Αν ήμουν αριστερός

Του Άγη Βερούτη

Αν ήμουν αριστερός, θα αντιμετώπιζα με εξαιρετικά μεγάλο προβληματισμό την παρούσα πολιτική κατάσταση, που περισσότερο προσομοιάζει την ρευστότητα εποχών μεγάλων αναταραχών παρά την κόπωση μιας μετά-χρεοκοπία κοινωνίας, κατόπιν έξι ετών συνεχούς διακυβέρνησης από την ίδια παράταξη, με σκάνδαλα δισεκατομμυρίων του ΟΠΕΚΕΠΕ, υπερφορολόγηση, αύξηση τιμών καταναλωτή, ναρκοθέτηση του μικρομεσαίου επιχειρείν, και πιθανή σπατάλη μέρους του ΤΑΑ σε φαραωνικά έργα που λίγους θα ωφελήσουν τελικά.

Λέγω ΑΝ ήμουν αριστερός, καθώς δεν είχα την τύχη να περάσω από τα θρανία της αριστεράς στα φοιτητικά μου χρόνια, επειδή έπρεπε να μελετώ και να εργάζομαι αδιάλειπτα στην ίδια περίοδο. Τελοσπάντων, δική μου η απώλεια, θα πορευτώ.

Το βέβαιον είναι ότι οι σημερινοί διεκδικητές της εξουσίας των κομμάτων αριστερά της κυβέρνησης αποτυγχάνουν να εμπνεύσουν την εμπιστοσύνη εξίσου των πολιτικών στελεχών των κομμάτων τους, όσο και την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος, με εξαίρεση ίσως τον Χάρη Δούκα ο οποίος πήρε την ψήφο των Αθηναίων αλλά όχι και την ψήφο των κομματικών πασόκων.

Η πολυδιάσπαση των αριστερών δυνάμεων, θυμίζει περισσότερο γκρουπούσκουλα φιλελεύθερων, πάρα οργανωμένους πολιτικούς συνδυασμούς που φιλοδοξούν να κερδίσουν την ψήφο των πολιτών. Βέβαια, είναι γνωστό ότι ανάμεσα στους κομμουνιστές, δύο σύντροφοι ίσον τρεις υποψηφιότητες για την αρχηγία. Μπορεί όμως όλοι οι αριστεροί να είναι και κομμουνιστές;

Κάπως έτσι κατέληξε ο ΣΥΡΙΖΑ του 17% να "γεννήσει" οκτώ διαφορετικούς πολιτικούς φορείς!

Από την άλλη, ένας κλασικός πολιτικός φορέας της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, αποδιώχνει κομματικά τα αποτελεσματικότερα στελέχη του στην φιλόξενη αγκαλιά της Νέας Δημοκρατίας (Φλωρίδη, Χρυσοχοΐδη, Λοβέρδο κλπ κλπ), ενώ όσους ικανούς του απομένουν (Δούκα, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνο, κλπ κλπ) επιμένει να τους υποτάσσει σε μια κομματική ηγεσία αποδεδειγμένα ανίκανη να εμπνεύσει εκλογικά, καθώς επιλέγει να παραμένει παγιδευμένη στις στρατηγικές της λεκτικής ακρότητας και της διαίρεσης "εμείς και αυτοί" του ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικά στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς "Τέμπη", ως και 80% των πολιτών διαφωνεί με τη βεβήλωση του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, από τις διαλυτικές δυνάμεις των "ξυλολιακών" και των έμμισθων "φριπαλεστάιν", που άλλωστε μένουν χωρίς χαρτζιλίκι μετά την εκκίνηση της διαδικασίας ειρήνευσης στη Γάζα. 

Με την πολιτική εργαλειοποίηση μιας ανθρώπινης τραγωδίας ή δύο, δεν πάτε πολύ μακριά αριστεροί μου φίλοι, με καθυστερήσεις χρησιμοποιώντας ομολογουμένως αστείες δικαιολογίες ώστε να σας φτάσει το ζήτημα ως τις επόμενες εκλογές. Οι ανατροπές του ευφάνταστου σεναρίου που φτιάχνεται μέσα σε κλειστές αίθουσες συνεδριάσεων που μυρίζουν τσιγαρίλα,  αλλά κατόπιν καταρρέει στην πραγματική ζωή, υποχρεώνει σε μια εμφυλιακή ρητορική πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα που αναφέρω στην αρχή του παρόντος.

Με κύριο πολιτικό πρόταγμα "να φύγει ο Κούλης", μόνο διαφήμιση στον αντίπαλό σας κάνετε τελικά, δείχνοντας το δικό σας τραγικό έλλειμμα ηγεσίας, όπου αντί να λέτε "άιντε, να έρθει ο ΧΨΩ να τα κάνει καλύτερα!", ετεροπροσδιορίζεστε ως εραστές μιας προαναγγελθείσης επερχόμενης ακυβερνησίας, αρκεί να μην κυβερνάει ο προαναφερθείς. Ένας γνωστός μου μάλιστα, σπουδαίος πρώην οικονομικός υπουργός του ΠΑΣΟΚ, προ ολίγων εβδομάδων είπε στην ομήγυρη, χωρίς να τον προκαλέσει κάποιος, "ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Χάος, προτιμώ το Χάος!". 

Φυσικά ο τρόμος που προκαλούν με την ακραία ρητορική τους όλοι αυτοί είναι νερό στο μύλο της κυβέρνησης, καθώς οι ίδιοι οι πολιτικοί της αντίπαλοι επιβεβαιώνουν ότι στο μυαλό τους η εναλλακτική ΔΕΝ είναι κάποιος από εκείνους αλλά η "ακυβερνησία", μιας και όλοι προσπαθούν να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου(???). 

ΠΡΟΣΟΧΗ: μη παρεξηγηθούμε, τα περί "Χάους" δεν προφέρω εγώ ή κάποιος πολιτικός ή οικονομικός αναλυτής, ή έστω κάποιος δημοσκόπος! Τα λένε οι ίδιοι που κόπτονται να ξεφορτωθούν τη σημερινή κυβέρνηση!

Νομίζω οφείλουν να ανασυντάξουν προσεκτικά την προεκλογική τους πρόταση. Να πούνε πχ α) πώς θα έλυναν το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, β) πώς θα απέτρεπαν την ακρίβεια, γ) πώς θα έσπαγαν τα ολιγοπωλιακά καρτέλ στους νευραλγικούς τομείς της οικονομίας, δ) πώς θα μείωναν την υπερφορολόγηση, και ε) τόσα πολλά άλλα, καθώς από θέματα που απλόχερα τους προσφέρει η κυβέρνηση σίγουρα δεν θα ξέμεναν!

Αν δεν αλλάξουν αφήγημα συντόμως, και συνεχίζουν να προτάσσουν "Χάος" ως εναλλακτική στον Έλληνα που επέζησε της "Πρώτης Φοράς Αριστεράς" αποκτώντας Σύνδρομο Μετατραυματικού Σοκ από τη χρεοκοπία του 2010, ανησυχώ ότι θα δυσκολευτούν να πείσουν ακόμη και για τα ποσοστά τους του 2023…

agissilaos@gmail.com