Του Γιάννη Πανούση 

Η  ζωή μας από κύκνος έγινε κοράκι
...αυτοί οι καινούργιοι
παλιοί μου φαίνονται

Σπ. Ζαχαράτος, Φύλακας φυλαχτών

Παρά την έλλειψη φυσικής εγγύτητας λόγω των επιδημιολογικών περιορισμών, το "ανυπότακτο"[;] πνεύμα ορισμένων βρίσκει τρόπους να επι-δείξει και την ψυχική τους αδιαφορία ως προς τις κοινωνικές συνέπειες της αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους. Σε μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ανομική δια-ταραχή (ίσως λόγω ανορθολογικής πίστης) και τη (μη-)ηθική της ευθύνης κινούνται άναρχα και σπασμωδικά στον χώρο της γενικής άρνησης.

Τόσους κοινωνιοπαθείς διαθέτει η χώρα, τόσους φέροντες συναισθηματικά τραύματα και διαψεύσεις, τόσους απορρίπτοντες βασικές έννοιες αμυντικής αλληλεγγύης κι ενσυναίσθησης κι εντέλει τόσους αφελείς ώστε ν’ ακολουθούν τις προ(σ)κλήσεις κάποιων ιδεοληπτικών, οι οποίοι θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι πάνω σε φόβους και θανάτους;

Δεν πρόκειται για εξέγερση, για αναζήτηση μεγάλης περιπέτειας ή έντονων συγκινήσεων, αλλά περισσότερο μοιάζει με  την άρνηση ορίων και κανόνων στο όνομα των απόλυτων δικαιωμάτων τους. Το ατομικό μοντέλο αυτο-επιδειξισμού συγκρούεται με το κοινωνικό/υγειονομικό δέον χωρίς ίχνος αισθήματος ενοχής. Το ανεξέλεγκτο και αυτοκαταστροφικό "Εγώ" κατισχύει όλων των αναστολών, αφού έχει ήδη απογυμνωθεί από κάθε σύστημα  κοινών αξιών.

Όσοι λαμβάνουν "ρίσκο υγείας" (health risk), είτε λόγω  life-style, είτε εξ ιδεολογικής πεποιθήσεως, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες για τις ασθένειες που προκάλεσε –κυρίως στους νέους– η μεταπολιτευτική Ελλάδα του ’’όλα επιτρέπονται, όλα συμψηφίζονται, όλα συγχωρούνται’’.

Νέο δίπολο της μετά Κορονοϊο εποχής: άλλοι θέλουν να πάρουν πίσω τη ζωή τους (για να τη βελτιώσουν ή να τη διορθώσουν) κι άλλοι βιάζονται  να τη χάσουν (ίσως γιατί πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο). 

Αν και η Ιστορία μας δείχνει πως ύστερα από κάθε νίκη έρχεται κι ένας διχασμός (μετά το 1821 οι διώξεις των αγωνιστών, μετά την Αντίσταση ο εμφύλιος) θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα επικρατήσει η κοινή λογική για την κοινή σωτηρία και πορεία. Αν ΟΧΙ, τότε θα είμαστε και πάλι άξιοι της (κακής μας) μοίρας, που μόνοι μας τη δημιουργούμε.

* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη