Κρίσιμες στιγμές για τη Λάρκο

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Μετά από 46 χρόνια ζωής, η ιστορική Λάρκο φαίνεται να έχει εισέλθει στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, καθώς στο τέλος του 2009, εμφανίζει τεράστιες ζημιές και αρνητικά ίδια κεφάλαια.

Οι άστοχες κινήσεις της διοίκησης την περίοδο 2006 – 2007, στέρησαν την ευκαιρία από την εταιρεία να εκμεταλλευτεί τη σημαντική άνοδο της τιμής των εμπορευμάτων. Σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που αντιστοιχεί σε 40% του συνολικού κόστους παραγωγής, η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη έχει οδηγηθεί ένα βήμα πριν την οριστική παύση εργασιών.

Σημειώνεται ότι η ΛΑΡΚΟ αποτελεί τη μοναδική εταιρεία στην Ευρώπη που χρησιμοποιεί ίδια μεταλλεύματα για την παραγωγή νικελίου και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της σε μεγάλες βιομηχανίες όπως οι Thyssen-Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά. απασχολώντας περί τους 1.300 μόνιμους εργαζόμενους άμεσα και πάνω από 4.000 έμμεσα. Κλειδί για την εξυγίανση της εταιρείας αποτελεί σαφώς το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που χρεώνει η ΔΕΗ, και είναι σήμερα πάνω από διπλάσιο από αυτό που καλούνται να πληρώσουν οι ξένοι ανταγωνιστές της.

Πέρα όμως από το δυσβάσταχτο τιμολόγιο του ρεύματος η πολιτεία καλείται να δώσει λύση στη ρύθμιση των συσσωρευμένων χρεών της εταιρείας αλλά και να τακτοποιήσει τα θέματα των περιβαλλοντικών αδειών που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.

Η προηγούμενη κυβέρνηση, λίγο πριν αποχωρήσει σε μια προσπάθεια εξεύρεσης βιώσιμης λύσης για την εταιρεία στράφηκε στον ιδιωτικό τομέα. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 2009 προχώρησε σε πρόσκληση  ενδιαφέροντος στα πλαίσια δημόσιου διεθνή διαγωνισμού για την επιλογή στρατηγικού επενδυτή. Εννέα συμμετέχοντες εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους, ωστόσο από τότε η διαδικασία έχει ουσιαστικά παγώσει αφού μεσολάβησαν οι εκλογές και η αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας.

Από τότε η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ παραμένει σε εκκρεμότητα, με τη ΔΕΗ να μη δέχεται να συμμετάσχει στην πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου €45 εκατ. και από την άλλη τη ΛΑΡΚΟ να μη δύναται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα χρήματα από την τελευταία αύξηση έχουν ήδη ξοδευτεί και επίκειται σύγκλιση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης, όπου θα τεθεί εκ νέου θέμα αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου.

Το ερώτημα φυσικά που θα πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση είναι εάν υπάρχει η πολυτέλεια, με δεδομένη τη δημοσιονομική κατάσταση αλλά και το φάσμα της χρεωκοπίας που απειλεί τη χώρα, να προκριθεί εκ νέου η λύση της αύξησης κεφαλαίου. Μπορεί λοιπόν η χρυσή ευκαιρία να χάθηκε το καλοκαίρι του 2007, όταν η τιμή κατέγραφε νέο ιστορικό υψηλό, όμως και σήμερα η αγορά φαίνεται να δίνει μια δεύτερη ευκαιρία καθώς οι τιμές ξεπέρασαν εν νέου τις $22 χιλ./τν. καταγράφοντας άνοδο 140% από τα χαμηλά του Μαρτίου 2009. Το βέβαιο λοιπόν είναι ότι οι συνθήκες και το περιβάλλον της αγοράς είναι πρόσφορο ώστε να απαλλαγεί ο φορολογούμενος από μια προβληματική επιχείρηση που συντηρείται μόνο μέσω των αυξήσεων κεφαλαίου.