"Σταυρώνουμε" με το μυαλό, όχι με τα μάτια

Του Ηλία Ψυχογιού

Η πιο συχνή πολιτική "γκρίνια" στα καφενεία είναι ότι "δεν ψηφίζουμε σωστά" και ότι στη Βουλή (και στην ευρωβουλή) δεν "στέλνουμε" τους καλύτερους, αλλά τους πιο προβεβλημένους. Οι ατάκες αυτές προέρχονται από ψηφοφόρους όλων των κομμάτων και όλων των ιδεολογιών! Εθνική ομοψυχία, πραγματικά!

Την ίδια στιγμή όμως, αν οι "γκρινιάρηδες" ερωτηθούν ποιους υποψηφίους γνωρίζουν, στη συντριπτική πλειοψηφία θα αναφέρουν ονόματα "προβεβλημένων"! Ελάχιστοι έχουν μπει στη διαδικασία να μελετήσουν σε βάθος τα βιογραφικά των υποψηφίων, να ερευνήσουν τα επιτεύγματα καθενός εξ αυτών, καθώς και το επαγγελματικό και πολιτικό τους παρελθόν. Αν δεν έχουν δει τον/την υποψήφιο/α στην τηλεόραση, είναι σαν να μην υπάρχει!

Κι όμως. 

Στα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, οι οποίοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, μπορούν να προσφέρουν στην Πατρίδα. Άνθρωποι καταξιωμένοι επαγγελματικά, άρα ανεξάρτητοι από την ανάγκη της ευρωβουλευτικής προσόδου προς επιβίωση, οι οποίοι αν δεν εκλεγούν, χαμένοι θα είμαστε εμείς, όχι εκείνοι!

Ειδικά το κομμάτι της, προ πολιτικής, οικονομικής ανεξαρτησίας του βουλευτή/ευρωβουλευτή, είναι για εμένα εξαιρετικά σημαντικό. Ίσως να φταίει που απεχθάνομαι όσους κυνηγούν "την καρέκλα" με κάθε τρόπο. Το πιθανότερο όμως είναι ότι φταίει ο αείμνηστος πατέρας μου, ο οποίος έλεγε: "Να ψηφίζεις "χορτάτους”. Οι "λιγούρηδες” θα φάνε το φαΐ σου…". Σε κάθε ευκαιρία, μάλιστα, με συμβούλευε να ψηφίζω ανθρώπους πιο επιτυχημένους από εμένα, να έχω υψηλά πρότυπα.

Η αλήθεια είναι ότι "μου έβαζε δύσκολα", με "εμβολίασε" όμως με ένα αντι-λαϊκιστικό "εμβόλιο" το οποίο, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, με έχει καθοδηγήσει σωστά: Από την περίοδο των "Αγανακτισμένων" της πλατείας Συντάγματος, την "κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο" έως και το δημοψήφισμα του 2015, ήμουν απ’ τη μεριά των λίγων, που όπως αποδείχθηκε είχαν δίκιο, κι όχι απ’ την πλευρά των πολλών που αεροβατούσαν… 

Στις προσεχείς ευρωεκλογές όλα τα κόμματα έχουν εντάξει στα ψηφοδέλτιά τους "αναγνωρίσιμους" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πρόσωπα από την τηλεόραση, τον αθλητισμό ή και από την πρότερη ενασχόλησή τους με την πολιτική. Ταυτόχρονα όμως, ευτυχώς, έχουν συμπεριλάβει και "χορτάτους", τόσο από χρήματα όσο και από επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση. 

Τέτοιους ανθρώπους θα επιθυμούσα να δω στην Ευρωβουλή, μαζί με τους ήδη αποδεδειγμένα ικανούς, οι οποίοι έχουν παραγάγει έργο για τη χώρα και τους οποίους σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απαξιώνουμε. 

Θα ήθελα να δω τον Αθανάσιο Εξαδάκτυλο (Νέα Δημοκρατία), πρόεδρο του πανελληνίου ιατρικού συλλόγου, που τόσο πολύ προσπάθησε ειδικά κατά την περίοδο της πανδημίας, με τον ήπιο τρόπο του, να βοηθήσει στην επικράτηση της λογικής και να αποκρούσει τις θεωρίες συνωμοσίας.

Τον Βασίλη Κοντοζαμάνη (Νέα Δημοκρατία), για την τεράστια συνεισφορά του (που δεν έχει αναγνωριστεί αναλόγως) στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ο οποίος ως αναπληρωτής υπουργός υγείας λάμβανε καίριες αποφάσεις υποστήριξης του υγειονομικού συστήματος. 

Τον Γιάννη Μανιάτη (ΠΑΣΟΚ), τον τεχνοκράτη πολιτικό, "πρωτομάστορα" τόσο της μάχης κατά της κλιματικής κρίσης όσο και της σωστής έρευνας και μελλοντικής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας.   
Τον Βασίλη Παπαλαζάρου (ΣΥΡΙΖΑ), βιολόγο, με "γεμάτο" βιογραφικό και μία εντυπωσιακή επιστημονική πορεία στην μελέτη αντιμετώπισης του καρκίνου, σε κορυφαία ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού.

Την Θεοπίστη Κρυσταλλίδου (Νέα Δημοκρατία), μία γυναίκα αφιερωμένη στον εθελοντισμό, πρόεδρο της ΑΜΚΕ "WinCancer", με μεγάλη πορεία και γνώση στα θέματα ισότητας φύλων και αντιμετώπισης κοινωνικών ανισοτήτων. 

Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι, άξιοι και ικανοί, σε όλα τα κόμματα. Τις τελευταίες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές λοιπόν, αντί για το Tik-tok, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στη μελέτη των βιογραφικών των υποψηφίων, για να μην γίνουμε "κοψοχέρηδες" μετά. 

Ας  "σταυρώσουμε" με το μυαλό μας, και όχι με τα μάτια μας. 

* Ο Ηλίας Ψυχογιός είναι αναλυτής δεδομένων με ειδίκευση στο Internet of Things