Τα τουρκικά όνειρα και οι δυνάμεις απέναντί τους

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, πως η Τουρκία θα είναι το μεγάλο εμπόδιο στη συγκρότηση κοινής ευρωπαϊκής άμυνας απέναντι στη Ρωσία, αλλά και άλλους αναθεωρητικούς παράγοντες που έχουν σκοπό αφ’ ενός να αποσταθεροποιήσουν την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Βορείου Αφρικής, των Βαλκανικών, φθάνοντας μέχρι τον Καύκασο, ενώ από την άλλη κινούνται μεθοδικά στη δημιουργία ισλαμικού μετώπου κατά της Δύσης, όπως και στην αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

Οι αντισημιτικές κορώνες στις οποίες επιδίδεται εδώ και πολλά χρόνια ο Ερντογάν, είναι πλέον σχετικά προβλέψιμες, μιας και ο ίδιος θεωρεί ότι το αντισημιτικό του παραμύθι αποτελεί εργαλείο, που αναδεικνύει τον φανατισμό στην ισλαμική του αφοσίωση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και στα μάτια όλων εκείνων των τυφλωμένων από το μίσος κατά των απίστων της Δύσης στο  εξωτερικό, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους εκβιασμούς και την επιθετική ρητορική κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, τις οποίες θεωρεί μεγάλα εμπόδια στα σχέδιά του.

Όμως, απ’ ότι αρχίζει να διαφαίνεται, οι δυνάμεις εκείνες που αντιτίθενται στις επιδιώξεις του Ερντογάν, έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να συσπειρώνονται, αλλά για να υπάρξει απτό αποτέλεσμα, πρέπει να δράσουν σύντομα, πριν κάποια πράγματα παγιωθούν.

Στην ουσία, η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν αποτελεί πλέον σύμμαχο και συνοδοιπόρο της ΒορειοΑτλαντικής Συμμαχίας! Είναι ένα κράτος που επιδιώκει να κάνει πραγματικότητα την επεκτατική-ισλαμιστική του ατζέντα, απειλώντας συνεχώς τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, αλλά και την ίδια την Ευρώπη…

Υπό την αυταρχική ηγεσία του Ερντογάν, ο οποίος έχει αφανίσει κάθε προοδευτική φωνή εντός της Τουρκίας, την οποία έχει μετατρέψει σε περιφερειακό ταραξία, επιδιώκοντας να αναβιώσει την κυριαρχία της Οθωμανικής περιόδου, με στρατιωτικές επιδρομές, ανατρεπτικές πολιτικές, αλλά και σκαιούς οικονομικούς εκβιασμούς.

Ο Ερντογάν έχει έως τώρα εκμεταλλευτεί στο έπακρον το χάος της Αραβικής Άνοιξης, του Εμφυλίου στη Συρία και του γεωπολιτικού κενού που άφησε η ανόητη δυτική αναποφασιστικότητα, για να εδραιώσει την νέο-οθωμανική επιρροή από τη Βόρεια Αφρική έως τον Καύκασο. Η Τουρκία αποτελεί  πλέον μια χώρα που στοχεύει στην επαναχάραξη συνόρων, στην εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών, και στην υπονόμευση των "υποτιθέμενων” δυτικών συμμάχων της, πολλοί εκ των οποίων κοιμούνται δυστυχώς ακόμα τον ύπνο του δικαίου…

Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία κάνει παιχνίδι και τις δύο αντίπαλες πλευρές, εξισορροπώντας κατά κάποιο περίεργο τρόπο τη θέση της στο ΝΑΤΟ με τις ρωσικές αγορές στρατιωτικού υλικού, κατηγορώντας και σε κάθε ευκαιρία και καταδικάζοντας το Ισραήλ, ενώ από την άλλη εμπορεύεται μαζί του. Η Τουρκία του Ερντογάν χρηματοδοτεί και εξοπλίζει ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, οι οποίες μισούν τη Δύση, την κουλτούρα της, τον πολιτισμό της και την θρησκεία των χωρών που την αποτελούν. Ο Δυτικός κόσμος παρακολουθεί μεν, αλλά ποιος αλήθεια προτίθεται να τον σταματήσει;

Η απάντηση δεν βρίσκεται σε ένα μόνο κράτος, αλλά σε έναν αναδυόμενο συνασπισμό δυνάμεων που συγκλίνουν καθαρά λόγω της έκτακτης ανάγκης που προκύπτει. Η συμμαχία που θα μπορούσε να αμφισβητήσει τις φιλοδοξίες του Ερντογάν και να βάλει ένα τέλος σε αυτές, διαμορφώνεται μεταξύ του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Γαλλίας, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ  -ενός μπλοκ κρατών, που δεν καθοδηγείται από την ιδεολογία, αλλά καθαρά πλέον από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της επιβίωσης.

Η Τουρκία του Ερντογάν δεν αποτελεί απλά ένα αναθεωρητικό κράτος, αλλά ένα παράκεντρο μιας ευρύτερης ακραίας ισλαμιστικής αναζωπύρωσης.

Η υποστήριξή του Ερντογάν και σύσσωμης της τουρκικής ηγεσίας στη Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί απειλή για όλες τις κοσμικές κυβερνήσεις σε όλο τον αραβικό κόσμο. Οι επεμβάσεις Ερντογάν στη Λιβύη, τη Συρία και τον Καύκασο δεν είναι απλώς κάποιοι απλοί γεωπολιτικοί ελιγμοί, αλλά δηλώνουν την σαφή του πρόθεση, να ακυρώσει τους υπάρχοντες χάρτες στην περιοχή και να τους ανάαδιαμορφώσει, χρησιμοποιώντας ωμή στρατιωτική βία.

Κάπως έτσι, Αίγυπτος και ΗΑΕ αναγκαστικά γίνονται φυσικοί αντίπαλοι της Τουρκίας, μιας και οι δύο έχουν αποκηρύξει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, τους οποίους θεωρούν ακραία τρομοκρατική οργάνωση, ενώ κινούνται ήδη, να αντιμετωπίσουν τους ισλαμοτζιχαντιστές των πολιτοφυλακών που υποστηρίζει με χρήμα, στρατιωτική εκπαίδευση και όπλα η Τουρκία. Τα ΗΑΕ έχουν πάει την όλη ιστορία ένα βήμα παραπέρα, μέσω της οικονομικής και στρατιωτικής τους επιρροής, στηρίζοντας πολέμιες των Τούρκων οργανώσεις σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει, πως η αντιμετώπιση του Ερντογάν είναι μια απλή υπόθεση, η οποία προκειμένου να έχει επιτυχία, είναι απαραίτητη μια συγχρονισμένη στρατηγική απ’ όλους τους εμπλεκόμενους παίκτες στην περιοχή.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ερντογάν μετά την υποβάθμιση του ρόλου του Ιράν στην περιοχή  επιδιώκει να πάρει τη θέση του  -αυτή δηλαδή του ηγέτη του άξονα κατά του Ισραήλ, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως Μεσσία των Παλαιστινίων και τη χώρα του ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά δυστυχώς δεν του βγαίνει για προφανείς λόγους, όσο και αν το προσπαθεί με νύχια και με δόντια.

Τι κάνει όμως η Ελλάδα τώρα που η τουρκική επιθετικότητα στις θάλασσες της Μεσογείου συνιστά άμεση απειλή για την Ελλάδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα; Ο Ερντογάν αμφισβητεί ανοιχτά πλέον τα χωρικά μας ύδατα και την ελληνική ΑΟΖ, με σκοπό να υφαρπάξει τα όποια αποθέματα φυσικού αερίου ανήκουν στην Ελλάδα, που για καλή της τύχη,  δεν έχασε χρόνο και απάντησε με σημαντική ενίσχυση των στρατιωτικών της δεσμών με Γαλλία, Ισραήλ, ΗΑΕ, Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία με όλες αυτές τις χώρες να έχουν τους δικούς της λόγους να σταματήσουν τον επικίνδυνο τουρκικό αναθεωρητισμό που απειλεί σύσσωμη την περιοχή.

Ο συνασπισμός λοιπόν των προαναφερθέντων κρατών διαθέτει όλα τα μέσα, προκειμένου να σταματήσει την προέλαση του Ερντογάν και να συνετίσει την Τουρκία, με τα έθνη των Συμφωνιών του Αβραάμ να παρέχουν την απαραίτητη οικονομική μόχλευση, ώστε να πλήξουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Τουρκίας, αλλά και να μετατρέψουν ολόκληρη τη Μεσόγειο σε μια απαγορευμένη για τον τουρκικό τυχοδιωκτισμό ζώνη.

Είναι γεγονός ότι η ανοχή στην επιθετική πολιτική του Ερντογάν το μόνο που ουσιαστικά κατάφερε είναι να τον αποθρασύνει. Οι δυνάμεις που θα βρει ο Ερντογάν συντεταγμένες απέναντί του πρέπει να είναι πάντα έτοιμες για την ανάσχεσή του.

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής