Οι πολύφημοι Homo Αμοιβάδες

Του Κωνσταντίνου V. Νικολόπουλου

Υπάρχει ένας προηγμένος πολιτισμός των Homo Αμοιβάδων που γράφει ιστορία με τα επιτεύγματά του. 

Ενδεικτικά, οι επιτυχίες του σχετίζονται με την εξάντληση των ίδιων πόρων προκειμένου να παράγουν αγαθά για ιδιοκατανάλωση λες και δεν υπάρχει αύριο.  Υστερούν όμως στην αριθμητική καθώς δεν καταφέρνουν να τα μοιράζουν δίκαια ώστε  οι περισσότεροι Homo να φτωχαίνουν και οι λιγότεροι να γίνονται επιδεικτικά πλουσιότεροι ξοδεύοντας περιουσίες σε προϊόντα επίδειξης με γελοίο τρόπο. Η ενέργεια που χειραγωγούν βρίσκεται στο ναδίρ της κλίμακας Καρντάσεφ ενώ τους στερεί από χωρική ισορροπία ώστε να επωμίζονται το βάρος της αυτοκαταστροφής στο κλίμα, στη σίτιση και στο νερό. 

Εντούτοις, έχουν τεχνολογικές καινοτομίες εξαιρετικές στα τελευταία διακόσια χρόνια ζωής τους που συνέβαλαν βελτιωτικά στην ιατρική, στο εμπόριο, στην επικοινωνία και στον πόλεμο. Συχνά δυσκολεύονται να διακρίνουν το χρήσιμο από το ωφέλιμο, το ατομικό από το συλλογικό και έχουν θεσπίσει όρους ηθικού κατευνασμού. 

Όροι όπως "Ελευθερία", "Δημοκρατία" και "Δικαιοσύνη", που πράγματι τους κάνουν ξακουστούς στα περιβάλλοντα σύμπαντα τους εφαρμόζουν,  μάλλον σε πειραματικό στάδιο. Παραδείγματος χάρη, εν ονόματι της δημοκρατίας αναδεικνύουν ζητήματα για τα οποία έχουν φροντίσει το μενού επιλογής να είναι προκαθορισμένο και οι ψηφοφόροι ασύμμετρα πληροφορημένοι και μάλιστα με παιδεία ανεπαρκή και χωλή. Επίσης, στο όνομα της ελευθερίας έχουν τη δυνατότητα να μεταβάλλουν την έκφραση κατά το δοκούν ή να την στερούν όταν οι εξουσιάζοντες κινδυνεύουν με απώλειες. Στη δικαιοσύνη τηρούν μια αρχαιοαθηναϊκή ρήση του Σόλωνα ότι δικαιότερος είναι ο νόμος για τον ισχυρό και όποιον διαθέτει περισσότερους πόρους ενώ για τους υπόλοιπους ισχύει το αντίθετο κατά το "ο ιστός της δικαιοσύνης είναι έτσι δομημένος ώστε να τον διαπερνούν τα βαριά έντομα ενώ τα ελαφριά αυθωρεί να συλλαμβάνονται". 

Επίσης, έχουν ορίσει παραφυσικές υπερδυνάμεις που τις αποκαλούν θεούς και προβάλλουν τη συμπεριφορά τους μέσω αυτών τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Έτσι, τους έχουμε δει να αυτοτιμωρούνται χάριν των θεών τους, να πολεμούν βάναυσα και αιμοβόρα στο όνομά τους και να σχηματίζουν ηθική και αγαθότητα την οποία πλείστοι των ατόμων την υποκρίνονται χωρίς να την υπηρετούν. 

Ας μην αναφερθούμε περαιτέρω για τα μεγαλεία τους αφού διατηρούν ιστορικά αρχεία, μνημεία, τέχνη και πολιτιστικά αγαθά προκειμένου να διαχέεται η πληροφορία στο μέλλον αλλά και να βαυκαλίζονται, τα οποία επίσης εμπορεύονται ή καταστρέφουν. Τώρα τελευταία, βέβαια, τα επιδιορθώνουν ριζικά σε βαθμό αλλοίωσης εάν κάτι που συνέβη από τους προγόνους τους θεωρούν ότι δεν ήταν "ηθικά" ορθό· επομένως,  κανείς δεν θα μπορεί να είναι βέβαιος για το τι, από τα καταγεγραμμένα, θα είναι αληθινό και τι κατασκευασμένο στο μέλλον. Προφανώς, με αυτή την τακτική καταδικάζουν τις μελλοντικές γενιές τους στην επανάληψη των ίδιων λαθών αλλά γενικά δεν πολυνοιάζονται για τις επερχόμενες γενιές κάτι που φαίνεται από τον τρόπο που λαμβάνουν αποφάσεις σήμερα, κληροδοτώντας τους νεότερους Homo Αμοιβάδες με χρέη, αβέβαιο  εισόδημα, κλιματική ανισορροπία, και μπόλικο πόλεμο. 

Με την ευκαιρία των μελλοντικών γενεών κι εξαιτίας της διασημότητας τού είδους τους, είπαμε να δούμε μια από τις τρέχουσες ενασχολήσεις τους. Σήμερα λοιπόν, καταπιάνονται με τη μάχη των φύλων και επιλαμβάνονται με το να ονοματίζουν τις σεξουαλικές επιθυμίες τους διασπώντας σε υποκατηγορίες τα φύλα τους και κατονομάζοντάς τα με δεκάδες νεολογίστικες ταμπέλες με κριτήριο τη σεξουαλική επιλογή. Επίσης, σχετικά με τους απογόνους τους εδώ και χρόνια έχουν αναπτύξει ημιπαράνομη τεχνολογία ευγονικής.

Όπως φαίνεται, ανακάλυψαν έναν ακόμα λόγο να αλληλοσυγκρούονται με κριτήριο το τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται στη σεξουαλική πράξη, φτάνοντας στο σημείο να θεσμοθετούν επ’ αυτής.  

Οι συγκρούσεις εγείρονται με την κρίση των ζηλωτών καταδικάζοντας επιλογές συμπεριφορών μέσα από παράλογες ατραπούς πχ. "εάν επιλέξεις τέτοιου τύπου σύντροφο θα σε προσεγγίσει ο σατανάς και το ανοσιούργημα",  έπειτα συσπειρώνονται οι συντηρητικές πλευρές που απαιτούν savoir vivre για τα ενδοοικογενειακά των άλλων αμοιβάδων και ασκούν αναμεταξύ τους αποκλεισμό και βία. Με τον τρόπο αυτόν σχηματίζεται η πολικότητα, καθώς η άλλη πλευρά λογίζεται ως η απέναντι και σφόδρα εχθρική επιβάλλοντας με τη σειρά της με κάθε τρόπο την επιλογή της απαιτώντας τη θεσμοθέτηση του δικαιώματος αλλά πλέον με τον δικό της τρόπο και κανόνα, δημιουργώντας ανάλογους αποκλεισμούς και νέο savoir vivre. Ωστόσο, οι ψυχραιμότεροι θεωρούν ότι η Χεγκελιανή διαλεκτική θα καταλαγιάσει την πολικότητα στο εγγύς μέλλον. Παρόλα αυτά μας εντυπωσιάζει το ευφάνταστο των Homo Αμοιβάδων να ανακαλύπτουν ζητήματα εκ του μη όντος. Μάλλον είναι πολύ εγωκεντρικά και εξουσιομανή όντα… δεν εξηγείται αλλιώς.

Οι Homo Αμοιβάδες (HA) διαθέτουν έναν πολιτισμό που αρέσκεται να ασχολείται με θετικά και αρνητικά φορτία και με κάθε λογής ταυρομαχίες από αρένες Κολοσσαίου μέχρι χημικούς πολέμους και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί δυσκολεύοντας τον φοβικό και ενοχικό τους βίο, φτάνοντας και σε ζητήματα που εγείρονται από τον σεξουαλικό προσανατολισμό ώστε με μεγάλη ευκολία να χωρίζονται σε φανατικές ομάδες όπου οι μεν αποδέχονται οι δε εναντιώνονται και περαιτέρω θεσπίζουν δικαιώματα και υποχρεώσεις για επιμέρους ομάδες· μολονότι τα δικαιώματα είναι για όλους τους ανθρώπους (ΗΟΜΟ) κάτι που στις εντάσεις τους το παραβλέπουν. Πολλές φορές πισωγυρίζουν ανακαλώντας κάποιους διάτρητους θεσμούς (όπως της οικογένειας) και τους αναδεικνύουν συμβολικά, όπως ήταν στην πρότερη μορφή τους δηλαδή διάχυτοι από υποκρισία, συμβιβασμό και πλάνη.

Και όπως συμβαίνει σε κάθε απόφασή τους, ανακατεύουν τα παιδιά. Έτσι ορίζουν κηδεμονία, κτητικότητα και έλεγχο για το μέλλον. Φαίνεται ότι η διαιώνιση του είδους ως αρχέγονη εξελικτική καταβολή χρειάζεται να θεσπιστεί κατά το δοκούν. Κι όλα αυτά στο όνομα της αγάπης. Οι HA διακηρύττουν περίτρανα την αγάπη τους για τα παιδιά αγνοώντας την εγωπάθειά τους την οποία προβάλλουν ανενδοίαστα σε αυτά. Αυτή η "αγάπη ταμπού" επιδέχεται, στο είδος των HA, κάποιες θεμιτές εξαιρέσεις πχ, στους πολέμους, αλλά σ’ αυτό δεν εμβαθύνουν, ούτε ηθικολογούν καθώς εξέχουν άλλα συμφέροντα και "αξίες" που υποσκελίζουν τη γενοκτονία, την παιδική αναπηρία, την παιδική φτώχεια και τον παιδικό θάνατο και ενίοτε συμβαίνουν και εν ειρήνη ως παιδική εκμετάλλευση, παιδική δουλεία, παιδική κακοποίηση και παιδική φτώχεια. 

Εκεί κάπου, μερικοί νεοκλασικοί οικονομολόγοι χλευάζουν ή μήπως όχι; Εάν οι άτεκνοι γονείς ή όσοι επιθυμούν να εκδηλώσουν με φροντίδα την αγάπη στα παιδιά που δεν διαθέτουν, θα πρότειναν να φανεί, εάν υπάρχει, πλεόνασμα παιδιών ορφανών, αναπήρων των πολέμων, εγκαταλελειμμένων  ώστε  στον τόσο ακαδημαϊκά παινεμένο νόμο της αγοραίας ισορροπίας προσφοράς και ζήτησης θα μπορούσε να προκληθεί "ισορροπία" με τιμή (αμοιβή) την "αγάπη". Εντούτοις, οι HA επιζητούν το δικό τους μωρό, το σπλάχνο τους ει δυνατόν, εξ ου και έχουν εμπορευματοποιήσει εδώ και δεκαετίες την παρενθετικότητα της μήτρας και δη στον εξαθλιωμένο πληθυσμό πχ. στις ΗΠΑ (βλ. Sandel J. Michael, 2016, "What money can't buy - The moral limits of markets”, εκδ. Πόλις), ο οποίος αμείβεται υπό καλύτερες συνθήκες από το να πουλήσει το νεφρό του. Είδατε πόσο χρήσιμη είναι η φτώχεια για κάποιους; Από φθηνά χέρια εργασίας έως ενοικίαση μήτρας! Και όπως προαναφέραμε κάποιοι στυγνοί καταναλωτές των πάντων βαφτίζουν "θετική ευγονική" δηλαδή την επιλογή εμβρύου με βάση επιθυμητά σε αυτούς φυσικά χαρακτηριστικά του ώστε ο "σχεδιασμός" των απογόνων τους επίσης να θεσμοθετείται και να κατοχυρώνεται ως δικαίωμα. 

Παρεμπιπτόντως, το δικαίωμα και η καταπίεση είναι αντίθετες δυνάμεις και όσο η καταπίεση (εσωτερική, εξωτερική αυξάνεται) τόσο η απαίτηση δικαιώματος και η αξίωσή του μεγεθύνεται ισοδύναμα. 

Επίλογος

Όσο τα μέλη των HA επικαλούνται τις αρετές τότε το αγαθό αυτό είναι μάλλον ύποπτο.

"Ο υπερπροστατευτισμός του γονέα δεν είναι αγάπη", βλ  Γιωσαφάτ Ματθαίος, 2014, "Να παντρευτεί κανείς ή να μη παντρευτεί; - Μια ψυχαναλυτική -και όχι μόνο- προσέγγιση στα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, του έρωτα, της αγάπης, της επιλογής συντρόφου και του γάμου”, εκδόσεις Αρμός.

Προτείνουμε να μην έχουμε ψηλά στην προς μίμηση λίστα τον πολιτισμό των HA. Η αντινομία, η υποκρισία και η εσκεμμένη αφαιρετικότητά τους χρήζει μάλλον εντατικής και συλλογικής ψυχοθεραπείας παρά αντιγραφής.

(Wiki): Οι αμοιβάδες είναι μονοκύτταροι ευκαριωτικοί οργανισμοί που ανήκουν στο βασίλειο των Πρωτίστων και πολλαπλασιάζονται με απλή διχοτόμηση ή με πολλαπλή διχοτόμηση. Κάποιες εξ αυτών αναπαράγονται μέσω φύλων (σεξουαλική αναπαραγωγή), κάποιες χωρίς (μη σεξουαλική αναπαραγωγή) αλλά και με  συνδυασμό των δυο παραπάνω μορφών. Επίσης, ένα ανεξάρτητο πρωτόζωο του είδους είναι ερμαφρόδιτο.
 
ΣτΣ: Τα παραπάνω είναι προϊόν μυθοπλασίας και ενδεχομένως προβληματισμού.

* Ο Δρ. Κωνσταντίνος V. Νικολόπουλος είναι συγγραφέας, καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής.