Παιχνίδι επιβίωσης για πολλούς παίκτες

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Οι άνευ προηγουμένου, τολμηρές και επιτυχημένες ουκρανικές επιθέσεις της περασμένης εβδομάδας με drones σε αεροπορικές βάσεις εντός της επικράτειας της Ρωσίας, βαθιά μέσα στην ενδοχώρα, καταδεικνύουν πως αφ’ ενός άλλαξαν τον πόλεμο του εικοστού πρώτου αιώνα για το άμεσο μέλλον, επαναπροσδιορίζοντας τα πάντα — από την αποτροπή μέχρι τις επιθετικές επιχειρήσεις στα πεδία των μαχών — και αφ’ ετέρου, ότι η Ουκρανία μπορεί και πρέπει να κερδίσει τον συγκεκριμένο πόλεμο πάση θυσία. Αν δεν παίξει σωστά το παιχνίδι, τα αποτελέσματα αυτού θα μπορούσαν εν δυνάμει να ενισχύσουν μια τάξη και μια ισορροπία σε παγκόσμιο επίπεδο που θα βασίζονται σε κανόνες, ενώ επιπλέον θα επαναβεβαιωθεί η αμερικανική στρατηγική ηγεσία στον πλανήτη.

Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι πως δεν σταματάς μια καταστροφική δασική πυρκαγιά παραδίδοντας το μισό δάσος στα συμφέροντα και την τρέλα των εμπρηστών και των οικοπεδοφάγων! Άρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν σωστά αυτά που δηλώνει ο περίεργος και απροσδιόριστος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ… ότι η Ουκρανία πρέπει απλώς να χαρίσει στη Ρωσία κάποια από τα εδάφη της, προκειμένου να τερματιστεί αυτή η τρομερή αιματοχυσία, που έχει στοιχίσει κοντά στα δύο εκατομμύρια νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες και ακρωτηριασμένους.

Δυστυχώς, η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει ήδη λάβει παγκόσμιες διαστάσεις και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για κάποια τοπική ή περιφερειακή σύγκρουση, τη στιγμή που Κινέζοι μελετούν διεξοδικά τις νέες τεχνικές του πολέμου στο Κουρσκ, τα ιρανικά drones σκορπούν μέρα-νύχτα τον θάνατο σε Ουκρανούς στρατιώτες και πολίτες, και οι Βορειοκορεάτες ρίχνουν βόμβες και πυραύλους σε ουκρανικές πόλεις! Ο πόλεμος αυτός στην Ουκρανία είναι απλώς ένα παιχνίδι επιβίωσης παγκόσμιου χαρακτήρα, για πολλούς μεγάλους αλλά και μικρότερους παίκτες…

Η υποστήριξη προς την Ουκρανία έχει αποφέρει στρατηγικά οφέλη που ακόμη και οι πιο ρεαλιστές δεν μπορούν να αγνοήσουν. Χωρίς ούτε έναν νατοϊκό στρατιώτη στο έδαφός της, η βοήθεια σε logistics και intelligence έχει υποβαθμίσει τη ρωσική ισχύ και έχει κλονίσει την εικόνα του τρομερού αντιπάλου που ήθελε να δείξει η Ρωσία. Το τεράστιο κόστος επί του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού της Αμερικής και άλλων νατοϊκών χωρών δεν αποτελεί ρίσκο, αλλά πρόκειται για μια απολύτως υπολογισμένη, στρατιωτικού χαρακτήρα επένδυση… με σαφέστατη απόδοση.

Απ’ ό,τι έχει ήδη διαφανεί, οι Ουκρανοί δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να τα παρατήσουν και να παραδώσουν εδάφη της χώρας τους στον Πούτιν, που ονειρεύεται — κάποια στιγμή — να αναγορεύσει τον εαυτό του σε… Ρώσο πρόεδρο-τσάρο. Στον συγκεκριμένο πόλεμο δεν υπάρχουν περιθώρια για συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων, μιας και κάτι τέτοιο λειτουργεί μόνον όταν τηρούνται οι κανόνες, και η Ρωσία έχει αποδείξει πως έχει ποδοπατήσει κάθε έννοια κανόνων.

Δυστυχώς, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι ένας τυχαίος και ανούσιος σπασμός της βίας, αλλά έχει να κάνει με την κατανόηση των διακυβευμάτων, την ανάγνωση του πίνακα δράσεων και αποτελεσμάτων, καθώς και το να γνωρίζει κάποιος πότε να ανεβάσει ή να κατεβάσει τον πήχη των προσδοκιών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αντίληψη μπορεί δυστυχώς να αποβεί πολύ πιο επικίνδυνη από την πραγματικότητα, ειδικά όταν το διακύβευμα αφορά την αποτροπή, τις ισορροπίες δυνάμεων και τον πόλεμο! Τα πάντα σε αυτόν τον πόλεμο εκτυλίσσονται κάτω από συνθήκες ελλιπούς πληροφόρησης και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ένα τυχαίο ανακάτεμα τραγικών γεγονότων.

Οι Ουκρανοί δεν υπερασπίζονται απλώς τα σύνορα της χώρας τους, αλλά και την ίδια την έννοια της "εδαφικής ακεραιότητας" σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να φανταστούμε, λοιπόν, να γίνει αποδεκτό… ένα πυρηνικό κράτος να τσακίζει με στρατιωτική ισχύ ένα γειτονικό, μη πυρηνικό κράτος… χωρίς να υφίσταται έστω κάποιες συνέπειες! Ποιο θα ήταν το μήνυμα προς τον υπόλοιπο κόσμο; "…ότι κανένας πια δεν μπορεί να βασίζεται σε κανόνες και σε συνθήκες, παρά μόνο στην ισχύ των όπλων;", γεγονός που θα καθιστούσε ολόκληρο τον πλανήτη "άντρο παράνοιας" και "χάους", μακριά από τους όποιους κανόνες και τις συνθήκες του παρελθόντος, που κατοχύρωναν τις ισορροπίες και το δίκαιο μεταξύ των κρατών!

Αν κοιτάξουμε καθαρά τον κόσμο που διαμορφώνεται μετά την… "ειδική επιχείρηση" της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε πως είναι πλέον καιρός να παιχτεί σωστά το παιχνίδι, ώστε ο αχρείαστος και βάναυσος αυτός πόλεμος να μετατραπεί σε νίκη και αυτή η νίκη να οδηγήσει σε μια καθ’ όλα βιώσιμη ειρήνη, όπου όλοι θα ζουν με ασφάλεια και οι δράστες επιθέσεων κατά της εδαφικής ακεραιότητας άλλων κρατών θα το ξανασκέφτονταν δύο και τρεις φορές πριν το αποτολμήσουν. Είναι το μέλλον που θα έχει κερδηθεί με κόπο και αίμα και θα βασίζεται σε απαρέγκλιτους παγκόσμιους κανόνες και δεσμεύσεις!

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και όλα αυτά που συμβαίνουν εξ αυτού, δεν είναι θέμα ιδεολογίας ή κάποιου φανταχτερού ιδεαλισμού, αλλά πρόκειται απλά και ξεκάθαρα για τα εθνικά συμφέροντα κάθε χώρας αυτού του πλανήτη!

*Ο Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής