Family Offices, η "λογιστική επιστήμη" και η "φορολογική καθημερινότητα"

Του Δημήτρη Πανοζάχου

Η θεσμοθέτηση ειδικού φορολογικού καθεστώτος για τις Εταιρείες Ειδικού Σκοπού Διαχείρισης Οικογενειακής Περιουσίας με το άρθρο 25 του Ν. 4778/2021 αυξάνει το κίνητρο στον "παγκόσμιο χώρο του πλούτου" να στρέψει το βλέμμα του στην Ελλάδα. 

Με το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο δίνονται κίνητρα να δημιουργηθούν στη χώρα μας εταιρείες που σκοπό θα έχουν τη διαχείριση μιας οικογενειακής περιουσίας είτε πρόκειται για χρηματικές ροές είτε για τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων και επενδύσεών τους, ανεξάρτητα αν τα κατέχουν άμεσα ή έμμεσα 

Τα φορολογικά κίνητρα αγγίζουν τον φόρο εισοδήματος αλλά και τον Φ.Π.Α. 

Συγκεκριμένα: α) προκαθορίζεται το φορολογητέο κέρδος στο 7% των συνολικών δαπανών τους (σχετικά ανάλογο καθεστώς με αυτό των αλλοδαπών εταιρειών του ΑΝ 86/67 που ο συντελεστής ανέρχεται σε 5%) και β) απαλλάσσονται από τον Φ.Π.Α. τα έσοδα των εν λόγω εταιρειών.

Παρότι ο νομοθέτης ως προς τον Φ.Π.Α. είναι σαφής, ως προς τον φόρο εισοδήματος, παρά τον εκ των προτέρων καθορισμό των φορολογητέων κερδών, δεν εξαλείφει τις πιθανότητες προστριβών με τη φορολογική διοίκηση της χώρας.

Σύμφωνα με το νέο άρθρο 71Η του Ν. 4172/2013 για τον καθορισμό των αποδεκτών – φορολογικά - εξόδων των συγκεκριμένων εταιρειών παραπέμπει στον Ν.4308/2014 που αναφέρεται στα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα και παραβλέπει ότι με τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία το συγκεκριμένο άρθρο ενσωματώνεται στον Ν. 4172/2013 (ΚΦΕ) που περιλαμβάνει ήδη "ειδικό" άρθρο για τη φορολογική αναγνώριση των δαπανών μιας επιχείρησης .Έχοντας υπόψη ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο νομοθετημάτων (π.χ. διαδικασία αναγνώρισης αποσβέσεων κ.λπ.) και ότι ο ΚΦΕ στην πράξη είναι ο "κυρίαρχος" σε κάθε φορολογική διένεξη μεταξύ των φορολογουμένων και της αρχής, αυτό που νομοθετείται μπορεί να αποτελέσει μια "Νέα Πραγματικότητα". 

Αν το παραπάνω γεγονός αποτελεί την έναρξη για τη φορολογική αρχή να υιοθετεί πλήρως τις Λογιστικές Αρχές στην αναγνώριση των Εξόδων, τότε αυτό είναι μια "Νέα Πραγματικότητα" γιατί: α) έτσι θα περιορίζονται οι "λογιστικές εκτροπές" της φορολογικής νομοθεσίας και β) έχοντας υπόψη το άρθρο 17 του Ν. 4308/2014 όπου προβλέπεται η δυνατότητα υιοθέτησης "των ερμηνειών" των ΔΠΧΑ, μπορούμε να ελπίζουμε στη σταδιακή υιοθέτηση από τους "φορολογικούς ελέγχους" της χώρας των "διεθνών λογιστικών κανόνων ".Αν πράγματι έτσι γίνει, τότε υπάρχει πιθανότητα να εξαλειφθεί η σημερινή ανισονομία μεταξύ του φορολογούμενου και του ελεγκτή αφού σήμερα "ο λόγος του ελεγκτή" είναι "θέσφατο" μέχρι να "φθάσεις στα δικαστήρια" ακόμη και όταν αυτός αντιβαίνει κάθε κανόνα της λογιστικής επιστήμης.

Στη χώρα το τελευταίο διάστημα με την ψήφιση ειδικών φορολογικών διατάξεων (Άρθρα: 5Α Φορολόγηση Αλλοδαπών Προσώπων στη χώρα, 5Β Φορολόγηση Συνταξιούχων Αλλοδαπής στη χώρα, 5Γ Φορολόγηση Μισθωτών Αλλοδαπής στη χώρα με μεταφορά φορολογικής κατοικίας) γίνονται προσπάθειες το φορολογικό καθεστώς να μετατραπεί από "τροχοπέδη" σε "πλεονέκτημα" στην προσέλκυση "του παγκόσμιου πλούτου". Τα πενιχρά οικονομικά αποτελέσματα αυτών (όπως συμπεραίνεται από την "επαγγελματική καθημερινότητα") μάλλον προκύπτουν από το περιεχόμενο των "Ερμηνευτικών Εγκυκλίων" που εκδίδονται στη συνέχεια της νομοθετικής ψήφισης και από τις πρακτικές μεθόδους που υιοθετούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες κατά την εφαρμογή τους. Αποδεικνύεται ότι – στην πράξη - καταστρατηγείται το πνεύμα και η βούληση του νομοθέτη. 

Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι υπηρεσίες της φορολογικής διοίκησης δεν κατανοούν ότι στον σύγχρονο κόσμο δεν μπορείς να "επιβάλλεις" σε κάποιον να διατηρεί στην Ελλάδα τη φορολογική του κατοικία με γραφειοκρατικά προσκόμματα (όπως γίνεται στις περιπτώσεις όσων έχουν μετακομίσει στο εξωτερικό) όταν αυτός μετακινείται ή έχει τη δυνατότητα της επιλογής, αλλά είναι προτιμότερο να συμβαδίζει η υπηρεσιακή τους συμπεριφορά με τη βούληση του νομοθέτη που απέδειξε έμπρακτα ότι προσαρμόζεται καλύτερα στην τρέχουσα πραγματικότητα και επιλέγει να δίνει κίνητρα προσέλκυσης των "οικονομικά ισχυρών" αντί να "κυνηγά" τους αδυνάτους που αναζητούν την "τύχη τους μακριά από την πατρίδα μας". 

Επειδή λοιπόν η επιτυχία και του νέου άρθρου 71Η του Ν. 4172/2013 θα εξαρτηθεί από το περιεχόμενο των "Εγκυκλίων" και του τρόπου εφαρμογής τους, ας επιδείξουν οι συντάκτες τους ευρύτητα πνεύματος "συμβιβαζόμενοι" ότι στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία το Κοινοβούλιο νομοθετεί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες ας συνειδητοποιήσουν ότι όσο εύκολα "έρχονται" οι θέσεις εργασίας άλλο τόσο εύκολα "φεύγουν" από τη χώρα .

Ας μην παραβλέψουμε ότι στις επιχειρήσεις τύπου "Διαχείρισης Οικογενειακής Περιουσίας" οι περισσότερες θέσεις εργασίες απευθύνονται σε "μορφωμένους" και η μεγαλύτερη επένδυση της κοινωνίας μας είναι "οι δαπάνες για τη μόρφωση των νέων γενιών".

* Ο κ. Πανοζάχος Δημήτριος  είναι Msc Οικονομολόγος – Φοροτεχνικός Σύμβουλος, Δ/νων Σύμβουλος της ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Α.Ε.