Αφοι Χατζηιωάννου: Από τα "πανέρια" στα σαλόνια της Ευρώπης

Του Θανάση Παπαδή

Κάθε επιχείρηση, αλλά και κάθε επιχειρηματίας έχει τη δική του ιστορία στο χώρο. Για κάποιους αυτή η διαδρομή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για κάποιους άλλους λιγότερο. Για κάποιους η τύχη τούς έχει φερθεί καλά και κάποιοι άλλοι, μάλλον την έχουν προκαλέσει. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα αδέρφια Χατζηιωάννου, οι οποίοι σχεδόν από το μηδέν κατόρθωσαν σήμερα, να ελέγχουν δύο εισηγμένες επιχειρήσεις και παράλληλα να έχουν μία διαδρομή στο χώρο του επιχειρηματικού γίγνεσθαι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη.

Πριν από μερικά χρόνια η ναυαρχίδα του ομίλου ήταν η κλωστοϋφαντουργική εταιρεία, αλλά οι καιροί αλλάζουν και σήμερα το βάρος τους έχει πέσει στην Sprider που είναι και το πιο νέο μέλος στον όμιλο.
Η Sprider αναπτύσσεται ραγδαία, ενώ είναι από τις μετοχές εκείνες που έχουν δώσει και σημαντικά κέρδη σε αυτούς που την εμπιστεύθηκαν.

Χθες μάλιστα στην έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας αποφασίστηκε η έκδοση κοινού ομολογιακού δανείου ύψους 60 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και παράλληλα το split της μετοχής.

Τα αδέρφια Χατζηιωάννου δίνουν τα... ρέστα τους για την ανάπτυξη της επιχείρησης, αφού πιστεύουν ότι το φθηνό ένδυμα σε συνδυασμό με την ποιότητα, μπορεί να τους κάνει leader στην αγορά. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα τους δικαιώνουν, αλλά μάλλον οι ίδιοι έχουν βάλλει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη.

Κάποιοι λένε πως η ζωή επιφυλάσσει στον καθένα μας ευκαιρίες, με τη μόνη διαφορά πως κάποιοι τις αντιλαμβάνονται και τις "αρπάζουν" και κάποιοι άλλοι όχι. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν χωρίς αμφιβολία τα αδέρφια Χατζηιωάννου, τα οποία κατάφεραν στη ζωή τους, μέχρι σήμερα, πολύ περισσότερα από όσα πιθανόν και οι ίδιοι είχαν ονειρευτεί. Αν και δεν τους ήρθαν όλα βολικά στην πορεία τους, αν και έκαναν λάθος επιχειρηματικές επιλογές, αν και βρέθηκαν να παλεύουν με το "σύνδρομο της Κίνας", εντούτοις όχι μόνο κατάφεραν να επιβιώσουν, αλλά μπόρεσαν να βρουν διεξόδους στα αδιέξοδα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν μπροστά τους ή δημιούργησαν οι ίδιοι.

Ο καιρός πέρασε και τα φτωχά παιδιά από την Κοζάνη απέκτησαν φήμη και πλούτη, αλλά συνέχισαν να κάνουν το ίδιο: να πουλάνε φθηνό και ποιοτικό προϊόν με αποδέκτη τους μη έχοντες. Στην αρχή στις λαϊκές και τώρα μέσα από πολυκαταστήματα. Ο πρόεδρος της εταιρείας κ. Σάκης Χατζηιωάννου έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι "οι κινήσεις μας εντάσσονται στο πλαίσιο της στρατηγικής επικέντρωσης στην κύρια δραστηριότητά μας που αποτελεί το λιανικό εμπόριο ενδυμάτων και υποδημάτων, γεγονός το οποίο προσδοκούμε να δώσει ώθηση για περαιτέρω ανάπτυξη του ομίλου".

Στην 10ετία του ’50 οι γονείς των αδερφών Χατζηιωάννου, Άννα και Δωρόθεος, εγκαταλείπουν την Κοζάνη και αναζητούν μία καλύτερη τύχη στη Γερμανία. Αφήνουν πίσω τους τον Σάκη, τον οποίο και παίρνουν μαζί τους στην Φρανκφούρτη, όταν έρχεται στη ζωή και δεύτερος γιός ο Σάββας. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες και η μητέρα τους πολλές φορές έπαιρνε τα παιδιά μαζί στο εργοστάσιο και προσπαθούσε να μην τα ανακαλύψει ο επιστάτης, ενώ κάποιες άλλες ο "μεγάλος", ο Σάκης, αναλάμβανε να προσέχει τον μικρό, καθώς τα δύο αδέλφια έμεναν μόνα τους στο σπίτι.

Η ξενιτιά κράτησε 8 χρόνια. Με όσα χρήματα είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν γυρίζουν στην Ελλάδα και εγκαθίστανται στα Λιόσια όπου και αγοράζουν μία μικρή μονοκατοικία και ένα αυτοκίνητο. Ο πατέρας της οικογένειας βρίσκει προσωρινά δουλειά σε εργοστάσιο παραγωγής καλτσών αλλά σύντομα απολύεται.

Η ανεργία καλπάζει την εποχή εκείνη και ο Δωρόθεος αποφασίζει να πάρει ένα μεγάλο ρίσκο, επενδύοντας τα χρήματα που είχαν απομείνει, περίπου 30.000 δραχμές, αγοράζοντας μια μεταχειρισμένη μηχανή για να παράγει κάλτσες. Έτσι, ξεκίνησε την πορεία του ο μετέπειτα ισχυρός όμιλος της Κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα μας. Η "επιχείρηση" ήταν καθαρά "οικογενειακή" και το "εργοστάσιο" ήταν το σπίτι τους. Το βράδυ η "παραγωγή" και το πρωί οι πωλήσεις στις λαϊκές της Αθήνας.

Γρήγορα η επιχείρηση "αναπτύσσεται" και ο Σάκης αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιδιότυπη -για τα σημερινά δεδομένα- αυτή επιχείρηση, αφήνοντας όμως το σχολείο. Ο Δωρόθεος Χατζηιωάννου αγοράζει και άλλες δύο μηχανές και προσλαμβάνει και εργάτες για να τις δουλεύουν. Εν συνεχεία και αφού οι εργάτες σχολούν ο Σάκης και Σάββας, δουλεύουν τις μηχανές παραγωγής καλτσών προκειμένου να μην μείνουν ούτε λεπτό ανεκμετάλλευτες.

Τα δύο αδέρφια, δεν μπορούσαν όμως να φτάσουν τις μηχανές και ο πατέρας τους σκάβει το έδαφος και τις βάζει μέσα στο χώμα ώστε να μπορούν να τις χειρίζονται. Τα σαββατοκύριακα, τα δύο αδέλφια κατέβαιναν στο Μοναστηράκι. Ο Σάκης πωλούσε την πραμάτεια και ο μικρός Σάββας φύλαγε "τσίλιες" για την αποφυγή "συναντήσεων" με την αστυνομία καθώς δεν είχαν φυσικά άδεια μικροπωλητή.

Το 1974 ο πατέρας τους αγόρασε μια αποθήκη στα Λιόσια όπου επέκτεινε την παραγωγή της κάλτσας που ήδη ονομαζόταν Venus και πωλούνταν στις λαϊκές αγορές. Παράλληλα, έστειλε το μεγαλύτερο γιό στην Ιταλία για να μάθει την τέχνη. Εκεί έμεινε 8 μήνες και γύρισε εκπαιδευμένος κλωστοϋφαντουργός.

Το μεγάλο άλμα γίνεται όμως το 1979, όπου ο πατέρας τους εκμεταλλευόμενος τα κίνητρα που δίνει η ελληνική Πολιτεία για μετεγκατάσταση επιχειρήσεων στην περιφέρεια μεταφέρει την μικρή βιοτεχνία στην Ξάνθη, κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνα τα δύο αδέρφια, αφού έχουν αρχίσει ήδη να έχουν τις δικές τους παρέες στην Αθήνα.

Τελικά, μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς αποδέχονται την απόφαση του πατέρα τους, κάτι για το οποίο δεν μετάνιωσαν ποτέ. Τα δυο αδέρφια "δένουν" την ζωή τους με την όμορφή ακριτική πόλη, αφού παντρεύτηκαν ντόπιες κοπέλες και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Μαζί τους απέκτησαν συνολικά 7 παιδιά. Πέντε ο Σάκης και δύο ο Σάββας.

Στα μέσα της 10ετίας του ’80 τα δύο αδέρφια αποκτούν τη διοίκηση της εταιρείας και προσπαθούν να προωθήσουν το προϊόν τους στα καταστήματα. Βέβαια, οι αλυσίδες είναι πολύ δύσκολο να δεχθούν προϊόν που μέχρι τότε πωλούνταν στις λαϊκές. Μετά από πολλές δυσκολίες τα καταφέρνουν. Το 1987 δημιουργούν ένα δεύτερο brand name με φθηνότερα καλσόν, την Diana. Στόχος ήταν να βάλουν τα προϊόντα της -βιομηχανίας πλέον- στα ράφια των super market που αρχίζουν πλέον να αποκτούν μεγάλη δύναμη στις λιανικές πωλήσεις, έναντι των παραδοσιακών καταστημάτων.

Οι αρχές της 10ετίας του ’90 τους βρίσκει σε θέση ισχύος και αρχίζουν οι εξαγορές. Παράλληλα το 1994 αποκτά, μαζί με τον αείμνηστο πρόεδρο –τότε του Ιωνικού– Κανελλάκη και έναν τοπικό επιχειρηματία εν ονόματι Κωθάνη, την άδεια για το καζίνο της Ξάνθης.

Το 1997 ξεκινά η περίοδος που έκανε την εταιρεία γνωστή στο πανελλήνιο καθώς προχώρησαν στην εξαγορά της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Αθήνας εταιρείας Ηλιοφίν που δραστηριοποιούταν στη βαφή και το φινίρισμα κλωστών.

Κάπου εκεί αρχίζει ο "παραλογισμός" του Χρηματιστηρίου και η μετοχή της Χατζηιωάννου εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα επίπεδα και αρχίζουν οι εξαγορές, η μία μετά την άλλη. Το μεγάλο όμως λάθος ήταν η επέκταση σε μία ιδιαίτερα απαιτητική αγορά όπως αυτή της Αγγλίας με τη δημιουργία καταστημάτων ειδών ένδυσης υπό Virgin Stores και φυσικά την άδεια του Richard Branson. Ένα ακόμη η ενασχόλησή τους με ένα σπορ που δεν γνώριζαν, το ποδόσφαιρο. Εξαγοράζουν τον Πανιώνιο και χάνουν κάποια δισ. (σε δραχμές).

Στις αρχές της τρέχουσας 10ετίας αρχίζει η πτώση του Χρηματιστηρίου που έχει ως αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε αποτυχία πολλές από τις επενδύσεις πλην της Sprider. Στην Αγγλία χάθηκαν πάνω από 30 εκατ. ευρώ. Αρκετές εταιρείες πωλούνται, ενώ στην Αγγλία αναστέλλεται η δραστηριότητα. Το 2004 ο Σάκης αναλαμβάνει τη διοίκηση των Sprider Stores που μέχρι τότε ασκούσαν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, η οικογένεια Αργυρού, παρά το γεγονός ότι στη Χατζηιωάννου ανήκε το 70% της εταιρείας.

Σήμερα η αλυσίδα έχει 49 καταστήματα πανελλαδικά και 5 σε χώρες του εξωτερικού. Στόχος είναι να λειτουργούν μέσα στην επόμενη 5ετία 25 καταστήματα εκτός Ελλάδος και 85 εντός Ελλάδος. Σήμερα λειτουργούν 62 καταστήματα Sprider όλη την Ελλάδα και μόνο το 2007 έχουν ανοίξει 17 νέα.

Η οικογένεια είναι ιδιαίτερα υπερήφανη για αυτό που κάνει και δεν διστάζει παρά το γεγονός ότι έχει μεγάλη οικονομική επιφάνεια να φοράει ρούχα από τα καταστήματα της.

Στο 9μηνο τα καθαρά κέρδη μετά από φόρους της εταιρείας ανήλθαν σε 15,06 εκατ. ευρώ, έναντι 2,58 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2006. Τα EBITDA σε 25,84 εκατ. ευρώ, έναντι ευρώ 8,39 εκατ. ευρώ του αντίστοιχου 9μήνου του 2006. Σημαντική αύξηση κατά 39,4% σημείωσε ο ενοποιημένος κύκλος εργασιών και ανήλθε σε 80,13 εκατ. ευρώ, έναντι 57,49 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι. Τα μικτά κέρδη του Ομίλου στο 9μηνο του 2007 ανήλθαν σε 45,00 εκατ. ευρώ, έναντι ευρώ 28,05 εκατ. το 9μηνο του 2006, αυξημένα κατά 60,4%, ενώ το μικτό περιθώριο κέρδους ενισχύθηκε κατά 7,4 ποσοστιαίες μονάδες και διαμορφώθηκε σε 56,2% επί του ενοποιημένου κύκλου εργασιών έναντι 48,8% την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι.