Ιστορία πολιτικής [μη-επιστημονικής] φαντασίας

Του Γιάννη Πανούση

Αν σε κάθε διχάλα παίρναμε και τους δύο δρόμους, τι θα σήμαινε για την ελευθερία, για την ευθύνη;
William Egginton, Άγγελοι και σκακιστές

Στην Πολιτική, όπως άλλωστε και στη Ζωή, ισχύουν οι "νόμοι" των τεσσάρων F: του ‘παγώματος’ [freeze] της ιστορικής εξέλιξης, της ‘φυγής’ [flight] άλλοτε προς τα μπρος κι άλλοτε προς τα πίσω, της ‘σύγκρουσης’ [fight] με πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς και τέλος της ‘υποτακτικότητας’ [fawn] σε εξωπολιτικούς παράγοντες εξουσίας.

Το ερώτημα που τίθεται — σύμφωνα με τα παραπάνω — είναι σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η χώρα: έχουν παγιωθεί οι κομματικοί μηχανισμοί/συσχετισμοί; Αναζητούνται λύσεις με παλινόρθωση "πρώην"; Θέλουν κάποιοι ηγέτες [;] να συγκρουστούν με τα αδηφάγα οικονομικά κέντρα ή μήπως αποφάσισαν πολιτικοί και πολίτες "να κάτσουν στ’ αυγά τους" και να χαρούν την καλοπέραση που τους εξασφαλίζει το μαύρο χρήμα;

Αυτό το εκρηκτικό μίγμα ονειροπόλων [κι ονειροπαρμένων;], μηρυκαστικών των κλισέ των προηγούμενων αιώνων, των φανατικο-ιδεοληπτικών εκδικητών, των άσφαιρων κι άκαπνων ψευτοπατριωτών, των τζογαδόρων της εξουσίας, πόσο άραγε συμβατό είναι με τις αρχές και αξίες της Δημοκρατίας μας;

Η προβολή νέας αυταπάτης σωτηρολογικού χαρακτήρα δεν οδηγεί σε κάποια ευτυχή διέξοδο (αν δεν μας οδηγήσει σε νέα κρίση).

Το δημοκρατικό παιχνίδι στο κοινοβουλευτικό πεδίο έχει κανόνες: οι κυβερνήσεις ανεβαίνουν και πέφτουν από τη λαϊκή βούληση μέσω εκλογών. Οι εσωτερικές υπονομεύσεις στα κόμματα [από Βρούτους και βιαστικούς διαδόχους] και οι άνωθεν/έξωθεν αποσταθεροποιήσεις [από ΜΜΕ και fake news], όπως και η παραγωγή μύθων [ακυβερνησία, ριζοσπαστισμός, επανάσταση, άφιξη Μεσσία] δεν υπηρετούν το πνεύμα της δημοκρατικής νομιμοποίησης, μέσω διαφάνειας κι ελέγχου.

Ως γνωστόν, η Ιστορία ανήκει στην Ιστορία (κι όχι στους "δήθεν συνομιλητές" της [sic]) και προφανώς η Ιστορία δεν γράφεται με "αν…".

Παραταύτα, και χωρίς σε καμία περίπτωση να εννοώ ότι πρέπει να προκύψουν δημοκρατικές "αποκλίσεις" από τις προβλεπόμενες θεσμικές διαδικασίες, θα τολμήσω να παρουσιάσω ένα — ιδανικό σύμφωνα με την κρίση μου — υπουργικό συμβούλιο υπέρβασης [interim], ώστε — σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης — να μη βρεθούμε στο πολιτικό κενό ή να μη χαθούμε και πάλι στο βάλτο των σκανδάλων και της [αλληλο]διαφθοράς.

Στόχος είναι η οριζόντια πρόταση πολιτικών που εκπροσωπούν τους nation-builders (και ουδέν έτερον):

• Πρωθυπουργός: Ευάγγελος Βενιζέλος

• Α΄ Αντιπρόεδρος [συντονιστής του Προγράμματος Ανάκαμψης]: Αλέξης Χαρίτσης

• Β΄ Αντιπρόεδρος [υπεύθυνος για την Εθνική Ασφάλεια]: Νίκος Δένδιας

• Υπουργός Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων και Ποιότητας της Δημοκρατίας [δημόσια διοίκηση]: Καθηγητής Βασίλης Σκουρής

• Υπουργός Άμυνας και Γεωστρατηγικής: Άγγελος Συρίγος

• Υπουργός Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων [μετανάστευση]: Αλέξης Τσίπρας

• Υπουργός Εσωτερικών και Αποκέντρωσης: Ευριπίδης Στυλιανίδης

• Υπουργός Πολιτισμού, Αθλητισμού, Επικοινωνίας και Νέας Γενιάς: Παύλος Γερουλάνος

• Υπουργός Οικονομικών και Προϋπολογισμού: Αλέκος Παπαδόπουλος

• Υπουργός Δημόσιας Υγιεινής, Πρόνοιας και Κοινωνικών Υπηρεσιών [εθελοντισμός]: Όλγα Γεροβασίλη

• Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης [βιομηχανία, ενέργεια, ναυτιλία, αγροτική πολιτική]: Φίλιππος Σαχινίδης

• Υπουργός Ποιότητας Ζωής [περιβάλλον, πολεοδομία, υποδομές κοινωνικής αλληλεγγύης, κατοικία]: Στέφανος Κασσελάκης

• Υπουργός Εκπαίδευσης, Έρευνας και Νέων Τεχνολογιών: Κυριάκος Πιερρακάκης

• Υπουργός Εργασιακών Σχέσεων και Ασφάλισης: Άννα Διαμαντοπούλου

• Υπουργός Προστασίας των Δικαιωμάτων και της Δημόσιας Τάξης [ενιαίο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη]: Καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος

Υ.Γ. Προσπάθησα να είμαι δίκαιος στην κατανομή και προφανώς υπάρχουν εξίσου άξιοι πολιτικοί που δεν γνωρίζω το έργο τους.
Ζητάω εξαρχής συγγνώμη αν τέλεσα "έγκλημα γνώμης", αλλά διαβεβαιώνω τους συνωμοσιολόγους ότι δεν με έβαλε κάποιος να το γράψω, ούτε υπηρετώ κάποιο σχέδιο.

Απλώς…

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη