Λιβύη: Αγορά προσωρινής ειρήνης, πριν τον μεγάλο εμφύλιο!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Είναι πλέον καιρός -έστω και στο παρά πέντε- να παρέμβει ο διεθνής παράγοντας στις αντιμαχόμενες χώρες της Αφρικής, με όλα εκείνα τα κράτη που έχουν έννομο συμφέρον για τη σταθερότητα της Λιβύης, από Ευρώπη μέχρι Μέση Ανατολή και Αφρική, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να υποστηρίξουν αυτές τις προσπάθειες, στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στη Λιβύη!

Η υπαρξιακή κρίση στη Λιβύη που επιδεινώνεται σταθερά εδώ και μια πενταετία, πρόσφατα βγήκε για άλλη μια φορά σε απίστευτα επίπεδα βίας, καθώς ο πόλεμος επέστρεψε στην πρωτεύουσά την Τρίπολη. Ο διεθνής παράγοντας σοκαρίστηκε από την αρχική ολιγοήμερη έκρηξη της βίας, αλλά αυτή πλέον εδώ και κάποιες μέρες έχει κλιμακωθεί σε ένα νέο κύμα βίας ακόμα μεγαλύτερων διαστάσεων που οδηγεί τη Λιβύη σε ένα επικίνδυνο χάος.

Η περιφερειακή σταθερότητα από τη Μεσόγειο μέχρι το Σαχέλ θα βρεθεί σε σοβαρό κίνδυνο, εάν ο διεθνής παράγοντας μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών δεν παρέμβει ενεργά για να προλάβει τη μεγάλη εμφύλια σύγκρουση και να αναλάβει τον έλεγχο της πολιτικής μετάβασης της Λιβύης  στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και γι’ αυτό το εγχείρημα ο ΟΗΕ θα χρειαστεί ευρύτερη αλλά έμπρακτη διεθνή στήριξη, ώστε οι προσπάθεια αυτή να έχουν κάποιο, οποιοδήποτε σταθεροποιητικό αποτέλεσμα, που θα απομακρύνει η/και θα εξαλείψει τον κίνδυνο ενός εμφυλίου ευρείας κλίμακας, ο οποίος θα κλιμακωθεί περαιτέρω από τη συμμετοχή ξένων δυνάμεων όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος, ή Ρωσία κ.α.

Η Λιβύη είναι η χώρα εκείνη που επιβεβαίωσε την παλαιότερη ρήση, πως "…ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα είδος πολιτικής… με άλλα μέσα!". Εδώ και πολλά χρόνια - μετά την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι, υπάρχει μια αναμέτρηση επιρροής για την άσκηση απόλυτης εξουσίας στη Λιβύη μεταξύ των δύο κυρίως ηγεμόνων της. Από τη μία λοιπόν βρίσκεται η φατρία Ντμπέιμπεχ, που διοικεί την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας στην Τρίπολη, ενώ από την άλλη, υπάρχει ο στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος διοικεί την δεύτερη κυβέρνηση στη Βεγγάζη στην οποία ανήκει και το Λιβυκό Κοινοβούλιο με πρόεδρο του τον Ακίλα Σάλεχ...

Όλα όσα συμβαίνουν εδώ και μια πενταετία στη Λιβύη, αποτελούν ένα χρήσιμο πολυμορφικό όχημα για την νεοαποικιοκρατία από εξωτερικούς παράγοντες που επιθυμούν να αποκομίσουν σημαντικά οικονομικά οφέλη από τον τεράστιο πλούτο της Λιβύης σε υπέδαφος και θάλασσα, εκμεταλλευόμενοι με κάθε δυνατό τρόπο την ανομία που έχει εγκαθιδρυθεί και τη διαίρεση μεταξύ των Λίβυων, την οποία με ποικίλους τρόπους επιχειρούν να πετύχουν.

Η ένταση την τωρινής βίας και η πιθανότητες για ταχεία πολεμική κλιμάκωση, θα έπρεπε να ληφθούν ως απλή αλλά κρίσιμη υπενθύμιση στους ξένους διπλωμάτες, ειδικά Τούρκους και Ιταλούς, που προσπαθούν τους να επιστρέφουν στους γνωστούς τους ρόλους στην Λιβύη, που μόνο κακό προξένησαν.

Το νέο κύμα βίας ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Α.Ντειμπά , που αντιλαμβανόμενος πως χάνει την δύναμη και την επιρροή του, αλλά κυρίως τον έλεγχο των οικονομικών πόρων και αποθεματικών της Λιβύης! Το τουρκικό αυτό πιόνι  -ο Α. Ντειμπά ανησυχούσε ότι οι αντίπαλοί του του θα έκαναν κίνηση να τον αντικαταστήσουν από την πρωθυπουργία και κάπως έτσι προσπάθησε να εδραιώσει την εξουσία του στην περιοχή που ελέγχει. Φρόντισε λοιπόν να εκτοπίσει τις πολιτοφυλακές οι οποίες κάποτε τον στήριζαν για να εξασφαλίσει την ηγεμονία του, και οι οποίες συνεχώς τον έθεταν προ εκβιασμών, με μοναδικό στόχο να πολλαπλασιάσουν την ισχύ και τα οικονομικά τους οφέλη και τα χρήματα είναι όντως πολλά! Από την άλλη βέβαια έτρεμε για την πιθανότητα να πάνε με το μέρος του στρατάρχη Χαφτάρ με σκοπό να τον αντικαταστήσουν με κάποιον έμπιστο της κυβέρνησης της Βεγγάζης.

Δεν του έμενε λοιπόν άλλη λύση από το να βασιστεί στις εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες από την Τουρκία επίλεκτες δυνάμεις του Υπουργείου Άμυνας και σε μονάδες από την Μισράτα  -τον τόπο καταγωγής του και κάπως έτσι σήμανε την αντεπίθεση, που όμως δεν του βγήκε σε καλό, με το λαό στην Τρίπολη να εξεγείρεται  εναντίον της κυβέρνησής του και του ιδίου, για πολλούς και διάφορους λόγους πολλοί εν των οποίων δεν έχουν να κάνουν τόσο με τις αντιπαλότητες των αρχόντων της Λιβύης, αλλά με το γεγονός πως τίποτα στη συγκεκριμένη χώρα δεν λειτουργεί και οι τσέπες των πολιτών είναι άδειες το ίδιο και το τραπέζι τους, με εκείνους να αντιμετωπίζουν όλο και σοβαρότερα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης...

Καθημερινά πλέον στην Τρίπολη οι νύχτες εξελίσσονται με μεγάλης κλίμακας βία, και με πολλά  χειροποίητα οπλισμένα UAV’s να ηγούνται σειράς σοβαρών συγκρούσεων με ανθρώπινα θύματα και καταστροφή υποδομών, κυριολεκτικά σε κάθε γειτονιά της Τρίπολης, με την κατάσταση ολοένα και να ξεφεύγει κλιμακούμενη... Κάπως έτσι επετεύχθη μια ασταθής εκεχειρία, με τον λαό όμως, να έχει βγει στους δρόμους, απαιτώντας ελεύθερες εκλογές, μιας και η σημερινή τους ηγεσία δεν τους έφερε τίποτα άλλο παρά φτωχοποίηση, φόβο και πόνο!

Πλέον, οι βίαιες επιθέσεις κατά της αστυνομίας και γενικά των δυνάμεων ασφαλείας έχουν εξελιχθεί σε καθημερινό φαινόμενο, με μπλοκάρισμα κεντρικών οδικών αρτηριών και βίαιες συγκρούσεις και αυτό είναι μόνο η αρχή του χάους που καραδοκεί...

Ο πρόεδρος του εθνικού κοινοβουλίου της Λιβύης, Ακίλα Σάλεχ, ξεκίνησε από μόνος του τη διαδικασία για την αλλαγή  πρωθυπουργού, με την αιτιολογία ότι σύσσωμοι οι πολίτες της χώρας δείχνουν ότι ο Ντειμπά πρέπει να φύγει.

Η Ελλάδα με όλα αυτά που συμβαίνουν στην πολύπαθη αυτή χώρα, με δεκάδες χιλιάδες μετανάστες από Σουδάν, Λιβύη και άλλες αφρικανικές χώρες, να συγκεντρώνονται σιγά-σιγά στα παράλια της χώρας, πρέπει να λάβει σοβαρά και αποτελεσματικά μέτρα για να τους εμποδίσει "με κάθε τρόπο” και μέσο  -ακόμα και δια της βίας, να πλησιάσουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και να αποβιβαστούν σε Γαύδο και Κρήτη και ένας Θεός μόνο ξέρει που αλλού!

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής