Μπισκότα Παπαδοπούλου: Το ταξίδι από τον Πειραιά στα 100 χρόνια διαδρομής

Aν κανείς μπει σε μία χρονομηχανή και γυρίσει τον χρόνο αρκετά χρόνια πίσω, θα δει τα μπισκότα Παπαδοπούλου στην δεκαετία του 1930 να πωλούνται με ένα λογοτυπημένο καροτσάκι χειρός στις παραλίες της Αττικής. Μάλιστα τα πρώτα προϊόντα της οικογένειας Παπαδοπούλου πωλούνταν χύμα στους λουόμενους, αποτελώντας μία από τις πρώτες κινήσεις εμπορικής προώθησης των προϊόντων της ιστορικής εταιρείας, η οποία φέτος συμπληρώνει τα 100 χρόνια ζωής. 

Οι αναμνήσεις μας συνδεδεμένες με τα μπισκότα Παπαδοπούλου

Αυτό όμως που ίσως συνδέει τα προϊόντα της εταιρείας με τους περισσότερους από εμάς είναι μνήμες της παιδικής ηλικίας αλλά και του μεταγενέστερου βίου μας, οι οποίες ταυτίστηκαν με τα Πτι-Μπερ, τα Caprice, τα Μιράντα, τα Γεμιστά, τα Cream Crackers. Αναμνήσεις που μας ακολουθούν έως και σήμερα, ενώ πολλοί από εμάς βλέπουμε αυτές τις μνήμες να μεταφέρονται στα παιδιά μας, στις νεότερες γενιές που επίσης μεγαλώνουν με τις ίδιες γεύσεις.

Η εικόνα ενός ξεκάθαρου brand

Η διάθεση των ιδρυτών της εταιρείας, Νίκου και Ευάγγελου Παπαδόπουλου, από τη στιγμή που έκαναν τα πρώτα τους βήματα, ήταν να δημιουργήσουν μία ισχυρή και ξεκάθαρη εικόνα για τα προϊόντα και την επιχείρησή τους, ακολουθώντας το παράδειγμα μεγάλων βιομηχανιών μπισκότου της εποχής σε διεθνές επίπεδο. Η πρακτική αυτή που σχετίζεται άμεσα με τη συσκευασία και τη διαφήμιση, προβάλλεται μέσα από την πρώτη ενότητα της ιστορικής αναδρομικής έκθεσης που είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια της εταιρείας, και φιλοξενείται έως και τις 27 Φεβρουαρίου στο Μουσείου Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Στο επίκεντρο της δραστηριότητάς των αδελφών Παπαδόπουλου από την πρώτη στιγμή τέθηκε η συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις αλλά και στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Βασική αρχή για την παραγωγή των προϊόντων της εταιρείας, η οποία διατηρείται έως και σήμερα, αποτέλεσε ανέκαθεν η ελληνικότητα των προϊόντων και η ποιοτική τους παρουσία στην αγορά. 

Η άφιξη στην Αθήνα και το ταξίδι στην Μασσαλία που δεν έγινε ποτέ

Αν διαχωρίσει κανείς την διαδρομή σε στιγμές, η οικογένεια Παπαδοπούλου φτάνει στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη το 1922 με καράβι και τελικό προορισμό τη Μασσαλία. Διατηρώντας ήδη δραστηριότητα ως βιοτέχνες μπισκότου στην Κωνσταντινούπολη, αναζητούσαν μία καλύτερη τύχη στη γαλλική πόλη. Η στάση της Μαρίας Παπαδοπούλου και των τριών γιων της στον Πειραιά για ξεκούραση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οδηγεί την οικογένεια σε ένα καφενείο. Το πρώτο που κάνουν είναι να ζητήσουν από τον ιδιοκτήτη του καφέ και μπισκότα. Ωστόσο εκείνος αγνοεί παντελώς την ύπαρξη των μπισκότων. Σύμφωνα με τις ιστορικές καταγραφές της εποχής, η οικογένεια Παπαδοπούλου αντιλαμβάνεται το κενό και την ευκαιρία που παρουσίαζε η Ελλάδα για την ανάπτυξη των μπισκότων. Το ταξίδι προς Μασσαλία καταλήγει τελικά στο λιμάνι του Πειραιά. Λέγεται μάλιστα ότι η οικογένεια δεν γύρισε ποτέ στο πλοίο για να παραλάβει τις αποσκευές της. Από το 1922 έως και το 1945 γράφεται η ιστορία του μπισκότου στην Ελλάδα.

Το πρώτο μπισκότο ήταν Πτι-Μπερ

Το πρώτο προϊόν που βγήκε από την παραγωγή της οικογένειας Παπαδοπούλου ήταν το Πτι-Μπερ, το οποίο διέθεταν χύμα, με το δράμι ή με την οκά σε παντοπωλεία και μπακάλικα της εποχής καθώς και σε καφέ-ζαχαροπλαστεία. Η πρώτη βιοτεχνία Παπαδοπούλου, όπου ψήθηκαν τα πρώτα μπισκότα, βρισκόταν στο Μεταξουργείο. 

Η πολυετής διαδρομή της οικογένειας Παπαδοπούλου αλλά και της επιχείρησης που δημιούργησε, από την άφιξη στον Πειραιά έως και σήμερα, καταγράφεται μέσα από την νοσταλγική και ταυτόχρονα συγκινητική διαφήμιση με πρωταγωνίστριες την οικογένεια Παπαδοπούλου και την οικογένεια Ζέκερη. 

Το 1930 παρασκευάζονται για πρώτη φορά τα μπισκότα Μιράντα, το όνομα των οποίων σημαίνει η "Θαυμαστή", όνομα που εμφανίζεται στην "Τρικυμία" του Σαίξπηρ, της οποίας ήταν λάτρης ο Νίκος και ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος. 

Το 1933 ο Νικόλαος Παπαδόπουλος αγόρασε οικόπεδο και κτίριο στην οδό Θεσσαλονίκης στα Πετράλωνα, δημιουργώντας το νέο εργοστάσιο της επιχείρησης. Η κίνηση αυτή σηματοδότησε το ταυτόχρονο πέρασμα από την βιοτεχνική στην βιομηχανική παραγωγή. Ακολούθησαν επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό για την ενδυνάμωση της παραγωγής, που θα έφερναν τα μπισκότα Παπαδοπούλου σε όλο και περισσότερα σπίτια. Η πρώτη οργανωμένη επιχειρηματική οντότητα συστήνεται το 1938 ως ομόρρυθμος εταιρεία Ν.Ι. και Ε.Ι. Παπαδοπούλου, με τον Νικόλαο να διατηρεί το 75% των μετοχών και τον Ευάγγελο Παπαδόπουλο το υπόλοιπο 25%. 

Μπομπότες για τον ελληνικό στρατό

Στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, η επιχείρηση παρασκεύαζε μπομπότα για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού. Η μπομπότα μάλιστα έφερε ένα συγκεκριμένο αποτύπωμα που προερχόταν από την ειδική σφραγίδα του στρατού, η οποία φιλοξενείται στην αναδρομική έκθεση στο μουσείο Μπενάκη. 

Η διαρκής και ραγδαία ανάπτυξη της επιχείρησης μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οδήγησε την εταιρεία να διερευνήσει την μετεγκατάστασή της σε μεγαλύτερο κτίριο, ενδυναμώνοντας την παραγωγή της. Έτσι ελήφθη η απόφαση για την ανέγερση του νέου εργοστασίου στην λεωφόρο Πέτρου Ράλλη, όπου έως και σήμερα φιλοξενούνται η κεντρικές εγκαταστάσεις της Ε.Ι. Παπαδοπούλου. 

Εάν κανείς αναζητήσει κοινά του σήμερα με το 1922, όταν και ξεκίνησε η πορεία της επιχείρησης από το λιμάνι του Πειραιά και την αλλαγή ενός ταξιδιωτικού πλάνου ή ενός σχεδίου ζωής που είχε ως τελικό προορισμό τη Μασσαλία, μάλλον θα εντοπίσει αρκετά σημεία ομοιότητας. Γιατί παρά το γεγονός ότι όπως ήταν φυσιολογικό η εταιρεία εξελίχθηκε στο πέρασμα των ετών, διατήρησε σε όλη αυτή την χρονική περίοδο σταθερή την ποιότητα των υλικών και των προϊόντων της, ισχυρή την εταιρική και εμπορική της υπόσταση, με κυριότερη λέξη που συνεχίζει να την χαρακτηρίζει να είναι η συνέπεια. Ωστόσο, η σημαντικότερη παρακαταθήκη της για τους περισσότερους από εμάς, κρύβεται πίσω από τα μπισκότα της, αυτά που μας μεγάλωσαν και έγιναν ένα κομμάτι από εμάς σε στιγμές παιδικότητας, εφηβικής ηλικίας ή και ενήλικου βίου αργότερα.