08:00 06/09
Οι μαύρες αγκινάρες επιστρέφουν
Ο Αλ. Τσίπρας επανήλθε δριμύτερος, απειλώντας να μας… ξανασώσει!
Είναι εμφανές ότι η σχεδόν καθολική απαίτηση των Ελλήνων πολιτών να αντιμετωπιστούν δυναμικά οι αντισημιτικές συγκεντρώσεις κατά ισραηλινών τουριστών, έφερε αποτέλεσμα. Μετά από τη Σύρο, όπου οι αρχές πιάστηκαν "στον ύπνο” (αλήθεια, με την εισαγγελέα του νησιού που δεν έχει ασκήσει ακόμα διώξεις θα ασχοληθεί κανείς;), φαίνεται ότι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, αποφάσισε να αντιμετωπίσει το ζήτημα και όπου πλέον εμφανίζονται οι επαγγελματίες επαναστάτες με τις κεφίγιες ("κλεμμένο” κι αυτό το σύμβολο. Στην πραγματικότητα προέρχεται από τους βεδουίνους του σημερινού Ιράκ και οι μαύρες παράλληλες γραμμές στις τέσσερις πλευρές της μαντίλας συμβολίζουν τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, αλλά τι είναι γνήσιο σε αυτή την ιστορία προπαγάνδας;), εμφανίζονται και αστυνομικές δυνάμεις.
Και με αυτή την ελάχιστη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, τι αποκαλύφθηκε;
Ότι μόλις η "επανάσταση” αποκτήσει κόστος, κινδυνέψουν δηλαδή με προσαγωγή, οι περισσότεροι "σκληροτράχηλοι αγωνιστές” ξαφνικά λακίζουν.
Τι κι αν βγαίνουν ανακοινώσεις και καλέσματα από συλλόγους και συλλογικότητες; Περισσότερες οι ανακοινώσεις από τους διαμαρτυρόμενους. Σαν να είναι οργανισμοί "σφραγίδες” που λέγαμε παλιά.
Προσπάθησαν ακόμα και στην Καλαμάτα να δημιουργήσουν πρόβλημα, έξω από την πτέρυγα μάχης της πολεμικής αεροπορίας όπου πραγματοποιείται συνεκπαίδευση Ελλήνων και Ισραηλινών πιλότων, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Μετρημένοι στα δάχτυλα, και μεταξύ τους πολλά γνωστά πρόσωπα από Σύρο και Ηράκλειο. Μεταφερόμενο δηλαδή θεατρικό μπουλούκι, με παραστάσεις σε όλη την επικράτεια!
Βλέπετε, όπου η διαμαρτυρία ήταν όντως αυθόρμητη, όπως στο πανηγύρι στην Αμοργό που προσπάθησαν να το καταστρέψουν, οι Αμοργιανοί δεν τους φέρθηκαν "με το γάντι”. Οι πληροφορίες λένε ότι ακόμα τρέχουν ορισμένοι και γι’αυτό κατέβασαν και τους διακόπτες στο πανηγύρι, μπας και γλιτώσουν μέσα στο σκοτάδι!
Ουσιαστικά, επιβεβαιώθηκε αυτό που γνωρίζαμε. Το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ομάδα συγκεκριμένων ανθρώπων, με απολύτως γνωστή πολιτική προέλευση και καμία σχέση δεν έχει με την εικόνα που προσπαθούν να περάσουν κάποιοι κύκλοι ότι δήθεν οι ισραηλινοί είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα. Το απολύτως αντίθετο συμβαίνει.
Απλά, και σε αυτό οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι οργανωμένοι και δυναμικοί, με αποτέλεσμα να θρέφουν την ψευδαίσθηση πως είναι περισσότεροι και ισχυρότεροι από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Κάνουν δηλαδή περισσότερο "θόρυβο”.
Όμως δεν μπορούν να προχωρήσουν στο επόμενο επίπεδο, να υποστηρίξουν δηλαδή επί του πεδίου τον θόρυβο που κάνουν. Η αριθμητική τους ανεπάρκεια έγινε εμφανής ταυτόχρονα με τον φόβο τους να αναλάβουν το κόστος των ενεργειών τους.
Και αφού δεν μπόρεσαν ούτε σε ένα πανηγύρι να "επιβληθούν”, αυτό που ακολουθεί είναι η χλεύη. Ανέκδοτο θα γίνουν, θα κρυφτούν και θα αναζητήσουν την επόμενη ευκαιρία για να βγουν στον δρόμο ως επαγγελματίες εκφραστές της δήθεν λαϊκής οργής.
Τους παραδέχομαι πάντως. Εκφράζουν απόλυτα τη ρήση του Τσώρτσιλ ότι "επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου”.
Το πραγματικό ερώτημα που τίθεται είναι ποιος τρέμει από την ανάπτυξη της στρατηγικής μας σχέσης με το Ισραήλ, ειδικά την παρούσα περίοδο με τον μισό πλανήτη να είναι σε αναβρασμό;
Ποιος ξεβολεύεται;
Ποιος ανησυχεί;
Ποιος κατευθύνει τις οργανωμένες ομάδες αντίδρασης;
Ποιος χρηματοδοτεί;
Τίνος τα σχέδια εκτροχιάζονται;
Άραγες…
Ποιος κερδίζει αν δεκαπέντε χρόνια προσέγγισης Ελλάδας - Ισραήλ πάνε στον βρόντο με πέντε πλακάτ, δύο ντουντούκες και δέκα συνθήματα;
Βέβαια, η επιλογή του τρόπου για να υλοποιήσει αυτό το σχέδιο, δείχνει ότι αυτός ο κάποιος είτε δεν είναι και πολύ έξυπνος είτε, το πιθανότερο, είναι εντελώς απελπισμένος.
Διαφορετικά θα επένδυε σε σοβαρές δολιοφθορές (ας επιληφθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες προληπτικά για αυτή την περίπτωση) και όχι σε "επτά νομά σε ένα δωμά”.