Εκκλησιαστική παρέκκλιση

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Χρησιμοποίησα τον όρο "παρέκκλιση", για να μην συμπεριλάβω στο κείμενο που γράφω μια πιο κατάλληλη λέξη που είχα επιλέξει και που περιγράφει πολύ πιο εύστοχα αυτό που ο κόσμος νιώθει για αρκετούς από τους δημόσιους υπαλλήλους-ιερωμένους, με ή χωρίς γαλόνια… με μαύρο καλιμαύκι ή με χρυσό…

Την περασμένη εβδομάδα  -την Πέμπτη, η 17χρονη Νικολέτα, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου έχασε τη ζωή της πέφτοντας από τη γέφυρα της Σταλίδας στην Κρήτη. Το κορίτσι κηδεύτηκε αλλά οι ιερωμένοι… που αγαπούν όλο τον κόσμο, αρνήθηκαν πεισματικά να την διαβάσουν επειδή φαίνεται πως αυτοκτόνησε παίρνοντας μαζί της το μυστικό της!

Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι είχε μέσα στο μυαλό της. Φαίνεται πως ήταν αρκετά πιεσμένη με το σχολείο. Ήθελε να τελειώσει με τις πανελλήνιες για να πάει να σπουδάσει μαζί με την αδερφή του που ήδη σπουδάζει στην Ρωσία, αλλά το νήμα της ζωής της κόπηκε ξαφνικά και αναπάντεχα… με κάποιους να βιάζουν μετά θάνατον την ψυχή της!

Δυστυχώς για την εκκλησία, κάποιοι ευσεβοφανείς ιερωμένοι ζουν επιφανειακά, ζουν ελαττωματικά τον Χριστιανισμό κι επειδή τα βιώματά τους δεν έχουν βάθος  -δεν υπάρχει δηλαδή πνευματική ουσία, εύκολα ωθούνται στον δογματισμό και στον θρησκευτικό φανατισμό, που είναι ότι πιο άθλιο, ότι πιο ολέθριο και ότι πιο βλάσφημο! Αυτό απέδειξαν πως είναι οι ιερωμένοι που αρνήθηκαν το αυτονόητο σε ένα δυστυχισμένο πλάσμα που σε μια ξαφνική φλασιά του νου… έφυγε!

Δεν μπορώ πραγματικά να φανταστώ έναν άνθρωπο… ειδικά έναν ιερωμένο πραγματικά ευσεβή που συγχρόνως να είναι και τόσο φανατικός. Μπορεί να είναι σταθερός στις αρχές και στις πεποιθήσεις του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι και άκρατα φανατικός, διότι αυτός ο φανατισμός είναι βιασμός της ελευθερίας τόσο του φανατικού όσο και των άλλων στους οποίους κατευθύνεται! Ο θρησκευτικός δογματισμός και μαζί του ο φανατισμός, είναι οι δύο πυλώνες του σκοταδισμού της συνείδησης που δεν μπορεί να υπάρξει,  παρά μόνο με την ελευθερία. Ο φανατισμός έχει από τη φύση του ένα στοιχείο επιθετικότητας, κουβαλώντας όλο το δηλητήριο μιας άκαιρης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Ο πραγματικά ευσεβής ιερωμένος δεν γίνεται να είναι ούτε επιθετικός ούτε μισαλλόδοξος, μιας και υποτίθεται πως ζει και τρέφεται πνευματικά, και φωτίζεται συνειδησιακά από το δόγμα των δογμάτων που υποτίθεται πως είναι η Αγάπη η Δοτικότητα και η Αλληλεγγύη!

Αυτοί οι ευσεβοφανείς με την αλλοπρόσαλλη και σε κάθε περίπτωση… βλάσφημη συμπεριφορά τους,  απομακρύνουν τους ανθρώπους από τη θρησκεία, όλο και περισσότερο εξολοθρεύοντας συνάμα και τα όποια αισθήματα πίστης, ενώ συχνά διασύρουν και το ίδιο το όνομα του Θεού, στον οποίο υποτίθεται πως πιστεύουν… Οι ευσεβοφανείς έχουν ένα "ύφος" και μια σιγουριά στις θεωρίες και τις πράξεις τους… και τα δύο σε κάθε περίπτωση απάνθρωπα. Δήθεν συνοφρυωμένοι, σπουδαίοι και σοβαροφανείς, προκαλούν σ’ εκείνους που τους συναντούν στον δρόμο τους, ανείπωτη λύπη, όχι μονάχα γι’ αυτούς τους άτυχους που βρέθηκαν στο δρόμο τους, αλλά και για τις ιερές θέσεις που υποτίθεται πως υποστηρίζουν. Διασύρουν μετά βδελυγμίας τον Χριστιανισμό και παραμορφώνουν με τον δογματικό φανατισμό, τη βιαιότητα και τη σκληράδα που επιδεικνύουν την ίδια την πίστη του ποιμνίου!

Αφού λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί  -ευτυχώς μια κακή μειοψηφία, που κουβαλούν το σταυρό στο στήθος δεν διάβασαν το κοριτσάκι και δεν το τίμησαν με την πρέπουσα τελετή, ένα έχω να πω: είμαι σίγουρος πως το κορίτσι θα πάει σε κάποιον πολύ όμορφο παράδεισο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τι να λέμε τώρα και τι να γράφουμε!

Ίσως, κάποια στιγμή θα πρέπει να εξομολογηθούμε στο Θεό, πως οι ευσεβοφανείς αυτοί που επαγγέλλονται δήθεν το δικό Του δρόμο, προκαλούν μάλλον ναυτία στην ψυχή των ανθρώπων γύρω τους!

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος-γενετιστής