Του Νίκου Χρυσικόπουλου
Το 1945 οι Ιταλοί πανηγυρίζουν τη λήξη ενός τραυματικού για τη χώρα και το λαό τους πόλεμο. Στη νότια Ιταλία όμως μια οικογένεια που έχει συνδέσει την ιστορία της με την αλμύρα και το ιώδιο της θάλασσας σκέφτεται ήδη την επόμενη ημέρα. Οι δρόμοι του εμπορίου είναι βέβαιο ότι θα ανοίξουν ξανά και οι Γκριμάλντι σχεδιάζουν να εκμεταλλευτούν αυτό που ξέρουν καλύτερα από πολλούς άλλους: τις θαλάσσιες μεταφορές.
Τα τέσσερα αδέλφια Γκριμάλντι -Άλντο, Γκουίντο, Λουίτζι, Ούγκο και Μάριο- αγοράζουν ένα πλοίο τύπου Liberty που χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί για τη μεταφορά φορτίων κατά τη διάρκεια του πολέμου και κάνουν τα πρώτα τους δρομολόγια. Πρώτος ο Γκουίντο Γκριμάλντι διαβλέπει ότι οι ανάγκες για μεταφορές εμπορευμάτων είναι μεγάλες και oi θαλάσσιες οδοί θα αποτελέσουν τη μοναδική λύση, αφού ο πόλεμος έχει καταστρέψει μεγάλο μέρος των χερσαίων υποδομών της Ιταλίας. Το εγχείρημα αποδεικνύεται επιτυχημένο, η οικογενειακή εταιρεία Grimaldi – Siosa Lines αυξάνει τη μεταφορική της δυναμικότητα και ο στόλος της πληθαίνει.
Συγχρόνως όμως διευρύνονται και οι δραστηριότητές της. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να αφήσουν πίσω τους τοn πόλεμο και να κερδίσουν το χαμένο χρόνο. Οι κρουαζιέρες γνωρίζουν μεγάλη άνθηση και ο Γκουίντο Γκριμάλντι που έχει τεθεί επικεφαλής του ομίλου αποφασίζει να επενδύσει σε αυτό το χώρο. Ξεκινά με το πλοίο Auriga και μαζί με τις μεταφορές εμπορευμάτων και επιβατών, «χτίζει» και ένα μικρό στόλο από κρουαζιερόπλοια.
Μέχρι τη δεκαετία του 1990, οι δύο αυτοί τομείς λειτουργούσαν παράλληλα, η δραστηριότητά τους όμως περιοριζόταν στη Μεσόγειο. Στα μέσα της δεκαετίας οι διαφορετικοί προσανατολισμοί των μελών της οικογένειας οδηγούν στη διάσπαση του ομίλου: ο Μάριο και ο Άλντο Γκριμάλντι μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους βορειότερα, ιδρύοντας τη Grimaldi Genova και εστιάζουν περισσότερο στην επιβατηγό ακτοπλοΐα, ενώ ο Γκουίντο Γκριμάλντι που πλέον είχε γίνει ένας από τους πρωταγωνιστές του ιταλικού εφοπλισμού μένει στη Νάπολη επικεφαλής του Gruppo Grimaldi με έμφαση αρχικά στη μεταφορά φορτίων.
Τα κρουαζιερόπλοια του ομίλου πωλούνται (ένα από αυτά, το Ausonia, στον όμιλο του Κύπριου Κωστάκη Λοΐζου) και ο Γκουίντο Γκριμάλντι προχωρά στην επέκταση και σε άλλες πλην της Μεσογείου γεωγραφικές περιοχές, αναπτύσσοντας καταρχήν την ιδέα των οχηματαγωγών πλοίων και ακολούθως την ιδέα των πλοίων μεταφοράς οχημάτων και άλλων φορτίων. Στην Αδριατική τον προλαβαίνουν οι Έλληνες που είχαν χτίσει έγκαιρα πλοία, όμως αλλού το πεδίο είναι ελεύθερο. Ο όμιλος συνδέει τα λιμάνια της βορείου Αφρικής με την Ευρώπη, διευρύνει την παρουσία του μεταξύ των μεγάλων εμπορικών λιμανιών της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας και επεκτείνεται στη βόρεια Ευρώπη, αρχικά στη Δανία και την Ιρλανδία.
Το 1996 οι πωλήσεις του ομίλου φθάνουν στα 280 εκατ. ευρώ, τα σχέδια επέκτασης όμως απαιτούν νέα πλοία. Το 1998 αποφασίζεται η υλοποίηση ενός εκτεταμένου σχεδίου ναυπήγησης 32 σύγχρονων σκαφών μεταφοράς μεικτού φορτίου (οχημάτων και κοντέινερ) ύψους 2 δισ. δολάρια για να επιτευχθεί η είσοδος σε νέες αγορές. Έως σήμερα έχουν παραδοθεί έξι πλοία, ενώ ακολουθεί η ναυπήγηση άλλων είκοσι μονάδων.
Μέσω επτά εταιρειών με κυριότερες τις Atlantica S.p.Α. di Navigazione, τη Grimaldi Compagnia di Navigazione S.p.Α., την Industria Armamento Meridionale S.p.Α. και την Atlantic Container Line, ο ιταλικός όμιλος ελέγχει πάνω από 100 πλοία, που αποτελούν το μεγαλύτερο στόλο μεταφοράς οχημάτων και άλλων ειδικών φορτίων στον κόσμο. Πέρυσι ο όμιλος μετέφερε σχεδόν 1,5 εκατομμύριο οχήματα από τα εργοστάσια των γνωστότερων αυτοκινητοβιομηχανιών του κόσμου στα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου και πάνω από 500 χιλιάδες containers, δραστηριότητες που ανέβασαν τον τζίρο του ομίλου στα 2,1 δισ. ευρώ στο τέλος του 2006.
Επιπλέον, διαχειρίζεται λιμενικούς σταθμούς, πλατφόρμες και κέντρα διαχείρισης και αποθήκευσης στη Μεσόγειο, τη βόρεια Ευρώπη, τη δυτική Αφρική, τη βόρειο και νότιο Αμερική. Σχετικά πρόσφατα απέκτησε και το 50,4% της εισηγμένης στο χρηματιστήριο του Ελσίνκι εταιρείας Finlines, της μεγαλύτερης εταιρείας μεταφοράς φορτίων και επιβατών στη Βαλτική με πάνω από 50 πλοία.
Στον όμιλο εν τω μεταξύ έχει μπει «νέο αίμα». Ο «πατριάρχης» ντον Γκουίντο πλαισιώνεται από τους γιους του Gianluca και Emanuele (πιο γνωστός ως Μανουέλ) και τον γαμπρό του Diego Pacella. Το οικογενειακό «team» είναι υπεύθυνο για τη χάραξη της επιχειρηματικής στρατηγικής και ο Εμανουέλε Γκριμάλντι, δευτερότοκος γιος του ιδρυτή του ομίλου, τίθεται επικεφαλής του επιβατικού βραχίονα. Είναι αυτός που θα προσπαθήσει να μπει «σφήνα» στην επί πάνω από 20 χρόνια κυριαρχία των Ελλήνων στις γραμμές της Αδριατικής και να υλοποιήσει το σχέδιο «παλιννόστησης» των ιταλικών πλοίων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Τώρα, με το
αμοιβαίο deal Γκριμάλντι – Sea Star σε Μινωικές - ΑΝΕΚ με το οποίο ο ιταλικός όμιλος αποκτά τον έλεγχο της ηρακλειώτικης εταιρείας, τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο να καταστεί ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στην μεταφορά φορτίων και επιβατών στην Αδριατική. Εκεί όπου παρών δηλώνει ακόμη ένας μεγάλος παίκτης, η Attica Group που πλέον βρίσκεται στον έλεγχο της Marfin Investment Group...
nikos.chrissikopoulos@capital.gr
