Του Λευτέρη Παπαγεωργίου 

Το 2011 η ομάδα της Entranet ετοιμάζει το πρωτότυπο του talk2lift. Του πρώτου συστήματος φωνητικού ελέγχου ανελκυστήρα παγκοσμίως! Θέλοντας να διερευνήσουμε την πιθανότητα συνεργασίας με τις μεγάλες εταιρείες του χώρου, κλείνω συνάντηση με μια πολυεθνική εταιρία, στη Φινλανδία. 

"Στη χειρότερη των περιπτώσεων" σκεφτόμαστε, "θα πάρουμε πληροφόρηση από τους ειδικούς για να βελτιώσουμε το προϊόν μας".

Η συνάντηση ορίζεται για μια χειμωνιάτικη Παρασκευή, λίγο έξω από το Ελσίνκι, στις 9:15 το πρωί. Αναγκάζομαι να φτάσω εκεί Πέμπτη βράδυ, αλλάζοντας πτήση στη Γαλλία, νοικιάζοντας αυτοκίνητο στη Φινλανδία και φτάνοντας πια σε ξενοδοχείο κοντά στον τόπο συνάντησης, τα μεσάνυχτα...

Ο διαθέσιμός μου χρόνος για τη συνάντηση ήταν μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά. Στις 10:30 έπρεπε να φύγω για να αφήσω το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και να πάρω την πρώτη, από τις τρεις συνολικά πτήσεις, για να επιστρέψω Θεσσαλονίκη. Πετούσα από Ελσίνκι στην Κοπεγχάγη. Από εκεί Μόναχο και μετά Θεσσαλονίκη, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Το συνολικό κόστος της επαφής μου με τη φινλανδική εταιρία ήταν 750 ευρώ περίπου.

Την ίδια ώρα ένας Γερμανός ανταγωνιστής, μπορούσε να πάρει την πρωϊνή πτήση και να επιστρέψει το ίδιο μεσημέρι με κόστος 51 ευρώ. Θα χρειαζόταν, επίσης, αυτοκίνητο για λίγες ώρες, ίσως και ένα γεύμα. Το συνολικό του κόστος θα προσέγγιζε τα 125 ευρώ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις έρχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και σου λέει "σου μειώνω τα έξοδα" για να μπορέσεις να είσαι ανταγωνιστικός με δικαιότερους όρους σε μια ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Σε μια αγορά που είναι ιδανική αν μένεις στην Κεντρική Ευρώπη αλλά ιδιαίτερα δύσκολη αν ζεις στη Νοτιοανατολική γωνιά της. Άρα, αν έχεις μια επιδότηση εξόδων της τάξης του 50%, το ταξίδι θα σου κοστίσει τα τριπλάσια από τον Γερμανό ανταγωνιστή σου αλλά τουλάχιστον δεν θα σου κοστίσει τα εξαπλάσια...

Αυτό κάνει το ΕΣΠΑ και τα λοιπά ευρωπαϊκά κονδύλια!

Από πολλούς κατακρίνεται. Το επιχείρημα είναι, ότι τα κεφάλαια που εισρέουν, έχουν κακομάθει τους Έλληνες επιχειρηματίες και μια πραγματικά καλή ιδέα, με μια ικανή ομάδα, δεν θα είχε ποτέ ανάγκη από τέτοια χρηματοδότηση.

Αυτό, εν μέρει, είναι σωστό. Αυτοί βέβαια που το λένε, συνήθως, δεν ξεκίνησαν ποτέ με μια ιδέα, να απευθυνθούν στην παγκόσμια αγορά.

Αν είχαν κάνει αντίστοιχη προσπάθεια, θα γνώριζαν ότι τα προγράμματα δεν βάζουν χρήματα στην τσέπη του επιχειρηματία αλλά μειώνουν τα έξοδα λειτουργίας και προώθησης, διευκολύνοντας, παράλληλα, την αγορά εξοπλισμού και την πρόσληψη του κατάλληλου προσωπικού έτσι ώστε αυτή η προσπάθεια να μπορέσει να ανταγωνιστεί, με ίσους όρους, εταιρίες άλλων χωρών της Ε.Ε.

Σήμερα όμως –αλλά και προ κορονοϊού για να είμαστε ακριβείς– τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ λιμνάζουν. Και ο λόγος είναι απλός. Οι εταιρίες δεν μπορούν να τα απορροφήσουν.

Για να το κάνουμε "ταληράκια” που λέει ο λαός, υπάρχουν δύο τρόποι να απορροφηθούν κεφάλαια του ΕΣΠΑ από μια εταιρία:

Πρώτο σενάριο: Πληρώνεις όλα τα έξοδα, μαζεύεις ένα φορτηγό δικαιολογητικά και καλείς τον φορέα ελέγχου για εξέταση των στοιχείων. Αυτή η διαδικασία κρατά μήνες. Αφού έχεις επενδύσει το σύνολο του ποσού πλέον ΦΠΑ και άλλων φόρων, θα περιμένεις αρκετό καιρό για να λάβεις τα χρήματά σου πίσω. 

Ποιες εταιρείες μπορούν να το κάνουν αυτό μετά από 12 χρόνια κρίσης, ύφεσης, δεκάδων περήφανων διαπραγματεύσεων και capital controls, είναι άξιο απορίας.

Το δεύτερο σενάριο περιλαμβάνει την παρακάτω διαδικασία: Εξασφαλίζεις μια εγγυητική προκαταβολής από μια Τράπεζα, την καταθέτεις στον φορέα και λαμβάνεις ένα ποσοστό των χρημάτων της επιδότησης, στην αρχή του έργου. Το πρόβλημα με το δεύτερο σενάριο είναι ότι καμία Τράπεζα δεν σου δίνει εγγυητική, πλέον! Συνήθως, θέλοντας να αποφύγουν τέτοια αιτήματα, ζητούν από τις επιχειρήσεις, να δεσμεύσουν σε μετρητά το 100-110% του ποσού της εγγυητικής, για να λάβουν το πολυπόθητο χαρτί.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι: "Αν είχα το 100% των χρημάτων, για ποιο λόγο να τα δεσμεύσω και επιπλέον να πληρώνω και τα έξοδα εγγυητικής που κυμαίνονται από 5-9% ετησίως;".
Σε αυτό δεν υπάρχει απάντηση.

Υπάρχει, λοιπόν, τρόπος να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας άμεσα; Φυσικά! Αρκεί να μπορέσουν οι εταιρείες να πάρουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ μπροστά. Στην αρχή του έργου. Χωρίς εγγυητικές επιστολές, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Ο εύλογος φόβος είναι ότι θα επαναληφθούν εγκλήματα του παρελθόντος, όπου τα κονδύλια της Ε.Ε., έγιναν αυτοκίνητα και εξοχικά. Όσο, όμως, και αν κατανοώ αυτούς τους φόβους, δεν πρέπει να σταματήσουν οι σοβαρές προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει σε αυτή την χώρα, μετά από πολλά χρόνια αδράνειας.

Για πρώτη φορά στη χώρα μας, η επιχειρηματικότητα δεν είναι ποινικοποιημένος όρος. Το κέρδος δεν είναι εργαλείο του διαβόλου. Και επιτέλους, για πρώτη φορά, το όνειρο του κάθε γονιού δεν είναι να μπει το παιδί του στο δημόσιο!

Παράλληλα, όμως, ζούμε σε παράξενους καιρούς. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι βαδίζουμε σε βαθιά ύφεση και τεράστια αύξηση της ανεργίας.

Είναι καιρός για δραστικές λύσεις. 

Μια από αυτές θα πρέπει να είναι η απελευθέρωση κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις. 

Το ρολόι της οικονομίας, για άλλη μια φορά, κάνει τικ τακ.
Θα κινηθούμε εγκαίρως; Θα φανεί λίαν συντόμως...

* Ο κ. Λευτέρης Παπαγεωργίου είναι ο CEO της Entranet και συγγραφέας των best sellers:  ‘’Startups. Από την ιδέα, στην παγκόσμια αγορά’’ και ‘’Startups. Οι πωλήσεις’’.