ΑΕΓΕΚ: Η επόμενη μέρα που δεν ήρθε

Του Φάνη Γαβρινιώτη

Άδοξο για την ιστορία της, αλλά και για την προσπάθεια διάσωσής της που διήρκεσε σχεδόν τρία ολόκληρα χρόνια, δείχνει να είναι πλέον το τέλος για την ΑΕΓΕΚ. Ο στρατηγικός επενδυτής, ο οποίος ήταν η τελευταία «σανίδα σωτηρίας» για τη μακροβιότερη κατασκευαστική εταιρεία της χώρας με ιστορία 60 ετών, της «γύρισε την πλάτη» την τελευταία στιγμή αντιλαμβανόμενος προφανώς την έκταση των βαρών που θα αναλάμβανε (υποχρεώσεις που ξεπερνούν τα 450 εκατ. ευρώ, έργα με ελάχιστο ή ακόμη και μηδαμινό περιθώριο κέρδους κ.ά.). 

Έτσι, οι πιστώτριες τράπεζες –που στο μεταξύ ανάλαβαν και το management της επιχείρησης, εκδιώκοντας ουσιαστικά το δίδυμο Παπαγεωργίου – Τριανταφύλλου και τοποθετώντας στην κορυφή της διοίκησης «δικό τους» άνθρωπο– βρίσκονται εκ νέου σε αναζήτηση αγοραστή, εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. 

Σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου, οι πιθανότητες να αγοράσει την ΑΕΓΕΚ (η οποία πλέον είναι εταιρεία συμμετοχών) και τη θυγατρική ΑΕΓΕΚ Κατασκευαστική (την πρώην Εδαφοστατική που διαθέτει το ανώτερο εργοληπτικό πτυχίο) κάποιος από τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους είναι πολύ μικρές. 

Εξάλλου, το ενδιαφέρον τους για την εισηγμένη διαφάνηκε και το προηγούμενο διάστημα, καθώς καμία ελληνική τεχνική εταιρεία δεν θέλησε να προχωρήσει παραπέρα από μια απλή εξέταση των οικονομικών της στοιχείων... 

Πάντως, επειδή όλα είναι θέμα τιμής, είναι σίγουρο πως οι τράπεζες θα επιχειρήσουν εκ νέου να προκαλέσουν το ενδιαφέρον όσων θεωρητικά έχουν τη δυνατότητα να εντάξουν στο σχήμα τους την ιστορική εταιρεία, με μοναδικό κριτήριο και στόχο να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα οφειλόμενα ποσά. 

Πώληση με το... κομμάτι  

Αν λοιπόν, οι πιστώτριες τράπεζες διαπιστώσουν και πάλι πως είναι αδύνατον να πετύχουν την πώληση ως «πακέτο» ολόκληρης της ΑΕΓΕΚ, τότε θα ακολουθήσουν τη μέθοδο της... σαλαμοποίησης. Δηλαδή, θα κόβουν και θα πουλούν κομμάτι – κομμάτι την επιχείρηση (έργα, συμμετοχές, πάγια κ.ά.), ανάλογα με το ενδιαφέρον που υπάρχει κάθε φορά από υποψήφιους αγοραστές. Ήδη, οι εταίροι της ΑΕΓΕΚ στο έργο παραχώρησης του αυτοκινητόδρομου Αιγαίου (τμήμα Μαλιακός – Κλειδί Ημαθίας του ΠΑΘΕ) έχουν εκφράσει την επιθυμία να αποκτήσουν το ποσοστό 10% που κατέχει η εισηγμένη στο project. 

Παράλληλα, οι βασικοί μέτοχοι της ΕΚΤΕΡ έχουν διαμηνύσει στη νέα διοίκηση της ΑΕΓΕΚ την επιθυμία τους να αγοράσουν το 13% που ελέγχει η εισηγμένη στη μικρή τεχνική εταιρεία. Άγνωστο είναι το τι θα γίνει με τα δημόσια έργα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της η ΑΕΓΕΚ, το ανεκτέλεστο υπόλοιπο των οποίων κινείται στο επίπεδο των 600 εκατ. ευρώ. Μεγάλο μέρος αυτού του ποσού αφορά έργα που ανέλαβε η ΑΕΓΕΚ μέσω κοινοπραξιών από την εταιρεία Αττικό Μετρό και συγκεκριμένα για την κατασκευή των σταθμών της γραμμής 3 σε Χολαργό, Νομισματοκοπείο και Αγία Παρασκευή, κυρίως δε για την κατασκευή του μετρό της Θεσσαλονίκης. Ειδικά η πορεία του τελευταίου έργου φαίνεται πως θα επηρεαστεί καθοριστικά από την οριστική κατάρρευση της ΑΕΓΕΚ, καθώς –όπως έχει ήδη αναφέρει σε πρόσφατο ρεπορτάζ το Capital.gr– η εργολαβία είναι πιθανότατα ζημιογόνα και οι Ιταλοί εταίροι (οι εταιρίες Impregilo, Ansaldo, Seli, Ansaldobreda) όχι μόνο δεν θα θελήσουν να αναλάβουν τις επιπλέον υποχρεώσεις, αλλά ίσως επιχειρήσουν να αποχωρήσουν από το έργο εκμεταλλευόμενοι το πρόβλημα του έλληνα συνεργάτη τους. Όσον αφορά τις μεγάλες ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν την ΑΕΓΕΚ, έχουν ήδη εκφράσει την άρνησή τους να εμπλακούν στο εν λόγω έργο με βάση τις τιμές στις οποίες αυτό ανατέθηκε. 

Όσον αφορά την ακίνητη περιουσία, μετά τη μεταβίβαση στις τράπεζες του project της ΝΑΒΙΠΕ στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και του κτήματος Μέρλιν στη Κέρκυρα, το μοναδικό αξιόλογο στοιχείο προς εκποίηση που έχει απομείνει στην ΑΕΓΕΚ είναι η έκταση στην Ελαφόνησο, η οποία όμως δεν μπορεί να αξιοποιηθεί άμεσα αφού μεγάλο μέρος της θεωρείται δασικό.