Της Κατερίνας Γιαννακοπούλου
Με άγχος, μπας και τούτος ο τόπος πρασινίσει...
"Εχω ήδη αγχωθεί. Γύρω μου ο τόπος έχει "πρασινίσει". Οι καρέκλες, το γραφείο, το PC μέσα, έξω, πάνω, κάτω. Και όμως. Μέρες, τώρα, αγωνίζομαι να διατυπώσω μια συνολική "πράσινη" πρόταση. Με άξονα το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, με άξονα τον άνθρωπο ή -γιατί όχι;- τον πολιτισμό. Στην ουσία, με άξονα την ίδια τη ζωή...
Για το περιβάλλον, λοιπόν. Σ’ αυτήν την κατακα(η)μένη Ελλάδα, από τις λιγότερο "πράσινες" χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Διαβάζω: Η Ελλάδα στην 21η θέση, μεταξύ των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, με βάση το δείκτη περιβαλλοντικής επίδοσης.
Να προσέξω. Η πρόταση πρέπει να είναι ουσιαστική, να έχει τη δροσιά του πράσινου, να έχει εταιρικές κοινωνικές ευαισθησίες, να κινείται σε όλο το φάσμα των τραπεζικών δραστηριοτήτων και να αφήνει πολύ πίσω της τις παραδοσιακές συνταγές. "‘Πράσινα" τραπεζικά προϊόντα. Με τι PNL; Μα, είμαι σοβαρή; Μιλώ για δράσεις που στοχεύουν στην πηγή της ζωής και πάλι με το κέρδος ασχολούμαι; Μπερδεύομαι... Ας το πάρω, λοιπόν, πάλι από την αρχή...
"Πράσινα" προϊόντα. Σε ποιους;
"Πράσινα" προϊόντα. Που να μη χαϊδεύουν μόνο τα αυτιά, αλλά να αφήνουν το πράσινο κατακάθι τους σ΄ αυτόν τον έρημο τον τόπο. Που να απευθύνονται... αλήθεια, πού να απευθύνονται; Σε μένα, σε σένα, σε όλους...
Γεμίζω ερωτήματα. Πάλι εκείνη η βασανιστική εικόνα κάποιο Σάββατο του Γενάρη, με τη φωτιά να έχει καταφάει ακόμη και το χώμα –τέτοιος θυμός!- και όμως τι ειρωνεία!, ο δρόμος από την Κάτω Ασσέα μέχρι την Αλλαγή (σ.σ. χωριά, που έπληξαν οι πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, στη διαδρομή Τρίπολης – Καλαμάτας) με τα σκουπίδια στρώμα... Ούτε το τόσο απέραντο... μαύρο δεν μας τρόμαξε εμάς τους ευαίσθητους "πράσινους".
Διαβάζω: Από τα απορρίμματα μόλις το 10-12% ανακυκλώνεται ή κομποστοποιείται. Στην Ελλάδα λειτουργούν περισσότεροι από 1.100 ανεξέλεγκτοι χώροι απόθεσης απορριμμάτων, πραγματική απειλή για το φυσικό και δασικό περιβάλλον.
Μήπως, τελικά, μια "πράσινη" επιχείρηση χρειάζεται "πράσινους" πελάτες, για να μπορέσει να τους απευθύνει "πράσινα" προϊόντα;
Εντούτοις, όταν σου καταλογίζουν ότι το μόνο που ξέρεις είναι να είσαι οικονομικά εύρωστος, το χρέος σου μεγαλώνει. Και οι δράσεις σου οφείλουν να ευαγγελίζονται ένα καλύτερο "πράσινο" αύριο.
Κτίζοντας "πράσινες" πόλεις...
Σίγουρα, το πρόβλημα δεν ξεπερνιέται με μαρκετίστικα τερτίπια. Απαιτεί σχεδιασμό και ανάπτυξη στρατηγικών, έξω από τα γνωστά μονοπάτια.
Με πιλοτικές δράσεις στην αρχή, αλλά και με έναν ανατρεπτικό στόχο: τη δημιουργία οικολογικών πόλεων.
Με "πράσινα" τραπεζικά προϊόντα που θα δίνουν κίνητρα για επενδύσεις σε ενεργειακά αποδοτικά κτίρια, θα δίνουν δάνεια που θα "βάφουν" πράσινες τις άχαρες ταράτσες των τσιμεντένιων θηρίων, θα χρηματοδοτούν ιδιοκτήτες ταξί για αγορά υβριδικών οχημάτων.
Με τη σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στην πρώτη γραμμή. Για τη χρηματοδότηση έργων ΣΔΙΤ που θα αφορούν σε "πράσινα" δημόσια κτίρια, σχολεία, κέντρα υγείας, σε μείωση των ρύπων που εκπέμπουν μεγάλες ρυπογόνες βιομηχανίες, σε φωτοβολταϊκά πάρκα και πλωτά πάρκα αιολικής ενέργειας. Έργων κρίσιμης σημασίας για την ύφανση του ιστού λειτουργίας μιας οικολογικής πόλης.
Διαβάζω: Η Ελλάδα διαθέτει το δεύτερο αιολικό δυναμικό στην Ευρώπη μετά τη Σκωτία, δυναμικό το οποίο παραμένει ανεκμετάλλευτο.
Δίπλα στην "πράσινη" επιχείρηση
Το "πράσινο" πρόβλημα απαιτεί προσέγγιση της "πράσινης" επιχείρησης κάτω από μια διαφορετική τραπεζική λογική. Βεβαίως ναι στη χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους επιχειρήσεων που παράγουν τεχνολογία και υλικά για τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο νερό, τον αέρα, το έδαφος και τα οικοσυστήματα, στη χρηματοδότηση μονάδων παραγωγής βιολογικών προϊόντων, στην υποστήριξη εταιριών αξιοποίησης ανακυκλώσιμων υλικών και στην οικονομική ενίσχυση επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν βιοκαύσιμα δεύτερης γενιάς, αλλά και επιστροφή μέρους του επιχειρηματικού κέρδους στο περιβάλλον, μέσα από υπεύθυνες κοινωνικές δράσεις.
Διαβάζω: Στην Ε.Ε. 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται στον τομέα της "πράσινης απασχόλησης".
Στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και με επίγνωση του βάρους που κουβαλούν για την ύπαρξη αυτής καθαυτής της ελληνικής οικονομίας, ο σχεδιασμός ειδικών προγραμμάτων ενίσχυσης των "πράσινων" επαγγελμάτων αβασάνιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κρίσιμος.
Ειδικότερα για τις τουριστικές επιχειρήσεις, η κατάρτιση συμβουλευτικών πακέτων, με τη συνεργασία ειδικών φορέων, και με στόχο τη μετατροπή τους σε "πράσινες" ξενοδοχειακές μονάδες, θα έλεγα πως είναι καθοριστικής σημασίας.
Και με κοινωνική ευθύνη
Διαβάζω τα αποτελέσματα έρευνας της Public Issue (Φεβρουάριος 2008): Η προστασία του περιβάλλοντος καταγράφεται ως ο πρώτος τομέας, στον οποίο θα έπρεπε να στραφούν οι εταιρείες στο πλαίσιο της Κοινωνικής τους Ευθύνης, ενώ ο πιο σημαντικός παράγοντας που θα χαρακτήριζε μια εταιρεία κοινωνικά υπεύθυνη είναι να εφαρμόζει πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον. Εντούτοις, τα 2/3 των ερωτωμένων απάντησαν ότι μια εταιρεία που εφαρμόζει τις αρχές της Κοινωνικής Ευθύνης το κάνει για λόγους προώθησης των προϊόντων της.
Ναι. Χρειάζεται να πείσεις και να ξεχωρίσεις. Αναλαμβάνοντας δράσεις για την περιβαλλοντική υγεία, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τη διαχείριση των υδάτινων πόρων, την προστασία της βιοποικιλότητας και των βιοτόπων.
Χρειάζεται να βγεις με ψυχή και να υποστηρίξεις περιοχές με πρωτοβουλίες οικολογικής δράσης.
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα χρειαζόμαστε πολλούς Λειψούς (σ.σ. οι Λειψοί έχουν αναπτύξει πολύ επιτυχημένα πρωτοβουλίες οικολογικής δράσης), για να της αλλάξουμε πρόσωπο. Χρειαζόμαστε πολλούς Λειψούς, για να την κάνουμε πράσινη...
* Η κα Γιαννακοπούλου είναι Διευθύντρια Μάρκετινγκ της Εθνικής Τράπεζας.
