Κέντρο - ο παράδεισος του wind surfing

του Θοδωρή Γιάνναρου

Κάποιοι ισχυρίζονται, πως το "κέντρο” δεν διατηρεί απλά μια λογική ίσων αποστάσεων από την αριστερά και τη δεξιά… δεν αποτελεί δηλαδή μια μετριοπαθή έκφανση αυτών των δύο πολιτικών πόλων, ούτε αποτελεί ένα κολάζ αξιών του παραδοσιακού αυτού δίπολου εναλλαγής στην εξουσία, αλλά είναι μια ιστορική υπέρβαση αυτού. Αληθεύει αυτό ή μήπως αποτελεί μια εμπλουτισμένη μορφή του "απόλυτου τίποτα”; ή του… "όπου φυσά ο άνεμος!” , γιατί ομολογουμένως δεν είναι πάντα σαφές τι εννοούν αυτοί που εμπνέονται από αυτό και το στηρίζουν, ισχυριζόμενοι, πως αποτελεί την επανάσταση εκείνη, που αναδιαρθρώνει πλήρως τις παλιότερες αντιθέσεις και ακυρώνει την έννοια της κοινωνικής τάξης;

Τελικά, ήταν οι σημαντικές κοινωνικές μετατοπίσεις που έλαβαν χώρα στη μνημονιακή Ελλάδα, εκείνες που οικοδόμησαν αυτή τη νέα πολιτική κουλτούρα της περιζήτητης πολιτικής νύφης, που επαναπροσδιορίζει το τρίγωνο πολίτη - πολιτικού - κράτους, μακριά από λαϊκισμό και αριστοκρατικό ελιτισμό, με βασικό του στοιχείο τον πραγματισμό, δηλαδή το γεγονός ότι επιθυμεί, οι ιδέες να είναι άμεσα συνυφασμένες με μια συγκεκριμένη πραξεολογία, που στο επίκεντρό της έχει την βελτίωση της ζωής των πολιτών ή μήπως πρόκειται για την απολιτίκ εκείνη μερίδα ψηφοφόρων, που εντάσσεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές των δύο κυρίως πολιτικών χώρων, συνεχώς διαμαρτυρόμενη ή ακολουθώντας το ένστικτό των εκπροσώπων της για συγκυριακά προσωπικά οφέλη;

Αν και θεωρητικά, η ελευθερία και η ισότητα στην ευκαιρία δεν είναι ασυμβίβαστες αξίες για το επονομαζόμενο κέντρο, αλλά μπορούν να συνυπάρχουν μέσα σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, που είναι ταυτόχρονα συμπεριληπτική και ενσυναισθητική, η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια τεραστίων διαστάσεων πολιτική "Φάτα Μοργκάνα”, γιατί όπου και αν ενταχθούν, θα βιώσουν είτε μια αριστερή, είτε μια δεξιά πολιτική διακυβέρνηση της χώρας  -οι δύο κυρίως πολιτικοί χώροι δεν συνηθίζουν να αλλάζουν ανάλογα με τη σύνθεση του δικού τους εκλογικού σώματος, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτοι την πατρογονική τους πολιτική και εάν οι πολιτικοί άρχοντες υποστηρίζουν  - προεκλογικά κυρίως - το αντίθετο, μάλλον πρόκειται για πολιτικούς καιροσκόπους, που στην αρχή μαγεύουν με κούφια λόγια και στη συνέχεια εξαπατούν τους "ανόητους” του εκλογικού σώματος!

Το μόνο σίγουρο είναι πως, "κέντρο” δεν σημαίνει να κρατάς ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε δύο θέσεις. Δεν είναι κέντρο να θεωρείς πως "όλοι είναι ίδιοι”, μηδενίζοντας τα πάντα… Δεν σημαίνει "κέντρο” η στρογγυλοποίηση της θέσης, επειδή μια θορυβώδης μερίδα θα σε αποκαλέσει ενδοτικό ή φασίστα. Και αντιστρόφως, δεν είναι "κέντρο” να υιοθετείς κάποιο ψευδεπίγραφο μετριοπαθές ύφος χωρίς να παίρνεις σαφείς θέσεις. Και, τέλος, σίγουρα δεν είναι "κέντρο” να καλύπτεις ακραίες αντιλήψεις, θέσεις και συμπεριφορές πίσω από κάποια δήθεν ουδέτερα πολιτικά πρόσωπα…

Εμφανίζεται λοιπόν το αυτονόητο ερώτημα : δηλαδή όταν μια πολιτική παράταξη προχωρά σε διαφορετικές  πολιτικές επιλογές από αυτές που λογικά θα υπαγόρευε αυτό που εννοεί ως κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή ταυτότητα, είτε εξυπηρετώντας ποικίλες πολιτικές σκοπιμότητες, είτε φοβούμενη το όποιο πολιτικό κόστος, τι θα σήμαινε αυτό;

Ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες των επιλογών της.

Ότι δεν διαθέτει στέρεο ιδεολογικό υπόβαθρο.

Ότι προβαίνει στο συλλαβισμό πολιτικών όρων ή επιδιώκει να "σμιλεύσει” ταυτότητα για επικοινωνιακούς λόγους και για λόγους εντυπωσιασμού του εκλογικού σώματος.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, ή μάλλον εδώ και λίγα χρόνια, η υιοθέτηση πολιτικών όρων και δήθεν κεντρώων συμβολισμών γίνεται μόνον για λόγους στυγνής πολιτικής σκοπιμότητας, χωρίς καν ψήγματα ειλικρίνειας.

Η αλήθεια είναι, πως  η έννοια "κέντρο” ή "κεντρώος χώρος” έχει αρχίσει να παίζει ολοένα και πιο καίριο ρόλο !

Σήμερα, τα περισσότερα πολιτικά πρόσωπα και οι περισσότερες πολιτικές παρατάξεις παλεύουν απεγνωσμένα να αποδείξουν στο εκλογικό σώμα, πως εκπροσωπούν και τον κεντρώο χώρο, 

Γεγονός που κάνει πολύ πιο εμφανές,   ότι ο όρος "κέντρο” περισσότερο αποτελεί κάποιο φθηνιάρικο πολιτικό "άλλοθι”, για τους δεξιούς να δρουν λίγο πιο αριστερόστροφα  και για τους αριστερούς, προκειμένου και αυτοί απ’ την πλευρά τους να δρουν περισσότερο δεξιόστροφα… 

Ο όρος "κέντρο” εκτός από το ότι δεν έχει καμία πρακτική σημασία, είναι και παντελώς άχρηστος, τη στιγμή που το πολιτικό παιχνίδι πλέον, θα παίζεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε επίπεδο πρακτικών και καθημερινών αποτελεσμάτων παρά σε ιδεολογικό επίπεδο, καθώς και οι θύμησες από το πολιτικό παρελθόν μας έχουν αμβλυνθεί κατά πολύ. Από την άλλη, οι συνθήκες στη ζωή μας, καθώς και το παγκόσμιο σκηνικό οδηγεί σε μια γραμμική ιδεολογικοπολιτική σύγκλιση. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος για ανούσια βαφτίσια με παράταιρες λέξεις…

Ο περίφημος "τρίτος δρόμος” δείχνει μεγάλες προσπάθειες επικοινωνιακής διαφοροποίησης σε παγκόσμιο επίπεδο, σε ένα πολιτικό πλατώ, όπου οι αντιθέσεις ολοένα και περισσότερο συγκλίνουν.

Εν κατακλείδι: "συγκλίσεις” ΝΑΙ υπάρχουν, "κέντρο” δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ, άσχετα με τις ανύπαρκτες έννοιες, με τις οποίες κάποιοι επιχειρούν να μας παγιδεύσουν!