Η πιθανότητα για ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι ακόμα πολύ μακριά!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Κάποιοι προτείνουν στο Ισραήλ, ειδικά στον απόηχο των πρόσφατων γεγονότων, να κηρύξει μεν τη νίκη του, αλλά από την άλλη να εργαστεί για τη διακοπή των συγκρούσεων... Βέβαια, αυτοί που το προτείνουν έτσι… ελαφρά την καρδία, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, τι ακριβώς σημαίνει Ισλάμ και μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι φανατικοί ισλαμιστές, αν αφεθούν ελεύθεροι να πράττουν κατά το δοκούν! 

Οι εχθροπραξίες που έχουν κλιμακωθεί ειδικά τον τελευταίο χρόνο ανάμεσα στο Ισραήλ, την Χεζμπολάχ και τη Χαμας, δεν υπάρχει περίπτωση να λήξουν σύντομα… και πως να λήξουν άλλωστε, όταν τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων δρουν αυτόνομα, χωρίς κατευθύνσεις από τις κεντρικές τους ηγεσίες, στις οποίες αρνούνται να υπακούσουν και όταν το Κράτος του Ισραήλ παγιδεύεται μέσα σε μια υπερβολική αυτοπεποίθηση, που σίγουρα δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση!

Η ιστορία θα δείξει, ότι και οι τρεις αντιμαχόμενες πλευρές δεν θα εκμεταλλευθούν προς όφελος τους και βέβαια προς όφελος της ειρήνης, τον θάνατο του αρχιτρομοκράτη Γιαχια Σινουάρ, απεμπολώντας έτσι, αυτή την μοναδική ίσως ευκαιρία που τους δίνεται. Από την άλλη, παρ’ όλο που το Ισραήλ έχει μπέσα… οι ισλαμιστές είναι το μόνο που δεν έχουν, ενώ η λέξη-έννοια "μπέσα”, δεν καταγράφεται καν στα λεξικά τους!

Ως εκ τούτου, οι εχθροπραξίες ανάμεσα στο Ισραήλ, τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ– καθώς και το Ιράν που έρπει προς μια συμμετοχή στη σύγκρουση, σίγουρα είναι ακόμα πολύ μακριά από ένα αίσιο για όλους τέλος. 

Το ότι ο Σινουάρ ο οποίος θανατώθηκε από τους Ισραηλινούς ένα μήνα μετά την εξαΰλωση του άλλου αρχιτρομοκράτη και ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, μαζί με άλλους ανώτατους τρομοκράτες, φαίνεται πως δεν θα φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, αλλά όπως διαφαίνεται, θα σηματοδοτήσει τη συνέχιση και την κλιμάκωση του ανταρτοπόλεμου και εκείνου των χαρακωμάτων…

Η κατάσταση στη συγκεκριμένη περιοχή, δεν είναι και πολύ διαφορετική από εκείνη πριν από περίπου μισό αιώνα, όταν το Ισραήλ είχε εισβάλει στον Λίβανο και τον είχε μετατρέψει σε κρανίου τόπο! Τότε η Χεζμπολάχ γεννήθηκε και απέκτησε σάρκα και οστά ως αντίδραση στην τότε εισβολή και την επακόλουθη κατοχή εδαφών του Λιβάνου από το Ισραήλ, με τα μέλη της να έχουν μπολιαστεί με απύθμενο μίσος κατά των Ισραηλινών και του Κράτους του Ισραήλ. 

Μετά την εκτέλεση του αρχηγού της Χαμάς, δεν θα υπάρξουν και πολλές διαφοροποιήσεις στα πεδία των μαχών, γεγονός που σημαίνει ότι παρ’ όλο που η συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση της Γάζας έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό τις οργανωτικές ικανότητές της, αυτό νομοτελειακά θα συνέβαινε είτε ήταν εν ζωή ο Σινουάρ είτε είναι νεκρός, όπως τελικά συνέβη! Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ με τη Χεσμπολάχ, σε μικρότερο όμως βαθμό!

Το γεγονός όμως είναι ένα: η ισορροπία δυνάμεων σε όλα τα δυνητικά μέτωπα στη Μέση Ανατολή έχει αλλάξει προς όφελος του Ισραήλ, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους αριστερίζοντες αλληλέγγυους του τρόμου… είτε όχι. Το ποτάμι που ξεχύθηκε δεν αλλάζει… αν πρώτα δεν αλλάξει την γεωγραφική του κοίτη, για την απόκτηση μεγαλύτερου ζωτικού χώρου!

Σε κάθε περίπτωση, τα μέλη και οι όποιοι εναπομείναντες από την ηγεσία των δύο τρομοκρατικών οργανώσεων, πρέπει να νιώθουν απογοητευμένοι ως προς την ικανότητά τους να προσφέρουν οποιαδήποτε ουσιαστική απάντηση στο Ισραήλ του οποίου οι ένοπλες δυνάμεις καλπάζουν πλέον εναντίον τους!

Αυτό που σίγουρα περνά από το μυαλό όλων - ειδικών και μη ειδικών είναι ένα: προβλέπεται μια μακράς διάρκειας εξέγερση από την πλευρά της παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς και του alter ego της στον Λίβανο - την Χεζμπολάχ, όπου και οι δύο προσμένουν υποστήριξη από την Τεχεράνη, η οποία όμως αυτή τη δεδομένη στιγμή ψάχνεται από που θα της έρθουν τα πυροτεχνήματα της Κολάσεως, αλλά το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει το Ισραήλ και συνολικά η Δύση, είναι ότι οι τρέχουσες εξελίξεις θα ωθήσουν μετά βεβαιότητος τις συζητήσεις εντός του Ιράν, προκειμένου να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να αναπτύξουν πυρηνικά όπλα, νωρίτερα απ' ό,τι είχαν προγραμματίσει... και όπως ο πρώην πρέσβης της Αμερικής, ο Ράιαν Κρόκερ, που εκπροσώπησε για πάνω από 4 δεκαετίες τα συμφέροντα της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, σε συνέντευξή του δήλωσε σχετικά με της προσπάθειες του Ιράν για κατασκευή πυρηνικών όπλων, πως αν πάρουμε το παράδειγμα  της Λιβύης για το τι μπορεί να συμβεί, εάν εγκαταλειφθεί η πυρηνική ικανότητα και από την άλλη, το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας, σχετικά με το τι μπορεί να συμβεί, αν διατηρηθεί. 

Βλέπουμε λοιπόν, πως εάν μια χώρα εγκαταλείψει το πυρηνικό της πρόγραμμα, όπως έπραξε η Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι στις αρχές της τρίτης χιλιετίας το πρόβλημα και η ανησυχία παύουν οριστικά να υφίστανται. Ο Καντάφι τελικά λιντσαρίστηκε και εκτελέστηκε στη ίδια του τη χώρα. Όμως τα πράγματα αλλάζουν δραματικά, όταν κάποιος ήδη διαθέτει πυρηνικά όπλα. Εδώ δυστυχώς τα περιθώρια αλλαγής καθεστώτος στενεύουν δραματικά, όπως συμβαίνει με τον δικτάτορα Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας, που δεν το κουνάει ρούπι από το θρόνο του και κανένας δεν τολμά να τον αμφισβητήσει.

Γενικά όμως, όταν μιλάμε για μια ενδεχόμενη ήττα του Άξονα του Κακού, πρέπει να επισημανθεί, πως η έννοια της ήττας ενός αντιπάλου, στην ουσία έχει νόημα μόνο στο μυαλό του αντιπάλου. Έτσι, εάν  ο οποιοσδήποτε αντίπαλος νιώθει πως έχει ηττηθεί, τότε ναι… είναι και ηττημένος και ταπεινωμένος. Στην περίπτωση όμως που δεν το κάνει, τότε σίγουρα δεν είναι, όσο κι αν οι εχθροί του θέλουν να τον παρουσιάζουν ηττημένο… Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη από το Κράτος του Ισραήλ.

Οποιαδήποτε οδός που μπορεί να ανοίξει ο θάνατος του Σινουάρ όσον αφορά στην επίλυση της κατάστασης των ομήρων, είναι κάτι που οι Ισραηλινοί θα πρέπει με κάποιο τρόπο να εκμεταλλευτούν, όσο αυτό είναι ακόμα σχετικά πρόσφατο. Και πάλι όμως, η εξέγερση δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει, παρ’ όλο που η ικανότητα με την οποία λειτουργούσε η Χαμάς έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί… τουλάχιστον προς το παρόν. 

Το Ισραήλ πρέπει να βρει μεθόδους, να εργαστεί έμμεσα για την οργάνωση μιας κατάπαυσης του πυρός που θα φέρει πίσω όσους από τους ομήρους είναι ακόμα ζωντανοί. Αλλά δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στη Χαμάς μέσα στη Γάζα. Δεν γνωρίζει κανείς - ούτε οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι της Χαμάς - πόσοι από τους ομήρους έχουν μείνει ακόμα ζωντανοί. Αλλά αυτή τη στιγμή, χωρίς ηγεσία και με τις φατρίες στη Γάζα να κάνουν ότι τους κατεβάσει ο νους, ποιος άραγε θα μπορούσε να πάρει την απόφαση να συμφωνήσει για την απελευθέρωσή τους;

Μετά την 7η Οκτωβρίου, τίποτα πια δεν είναι όπως πριν από αυτή την ημέρα. Αυτό όμως που έχει εντελώς αλλάξει, μετά την 7η Οκτωβρίου είναι, ότι οι Ισραηλινοί  έχουν πλέον αποδεχθεί την πιθανότητα ενός αριθμού στρατιωτικών απωλειών μακροπρόθεσμα, όπως επίσης την εξέγερση που θα προκύψει από την σχεδιαζόμενη παρατεταμένη κατοχή στη Λωρίδα της Γάζας! Δεν πρέπει όμως επ’ ουδενί να θεωρήσουν, ότι τα επιτεύγματα των όπλων και της εξαιρετικής στρατιωτικής τους ικανότητας χαρακτηρίζονται "νίκη”, διότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνο, ειδικά αν η εξόντωση της ηγεσίας τόσο στη Χεσμπολά όσο και στη Χαμάς και η ζημιά που προκλήθηκε στις δύο τρομοκρατικές οργανώσεις, οδηγεί κατά κάποιο τρόπο σε μια καινούρια δυναμική θεωρία προς την κατεύθυνση μιας ειρήνευσης στην περιοχή. Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων θα ήταν απόλυτα ουτοπική και παντελώς εκτός πραγματικότητας!

Ίδομεν…

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής