Είκοσι είδωλα και χιλιάδες ειδωλολάτρεις

Του Γιάννη Πανούση

Ο μουγγός τραγουδάει μέσα του

στίχους που αποστήθισε

Γ.Χ.Θεοχάρης, Προσομοιώσεις

Στην πολιτικοκοινωνική πλάστιγγα της χώρας μας συν-υπάρχουν τόση ελευθερία, όση ανελευθερία, τόση ευθύνη  όση ανευθυνότητα, τόση εντιμότητα όση διαφθορά, τόση αλήθεια όσο ψέμα, τόση ομορφιά όση ασχήμια.

Κατά συνέπεια είναι πολύ δύσκολο να ξε-χωρίσουμε την ήρα από το στάχυ, το Καλό από το Κακό, την αθωότητα από την ενοχή.

Παραταύτα θα διακινδυνεύσω να περι-γράψω κάποια βασικά πολιτι[σμι]κά βαρίδια που αλλοιώνουν το ζύγισμα.

1.πώς γίνεται η Πολιτική να κινείται συνεχώς σε ‘λάθος’ κατεύθυνση και οι πολίτες να εμπιστεύονται[κατά πλειοψηφία] τους ίδιους πολιτικούς;

2.γιατί ενώ οι αντι-παρα-θέσεις των κομμάτων προσομοιάζουν μ’έναν ‘ατέλειωτο καβγά’[χωρίς σταθερές αρχές και δίχως τελικό εθνικό σκοπό]οι οπαδοί συνεχίζουν να φανατίζονται;

3.πώς εξηγείται  το ότι οι λαοί γερνάνε, αλλά οι ηγέτες τους αναπαράγονται αυτοανανεωνόμενοι;

4.σε τί ακριβώς ωφελούν το πολιτικό σύστημα  οι ‘αταξινόμητοι’ πολιτικοί[αριστεροδεξιοί, κεντροαριστεροί, ακροκεντρώοι κλπ];

5.με όρους 2025 ποιό κόμμα και γιατί εκφράζει κι εκπροσωπεί την πρόοδο και ποιό τη συντήρηση, χωρίς αναφορές σε ιστορικές καταβολές;

6.γιατί οι ηγετικές ομάδες πιστεύουν ότι με τις μεταγραφές[που συχνά είναι και αμοιβαίες] θα πείσουν τον ψηφοφόρο για την πρόθεση ανανέωσής τους;

7.τί είναι αυτό που έχει παρασύρει πολλούς πολιτικούς στο ν’αναζητούν αντισταθμιστικά προσωπικά οφέλη από το λα’ι’κ[ιστικ]ό ανορθολογισμό των δηλώσεών τους;

8.γιατί οι ιδεολόγοι, αντί να χτίζουν αναχώματα προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος,  εξετάζουν τα πάντα υπό το πρίσμα του εκλογικού κέρδους του κόμματός τους;

9.πώς νοείται τόσοι διανοούμενοι να έχουν εκ-τυφλωθεί από την προσμονή κομματικής δικαίωσης[sic], αποβάλλοντας την ευθυκρισία τους;

10.σε τί αποσκοπούν τα ασύμμετρα  προσβλητικά συνθήματα, η άχρηστη τηλεοπτική υπερλεξία και η κατασκευασμένη πολιτική εχθρότητα[ενώ οι αρχηγοί και η στρατηγική των κομμάτων συνεχώς αλλάζουν];

11.ουδείς αντιλαμβάνεται ότι το μέλλον της Κεντροαριστεράς εξαρτάται πλήρως από το παρελθόν της[εξ ου και οι ρήξεις στο παρόν της];

12.πώς γίνεται μη-λα’ι’κες ηγετικές δυνάμεις[μ’εξαίρεση το ΚΚΕ] να θέλουν να συγκροτήσουν ‘λα’ι’κό μέτωπο’;

13.ποιό ΠΑΣΟΚ[του Αντρέα, του Σημίτη, του ΓΑΠ, του Βενιζέλου, της Φώφης, του Ανδρουλάκη] θα συν-εργαστεί με ποιόν ΣΥΡΙΖΑ[του Αλαβάνου, του Κουβέλη, του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη, της Κωνσταντοπούλου, του Τσίπρα, του Κασσελάκη, της Νέας Αριστεράς]; 

14.υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι ‘οι δολοφονίες χαρακτήρων’ και τα κοινωνικά αντίποινα  των οπισθογεμών νεο-τιμωρών[sic]κατά των κυβερνητικών μέτρων θα φέρουν την αλλαγή;

15.ποιός έχει αναλογισθεί την περίπτωση το ψέμα να φέρει αίμα, ανακυκλώνοντας παλαιά [νεκραναστημένα;] πάθη;

16. μήπως οι υπερ-βολικές πολλαπλές ταυτότητες των ‘δικαιωματισμών’ διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό στο όνομα της ‘πλέριας’ ατομικότητας;

17.μήπως οι παμπάλαιοι και άνευ ουσίας χρησμοί των διάφορων πρώην και τέως δεν εξ-υπηρετούν κάτι περισσότερο από την απωλεσθείσα καλή υστεροφημία τους;

18.γιατί, οι λεγόμενοι ‘τρίτοι’, οι μπλαζέ, οι σνόμπ  και οι ελιτίστες θεωρούν ότι με την αποστασιοποίηση ή την αδιαφορία τους θα μένουν πάντοτε στο απυρόβλητο;

19.ακόμα κι αν έκαστος έλλην κουβαλάει ‘τις δικές του αλήθειες’, ουδείς εχέφρων  συνειδητοποιεί το πού οδηγεί ο ‘αυτισμός και η αυτοαναφορικότητα’;

20.ακόμα κι αν ‘η κουλτούρα της αγανάκτησης’ διαθέτει πάντοτε κάποια ηθικοπολιτική βάση, μήπως οι δια-χειριστές της δεν πρέπει να χάνουν το δάσος;

Κατά τη γνώμη μου ο πολιτικός θάνατος των παλαιοκομματικών μορφωμάτων επέρχεται με σπασμούς, η αυτοψυχανάλυση των καταπιεσμένων ελλήνων έφτασε στα όρια της, οι αντισυστημικοί γίνονται σιγά-σιγά εξωσυστημικοί και οι ειδωλολάτρεις συμπολίτες ψάχνουν για νέα εικονίσματα, άλλοι για να τα προσκυνήσουν κι άλλοι για να τα καταστρέψουν

ΥΓ.’’Ηττώμαι, ηττώμαι

γιατί στηρίχθηκα

σ’εφαρμοσμένα ψεύδη’’

[Γ.Χ.Θεοχάρης, constitutum erat]

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη