανίσιο πόνο!

Δυστυχώς, πολλοί έχουν ξεχάσει πως το μότο του Ηγέτη Αλέξη Τσίπρα είναι: "Η δύναμη είναι στο παραμύθι"! Όπως έχει ο ίδιος παραδεχθεί δημόσια το 2007, σε συνέντευξή του στο περιοδικό "blow"! 

Το σκηνικό την Τετάρτη το βράδυ, θύμιζε έντονα σκηνή από τις παλιές ελληνικές κωμωδίες του Αλέκου Σακελάριου και των άλλων γιγάντων της κωμικής πένας και του καλού ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου (Τσιφόρος, Λαζαρίδης και τόσοι άλλοι). Μόνο που στον ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα δεν βρισκόταν ο εξαιρετικός, αείμνηστος Αλέκος Τζανετάκος, αλλά οι διάφοροι άμοιροι, πρώην σύντροφοι του Αλέξη, έρμαια του "παραμυθιού" του, καθώς προσπαθούσε να μας πείσει ως άλλος Λάμπρος Κωνσταντάρας-Ανδρέας Μαυρογυαλούρος, πως ξαφνικά κατάλαβε σε ποια λάθη τον παρέσυραν οι άνθρωποι του, στη μέχρι τότε πολιτική του καριέρα! Τόσο "παραμύθι" κι… "αυταπάτη"!

Την Τετάρτη το βράδυ, αποκαλύφθηκε μία μόνο αλήθεια: η "Ιθάκη" δεν είναι βιβλίο. Είναι ένα πρόσχημα, μια κακοστημένη παράσταση για την… ολική επαναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική. Φάνηκε καθαρά: ο Τσίπρας δεν νοιάζεται να παρουσιάσει το παρελθόν του. Αυτό ίσως και να μην τον απασχολεί ακόμη. Το μέλλον του προσπαθεί να αλλάξει. Μόνο που βρίσκει ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο στην προσπάθειά του: το μέλλον των πολιτικών, καθορίζεται στην κάλπη από τους πολίτες. Κι εκεί ο Αλέξης Τσίπρας, ξέρει πως δεν μπορεί να έχει και πολλές ελπίδες!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr