ΔιαTRUMPγματεύσεις για CEOs & C-Suite στελέχη…5 μαθήματα επιχειρησιακής στρατηγικής από την γεωπολιτική σκακιέρα

Του Δημήτρη Παπασωτηρίου* (BA, MSc, MA, ELA/ESLog, PhD.c)

Στη διεθνή σκακιέρα του ανταγωνισμού των οικονομικών συμφερόντων των κρατών, οι κινήσεις των "πιονιών” δεν γίνονται μόνο με βάση τη λογική, αλλά και με βάση τον εγωισμό, την ισχύ, την δημοτικότητα των ηγετών, την "προβολή ισχύος” και τα μεγάλα οικονομικά κίνητρα για εμπορικές συμφωνίες. Οι σημερινές σχέσεις των χωρών: ΗΠΑ, Ρωσίας, Ουκρανίας, Ευρώπης προσφέρουν εκτός από ειδήσεις, ουσιαστικά μαθήματα επιχειρησιακής στρατηγικής σε CEOs, C-Level στελέχη, επαγγελματίες και decision makers της αγοράς. Μερικά μαθήματα είναι διαχρονικά και αφορούν όλους μας. Στο άρθρο αυτό μοιράζομαι μαζί σας πέντε (5) σημεία κλειδιά (shortcuts) συνδέοντας προσωπικές εμπειρίες και βιώματα μέσα από την άσκηση διοίκησης οργανισμών ιδιωτικού και δημόσιου τομέα:

1. Το timing είναι στρατηγικό κεφάλαιο

Ο πρόεδρος Τραμπ, αναδεικνύεται ως μετρ του timing. Ανακοινώσεις προθεσμιών σε κάθε πλευρά, καλό διάβασμα της κατάστασης των παικτών – πιονιών και του τερέν που στήνονται τα πιόνια, αποτελούν στοιχεία σοβαρής προετοιμασίας. Ο πρόεδρος παρακολουθεί την κάθε πλευρά και περιμένει να "παίξει” όταν ο άλλος είναι αδύναμος ή διχασμένος ή ξεχασμένος σε κάποια γωνία. Το ίδιο συμβαίνει και στον κόσμο των business, η κατάλληλη στιγμή καθορίζει το αποτέλεσμα. Κάποια deals ή επενδυτικές προτάσεις ή εξαγορές δεν χάνονται λόγω στρατηγικής, αλλά λόγω λάθους συγχρονισμού ή ακαταλληλότητας του χρόνου υλοποίησης.

2. Η εταιρική δύναμη χωρίς ένα αφήγημα είναι απειλή

Η Ρωσία δείχνει ισχύ, οι ΗΠΑ πλασάρουν "αξίες" (ειρήνη, αποδεκτή λύση, διαμεσολάβηση, δίκαια διαπραγμάτευση κ.ά.). Οι εταιρείες που επικοινωνούν μόνο δύναμη (π.χ. όγκο, μέγεθος, έσοδα, μερίδια αγοράς κτλ) χωρίς brand story και χωρίς ένα κοινωνικό αφήγημα γίνονται απωθητικές ή αδιάφορες. Όσες εταιρείες συνδυάζουν, δένουν, ντύνουν τη δυναμική τους παρουσία με ένα αφήγημα "story telling”, κερδίζουν την εμπιστοσύνη και την θετική αναγνωρισιμότητα της αγοράς.

3. Ο αδύναμος κρίκος αναδεικνύεται στην κορύφωση της κρίσης

Η Ουκρανία αναγκάζεται να μετατραπεί από "περιφέρεια” σε "κέντρο” των εξελίξεων που σίγουρα θα πονέσει για το χθες και το σήμερα με απώλεια εδαφών και ανάγκη ανασυγκρότησης. Το ίδιο συμβαίνει και στις εταιρείες: ένα τμήμα της εταιρείας που έχει αγνοηθεί (Logistics, Παραγωγή, Ποιοτικός Έλεγχος, Τηλεφωνικό Κέντρο κ.α.) μπορεί να βρεθεί στην "πρώτη γραμμή” αν έρθει μια κρίση που έχει ως αίτιο - αφετηρία το τμήμα αυτό. Η εταιρεία εκτίθεται και αν δεν είναι έτοιμη εσωτερικά, το άρρωστο τμήμα συμπαρασύρει …”τα πάντα - όλα”. Μετά ισχύει το γνωστό: "…και άντε να το μαζέψεις”.

4. Συμμαχίες χωρίς ειλικρινή συμφέροντα δεν αντέχουν

Το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. μιλούν για ενότητα, ειρήνη, δίκαιο …αλλά όλοι βλέπουν μέσα από τις χαραμάδες της ενημέρωσης. Στον επιχειρηματικό κόσμο, συνεργασίες "για τα μάτια του κόσμου” ή χωρίς win-win βάση σπάνε στην πρώτη πίεση. Καλύτερα μια αργή, σταδιακή, δοκιμασμένη και ώριμη συμφωνία, παρά μια κούφια σύμπραξη μόνο για δελτία τύπου, φωτογραφίες, σαμπάνιες, χτυπήματα στην πλάτη και μετά …"στρίβειν δια του αρραβώνος” …μόλις η γραμματέας ή ο αποθηκάριος ρωτήσει: …"αυτό το έξοδο ποιος θα το αναλάβει;” Αυτοί οι άνθρωποι ερωτούν ποιος θα βάλει το χέρι στην τσέπη; Επίσης το λογιστήριο ρωτά: …"σε ποια φορολογικά στοιχεία θα κοπεί/σταλεί το τιμολόγιο;”. Πόσες και πόσες συνεργασίες ανακοινώθηκαν, χειρο-κροτήθηκαν και χάθηκαν στο χρόνο διότι δεν υποστηρίχθηκαν (από π.χ. χρηματοδότηση, προσωπικό, ΙΤ εργαλεία, ξεκάθαρους ρόλους, διαδικασίες κ.ά.). 

5. Ό,τι δεν λύνεται, παγώνει στο χρόνο, κρύβεται κάτω από χαλί, και … ξαναβγαίνει στην επιφάνεια με "κρότο"

Η Ρωσο-Ουκρανική εμπόλεμη κατάσταση κρατάει χρόνια. Πριν τον πόλεμο οι δύο χώρες ήταν σε κρίση. Το ίδιο και τα "παγωμένα” προβλήματα στις εταιρείες: κακές κουλτούρες, τοξικότητα, λάθος δομές, ανεπίλυτες συγκρούσεις, σύγχυση ρόλων, ανολοκλήρωτα project & ΙΤ συστήματα, γκρίνια πελατών μετά από εσωτερικές αλλαγές. Αν τα προβλήματα δεν λυθούν συστημικά και στην αιτία τους, δομικά στην ρίζα τους, επιστρέφουν και εμφανίζονται με "κρότο” όταν δεν το περιμένεις και τότε εφαρμόζεις το σύστημα …"πλημύρα” για να σβήσεις την φωτιά.

Ο πρόεδρος Trump μας μαθαίνει ότι η γεωπολιτική είναι το Harvard του realpolitik. Αν το δεις μόνο ως πολεμική σκακιέρα μένεις μετεξεταστέος στο μάθημα των business. Αν το δεις ως πεδίο επιχειρησιακής στρατηγικής μάθησης, τότε κάθε διπλωματική κίνηση ή συνάντηση είναι μάθημα διαTRUMPγμάτευσης, με πολλά business case study που έχουν όλα τα στοιχεία μιας εταιρείας: στόχους, κόστος, στελέχη, μερίδιο αγοράς, προφίλ ισχύος, κέρδη, χασούρα, εναλλακτικές. Στο τέλος ως manager επιλέγεις τον τρόπο ανάγνωσης των όσων παρατηρείς για να τεκμηριώσεις τις αποφάσεις που θα λάβεις.

*Ο Δημητρης Παπασωτηρίου (dpapasot@otenet.gr) έχει εξαντλήσει ιεραρχία οργανισμών και επιχειρήσεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα από τις θέσεις Γενικού Διευθυντή, Προέδρου και Αναπληρωτή Προέδρου.

Σήμερα είναι Γενικός Διευθυντής της εταιρείας Digicom Systems AE καθώς και Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα Επιχειρησιακής Στρατηγικής και Εφοδιαστικής Αλυσίδας με την εταιρεία Beyond the BEST IKE.

Παράλληλα σήμερα είναι:

• Αντιπρόεδρος του ILME - Institute Logistics Management Ελλάδας,

• Α/Μέλος ΔΣ της ΕΑΣΕ  - Ένωσης Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων,

• Μέλος της Επιστημονικής Ομάδας του ΣΕΟΔΙ - Σύνδεσμος Ελλήνων Οικονομικών Διευθυντών

Είναι εφευρέτης, κάτοχος 2 βασικών πτυχίων, 4 μεταπτυχιακών και ολοκληρώνει το Διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Πειραιά σε θέματα εταιρειών 3PL Ελλάδας και Κύπρου. Έχει εμπειρία ολοκλήρωσης 350+ Projects σε 7 χώρες και έχει εκπαιδεύσει περισσότερα από 8.500 στελέχη επιχειρήσεων.