Το πολιτικό σύστημα κλονίζεται

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Εδώ και αρκετό καιρό έχει επικρατήσει ο παραλογισμός να θεωρείται εκσυγχρονισμός η εγκατάλειψη της ελληνικής ταυτότητας, ενώ από την άλλη  ο πραγματικός εκσυγχρονισμός που έχει ανάγκη η Ελλάδα δεν πραγματοποιείται, με αποτέλεσμα έχουμε φτάσει σε ένα τέλμα.

Μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων έχει φτωχοποιηθεί και αντιμετωπίζει το όποιο μέλλον έχει απομείνει αδιάφορα, δίχως ελπίδα. Αυτό έχει και άλλες απώλειες: το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται μέρα με τη μέρα και καταρρέει, με την απαξίωση αυτή να αποτελεί συνέπεια του γεγονότος ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν φρόντισε να επιτελέσει το έργο που είχε ανάγκη η χώρα όλα τα χρόνια που πέρασαν.

Είναι τα θολά απόνερα μιας σχετικά μακροχρόνιας περιόδου, από τότε δηλαδή που το κίνημα του εκσυγχρονισμού επικράτησε στην Ευρώπη και η Ελλάδα υποδέχτηκε τον μακαρίτη Σημίτη και τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό στη χώρα μας, με όλα αυτά βέβαια που ακολούθησαν και που συνεχίζουν να μας ακολουθούν, απλά με άλλο χρώμα στο περιτύλιγμα. Εκεί λοιπόν, στην εποχή του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού, ξεκίνησαν όλα και βαθμηδόν μας οδήγησαν σε όλα αυτά τα αδιέξοδα που βιώνουμε σήμερα ως λαός, αλλά που σύντομα θα το νιώσουν και οι όποιοι κυβερνώντες…

Αλήθεια, πώς εκσυγχρονιστήκαμε ως χώρα, όταν σημαντικά πάνω από το μισό του πληθυσμού έχει φτωχοποιηθεί εδώ και μια τουλάχιστον δεκαπενταετία, με λίγες ως ανύπαρκτες πιθανότητες να επανακάμψει. Το τελικό χτύπημα  - η χαριστική βολή ήρθε με τα μνημόνια! Το 2014, η Ελλάδα ήταν με το ένα πόδι εκτός μνημονίων, αλλά τότε ήρθε η βολή αυτή που χτύπησε την ήδη πληγωμένη Ελλάδα στην καρδιά… Κατέφθασε λιγωμένος για εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και αποτελείωσε με σχέδιο ό,τι ακόμα έστεκε όρθιο και ξεπούλησε ό,τι μπορούσε από την ελληνική ιστορία σε τιμή ευκαιρίας!

Θα μου πείτε: στη συνέχεια οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι παραδέχτηκαν πως φέρθηκαν σκληρά και άδικα στην Ελλάδα και μάλιστα ανέφεραν πως οι συντελεστές που επελέγησαν ήταν λάθος… Δυστυχώς όμως για εμάς τους πολίτες, οι πολιτικοί που επιλέξαμε δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να διορθωθούν αυτοί οι συντελεστές και να αρθεί έστω εν μέρει η σκληρή και άδικη αντιμετώπιση της χώρας μας και να σωθεί ό,τι ακόμα θα μπορούσε ίσως να σωθεί… Απλά οι πολιτικοί μας έμειναν άπραγοι να διοργανώνουν εκλογικές μάχες για την καρέκλα!

Βέβαια, ο καθησυχασμός και ο εμπαιγμός των πολιτών έχει αλλάξει επίπεδο, με κάποιους να βγαίνουν και να δηλώνουν με ύφος καμιάς ντουζίνας καρδιναλίων πως η Ελλάδα ανέκτησε τη χαμένη αίγλη της και όλα πάνε από το καλό στο καλύτερο! Όμως, μήπως θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν γιατί, τη στιγμή που όλα πάνε τόσο καλά, το 60% των πολιτών κάθεται σπίτι αρνούμενο να πάει να ψηφίσει; Για πόσο ανόητους μας περνάνε; 1 και 1 δεν κάνουν 7, αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι!

Γιατί άραγε αυτό το συγκλονιστικά μεγάλο ποσοστό των πολιτών δεν δείχνει πλέον καμία απολύτως εμπιστοσύνη στο σύστημα αυτό που καταρρέει εκ βάθρων, καθώς και στους εκφραστές του; Η εξήγηση είναι σχετικά απλή:

Βλέπουμε τον πολιτικό χώρο στα δεξιά να έχει διασπαστεί και να αποτελείται από συνολικά πέντε κομμάτια  -ένα μεγάλο και τέσσερα μικρότερα, ενώ και η άλλη πλευρά, στα αριστερα, πάει εξ’ ίσου χάλια με πέντε κομμάτια να σκοτώνονται μεταξύ τους! Το ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει χωρίς πυξίδα και το ΚΚΕ απλά υπάρχει για να δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών…

Όλο το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί και αυτό είναι αρκετά επικίνδυνο για τη χώρα και τους πολίτες της. Φθάσαμε στο σημείο να μας κυβερνά το 12% και καμία παράταξη να μην μπορεί να ξεφύγει από τη μπαριέρα του 20%  -απογοητευτικό!

Το πολιτικό σύστημα δεν επιτέλεσε τον ρόλο και το καθήκον του, με αποτέλεσμα να απαξιωθεί πλήρως στα μάτια του κόσμου, που πλέον θεωρεί μάταιο ακόμα και να πάει να ψηφίσει! 

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν τους πολίτες ανόητους και εύπιστους ή έξυπνους κάποιοι άλλοι! Σε κάθε περίπτωση όμως, οι πολίτες εξακολουθούν να έχουν κάποια κριτήρια.

Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρουν οι στατιστικές και τα ξερά νούμερα! Αυτό που τον ενδιαφέρει όμως, ασχέτως μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικού ή οικονομικού, είναι ότι κανένας σε μια συζήτηση στο σαλόνι, την κουζίνα ενός σπιτιού, ή στο καφενείο, δεν θα μπορούσε να πει πως στην Ελλάδα όλα βαίνουν καλώς.

Αυτό που νιώθουν και εξωτερικεύουν οι πολίτες, πρέπει να συλλεχθεί, να αναλυθεί και να μελετηθεί, μπας και καταλάβουμε που πάμε, διότι όταν απαξιώνεται ένα πολιτικό σύστημα, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι και πολλοί και μεγάλοι - και ο νοών νοείτω…

Προβλέπεται ότι η φθορά της κυβέρνησης θα ενταθεί περαιτέρω, αλλά παράλληλα θα τραυματιστεί ακόμα περισσότερο και η αντιπολίτευση, η οποία δεν είναι άξια να εμπνεύσει και να γοητεύσει ή, τουλάχιστον, στοιχειωδώς, να πείσει πως θα μπορούσε να εγγυηθεί μια αλλαγή διαχείρισης, αν όχι και κάτι περισσότερο…

Το 2019 ο Μητσοτάκης πέτυχε την εκλογική νίκη υποσχόμενος να περάσει η χώρα από τον ερασιτεχνισμό του ΣΥΡΙΖΑ στον επαγγελματισμό της ΝΔ σε σχέση με τον τρόπο διακυβέρνησης. Μίλησε τότε για επιστροφή σε μια κανονικότητα και αυτό μεταφράστηκε από κάποιους δίπλα και γύρω του ως εγγύηση για τη διασφάλιση της ομαλότητας στην καθημερινότητα. Ακόμη και όσοι δεν πίστεψαν στις μεταρρυθμιστικές του διακηρύξεις αλλά τον στήριξαν, περίμεναν το λιγότερο, ησυχία, τάξη και ασφάλεια, αλλά διαψεύστηκαν οικτρά.

Αντί να συμβεί αυτό, η ανασφάλεια διαχύθηκε, όχι μόνο λόγω της ανεξέλεγκτης μικρής μεσαίας ή μεγάλης εγκληματικότητας ή την αθρόα εισβολή χιλιάδων λαθροεισβολέων, αλλά κυρίως, λόγω της παταγώδους αποτυχίας στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, ενώ το κερασάκι στην τούρτα της αποτυχίας, ήρθε με την Τραγωδία των Τεμπών, και τη διαχείρισή της, όπου η κυβέρνηση έχασε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας…

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής