Το φαινόμενο των outsiders

Του Μελέτη Ρεντούμη 

Το φαινόμενο Κασσελάκη για κάποιους πολίτες ή αναλυτές, αποτελεί μία απόφαση αυθόρμητη του κόσμου που τον εξέλεξε, ή κάτι ιδιαίτερα προσωρινό και μεταβατικό για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να αξιολογήσουν στα κομματικά όργανα, ότι χρειάζονται έναν ηγέτη με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Αναλύοντας όμως προσεκτικά την υποψηφιότητα Κασσελάκη μέχρι την τελική του επικράτηση ως αρχηγός πλέον, του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος στο κοινοβούλιο, μπορεί κανείς να καταλήξει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, που διατρέχουν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και δεν περιορίζονται στις ιδιαιτερότητες ή στην αριστερή ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η εκλογή Κασσελάκη και η αναρρίχησή του στην προεδρία του κόμματος σε λιγότερο από ένα μήνα, μέσα από μία έντονη και επαγγελματική επικοινωνιακή καμπάνια, υποδηλώνει συγκεκριμένες τάσεις στο εκλογικό σώμα, που αναζητούν κάτι φρέσκο, καινούριο, άφθαρτο και με προοπτική για το κόμμα, με στόχο πάντα την εξουσία.

Η κομματική βάση, τόσο τα εγγεγραμμένα στελέχη, όσο και τα νέα που ψήφισαν, έδειξαν ότι επιθυμούν ένα κόμμα σύγχρονο, καινούριο, χωρίς πολύπλοκες δομές, χωρίς κομματική επετηρίδα και με σαφείς θέσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας, χωρίς εμμονές στον ιδεολογικό προσανατολισμό.

Οι δογματικές λογικές που αναιρούν πολλές φορές τις προφανείς και πρακτικές λύσεις σε ένα πρόβλημα, δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα εξουσίας όπως έδειξε το αποτέλεσμα.

Η σημαντικότερη όμως επίδραση της εκλογής Κασσελάκη, δεν βρίσκεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, καθώς παρόλο που τα κόμματα εξουσίας έχουν όργανα και δομές, ενδέχεται μέσα από την θεωρία των outsiders, να προκύψουν νέα στελέχη, είτε εντός, είτε και εκτός των υφιστάμενων κομμάτων, που θα θελήσουν να παρουσιάσουν ένα νέο ανανεωμένο profile, με νεανικά και ηγετικά χαρακτηριστικά, με στόχο είτε τη διεκδίκηση της αρχηγίας ενός κόμματος, είτε τη δημιουργία ενός νέου στον μεσαίο χώρο, που κινείται μεταξύ κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς, καταλαμβάνοντας την πλειοψηφία των σημερινών ψηφοφόρων.

Η παραπάνω επίδραση ως συνέπεια, έχει ένα σημαντικό θετικό και έναν αρνητικό αντίκτυπο στην πολιτική και την κοινωνία αντίστοιχα.

Το θετικό είναι, πως ενδεχομένως νέοι άνθρωποι που χαρακτηρίζονταν στο παρελθόν από αδιαφορία για τα κοινά, ανεξάρτητα αν έχουν συμμετάσχει ή όχι σε κάποιο κόμμα, να επιχειρήσουν να συμμετέχουν ενεργά, να προωθήσουν τις θέσεις τους και να κάνουν καινοτόμες προτάσεις για καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας.

Το αρνητικό στοιχείο όμως που πιθανόν να προκύψει, είναι η επιπολαιότητα που μπορεί να δείξουν αρκετά στελέχη ή πολίτες που επιθυμούν να κάνουν πιο δυναμική την παρουσία τους στην πολιτική σκηνή, επιχειρώντας να μιλήσουν αποκλειστικά επικοινωνιακά και μέσα από τα social media, αφαιρώντας από τον λόγο τους την απαιτούμενη γνώση, τα επιχειρήματα και τις πραγματικές λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν στην οικονομία και στην κοινωνία, αποπροσανατολίζοντας ταυτόχρονα το σύστημα από τον πυρήνα των θεμάτων.

Εν κατακλείδι, όλα τα κοινωνικά φαινόμενα ιδίως τα πολιτικά, διαμορφώνονται ταυτόχρονα με τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις, οπότε θα φανεί τους επόμενους μήνες, αν υπάρξει τελικά στο πολιτικό σύστημα το φαινόμενο των outsiders και τί πρόσημο θα έχει η παρουσία τους στο πολιτικό σύστημα.

* Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός