Η Ανά-σταση του Καλού;

Του Γιάννη Πανούση

Ιησούν,Ιησούν
ελευθέρωσον αυτόν,
φώναζαν αφιονισμένα τα πλήθη
Ο Βαραβάς τινάχτηκε έντρομος 
στο κρεβάτι του
πετώντας τα κλινοσκεπάσματα
Όταν όμως κατάλαβε
ότι επρόκειτο για εφιαλτικό όνειρο
γύρισε από την άλλη πλευρά
και παραδόθηκε σ’ένα μακάριο ύπνο

Νίκος Μοσχοβάκος,Ελευθέρωσον αυτόν

Η ζωή δεν είναι,ούτε καν ομοιάζει, με μία αστυνομική ταινία, όπου στο τέλος ο κακός τιμωρείται κι ο καλός δικαιώνεται ή με μία ρομαντική κομεντί, όπου όλοι είναι ηθικοί κι ευτυχισμένοι. Η ζωή κρύβει συχνά δυσάρεστες εκπλήξεις, είτε αυτές οφείλονται σε κακοτυχία, είτε είναι το αποτέλεσμα λαθεμένων επιλογών του ανθρώπου.

Δεν ξέρω αν παίρνουμε από τη ζωή ‘ό,τι μας αξίζει ή ό,τι αξίζουμε’, αν υπάρχουν από τη φύση τους κακοί ή αν ο Θεός βοηθάει τους καλούς[και άξιους;]. Αυτό που φαίνεται δεδομένο είναι ότι δεν ζούμε σε ιδανική κοινωνία και σε δίκαιη Πολιτεία, με συνέπεια οι αδικίες και οι ανισότητες να  δημιουργούν πολίτες δύο κατηγοριών: τους[αλαζόνες] νικητές και τους [ταπεινωμένους]ηττημένους.

Μολονότι το Σύμπαν είναι ηθικά ουδέτερο και μολονότι σε μεγάλο βαθμό είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο που χρησιμοποιήσαμε την ελευθερία μας, διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για το αν οι κακοί τιμωρούνται και οι καλοί δικαιώνονται, τουλάχιστον επί Γης, καθώς επί Ουρανού ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος το τι ακριβώς συμβαίνει

Τα γράφω όλα αυτά καθώς ναι μεν το κύριο μήνυμα του Πάσχα είναι ο Γολγοθάς, η Σταύρωση κι εντέλει η Ανάσταση του Χριστού, όμως παραπλεύρως διαπιστώνουμε συμπεριφορές οι οποίες δεν πρέπει να μας διαφεύγουν. Ο Ιούδας πρόδωσε, ο Πέτρος αρνήθηκε, ο Θωμάς αμφισβήτησε, ο Ιωάννης έμεινε ουδέτερος, ο Βαραβάς ελευθερώθηκε και ο Πόντιος Πιλάτος ένιψε τας χείρας του μη αναλαμβάνοντας ευθύνες. Δεν σκοπεύω να κάνω θεολογική ανάλυση κι ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. Επειδή όμως παρόμοιους ανθρωπολογικούς τύπους και παρόμοιες καταστάσεις εξουσίας και φόβου αντιμετωπίζουμε και σήμερα, θέλω να ελπίζω ότι στο τέλος κάθε Θείου ή ανθρώπινου δράματος θα νικάει το Καλό. Όμως η μέχρι τώρα πείρα μου δείχνει ότι το Κακό είναι πανταχού παρόν και ότι οι ‘κακοί άνθρωποι’, που το εκφράζουν, δεν τιμωρούνται από την Πολιτεία, το Δίκαιο [ή και τη Θεία Πρόνοια]. Αντίθετα πολλοί ‘στεφανώνονται’ καταλαμβάνοντας δημόσια αξιώματα και ‘νομιμοποιούνται’ ψηφιζόμενοι[και επιδοκιμαζόμενοι] από το λαό.

Ηθικό συμπέρασμα: χιλιάδες χρόνια μετά τη θυσία του Θεανθρώπου για τη σωτηρία μας, οι απλοί καλοί άνθρωποι δεν παίρνουν  αυτό που αξίζουν ή δικαιούνται,ενώ οι ισχυροί ανάξιοι τιμώνται κι ευημερούν.
Κάπου η Ιστορία ή και η Θρησκεία έχουν κάνει ένα δομικό λάθος.

ΥΓ.’’Οι θεοί δεν έχουν εξουσία
Εξουσία έχουν οι έμποροι
που έκτισαν ναούς με το όνομά τους
δίχως να πληρώσουν franchise’’[Αλέξανδρος Φωσταίνης,Ρήγματα σιωπής]

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη