Τα σενάρια και οι "στρατηγικοί επενδυτές"

Του Κωνσταντίνου Λάμπρου

Τη στιγμή που τα σενάρια για την επόμενη μέρα στο χώρο των κατασκευών δεν λένε να κοπάσουν, η πραγματικότητα έρχεται συχνά να προσγειώσει ανώμαλα αυτούς που αρνούνται να δουν το πραγματικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο.

Η εικόνα της οικονομικής ευμάρειας, των ευοίωνων προοπτικών και των σχεδίων περαιτέρω ανάπτυξης για την οποία ελάχιστες εταιρείες μπορούν να κάνουν λόγο, επιχειρείται εντέχνως να χρησιμοποιηθεί ως υλικό για την καλλιέργεια σεναρίων που πολλές φορές θυμίζουν ξαναζεσταμένο φαγητό.

Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από την τύχη εταιρειών όπως η ΓΕΝΕΡ και η Προοδευτική έρχονται να καταδείξουν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες εταιρείες του κλάδου είναι τεράστια και δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Η διοίκηση της ΓΕΝΕΡ στην τελευταία έκτακτη γενική συνέλευση που είχε πραγματοποιηθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε αναφέρει ότι επιχειρείται στροφή στα ιδιωτικά έργα και στο real estate προκειμένου να ενισχυθούν τα μεγέθη της εταιρείας. Στο πλαίσιο αυτό εξεταζόταν τότε η ανάπτυξη συγκροτήματος γραφείων και αποθηκών σε ιδιόκτητη έκταση 20 στρ. επί της Αττικής Οδού, καθώς και η ανακατασκευή και μετατροπή σε γραφειακό συγκρότημα τετραώροφου ιδιόκτητου κτηρίου στο Μεταξουργείο. Λίγους μόλις μήνες μετά η αίτηση διαφόρων εταιρειών συμφερόντων του βασικού μετόχου της ΓΕΝΕΡ κ. Βρυώνη για υπαγωγή της εταιρείας στις πρόνοιες του άρθρου 46 φέρνουν στο προσκήνιο με εμφατικό τρόπο τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος.

Στο μέτωπο μίας άλλης εταιρείας με σοβαρά προβλήματα, της Προοδευτικής, οι χθεσινές ανακοινώσεις του μεγαλομετόχου και επικεφαλής της διοίκησης κ. Κων. Κούτλα περί νέων διαπραγματεύσεων με ενδιαφερόμενους στρατηγικούς επενδυτές επιχειρούν για μία ακόμη φορά να καλλιεργήσουν προσδοκίες για το μέλλον της εταιρείας. Τη στιγμή που στο εννεάμηνο του 2006 οι ζημίες της ξεπερνούσαν τα 4 εκατ. ευρώ και οι υποχρεώσεις της τα 45 εκατ. ευρώ, η διοίκηση της εταιρείας αφήνει ουσιαστικά να εννοηθεί ότι είναι έτοιμη να αλλάξει δραστηριότητα ανάλογα με την (για μία ακόμη φορά άγνωστη στους μετόχους της) ταυτότητα του ενδιαφερόμενου επενδυτή και τις προθέσεις του, χρησιμοποιούμενη ουσιαστικά ως "όχημα".

Κάθε τόσο έρχονται επίσης στο προσκήνιο σενάρια που αφορούν την τύχη του 7,74% που κατέχει η εταιρεία στη Γέφυρα Ρίου – Αντίρριου, του βασικότερου περιουσιακού της στοιχείου. Η Προοδευτική δηλώνει αυτή τη φορά έτοιμη να πουλήσει το 1,74% της συμμετοχής της με δικαίωμα επαναγοράς στους λοιπούς μετόχους της Γέφυρας ώστε να ενισχύσει τη ρευστότητά της. Πέρσι το καλοκαίρι ο κ. Κούτλας απεκάλυπτε ότι αρνήθηκε να πουλήσει στους ίδιους αγοραστές το σύνολο της συμμετοχής επειδή εκείνοι αρνήθηκαν από την πλευρά τους να αναλάβουν και το κόστος των φορολογικών βαρών που θα συνόδευαν την μεταβίβαση και έκανε λόγο για μεγάλο τουρκικό όμιλο (αγνώστων λοιπών στοιχείων) που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά αυτής της συμμετοχής. Στην ίδια γενική συνέλευση είχε επαναλάβει ότι βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με ενδιαφερόμενους στρατηγικούς επενδυτές, που άλλοι ενδιαφέρονταν για την εταιρεία ως χρηματιστηριακό όχημα και άλλοι για την συμμετοχή της στην Γέφυρα. Η διαφορά χθες ήταν η οριοθέτηση του ερχόμενου διμήνου ως χρονικού ορίου ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων αυτών.

Εδώ και καιρό, δυστυχώς τα προβλήματα πολλών εταιρειών του κλάδου διογκώνονται, κόντρα στην εικόνα της "χρυσής βιτρίνας" την οποία αποτελούν οι τρεις – τέσσερις μεγάλοι τεχνικοί όμιλοι. Οι περιπτώσεις του Μπαλάφα, της Έμπεδος, της Ευρωπαϊκής Τεχνικής, της Θεμελιοδομής, της ΑΛΤΕ κ.ά. είναι δείγμα όσων προηγήθηκαν και τα οποία δεν αποκλείεται να επαναληφθούν με άλλους πρωταγωνιστές.

Παράλληλα, πολλές είναι οι εταιρείες που μπορεί να μην έχουν φτάσει ακόμα στο σημείο μηδέν, ωστόσο έχουν εξαιρετικά περιορισμένη δραστηριότητα και στηρίζουν την ύπαρξή τους κυρίως σε σενάρια και φήμες, που τροφοδοτούν χρηματιστηριακά παιχνίδια και μόνο.

Ακόμα και εταιρείες που αποτελούσαν μέχρι πρόσφατα μέρος της ελίτ του κλάδου και διατηρούν σημαντικότατο ανεκτέλεστο, όπως η ΑΕΓΕΚ δίνουν μάχη επιβίωσης. Αλλά και η Αττικάτ που λόγω της συμμετοχής της στην Αττική Οδό, του μηχανολογικού της εξοπλισμού και της εμπειρίας στην εκτέλεση μεγάλων έργων πρωταγωνιστεί στα σενάρια περαιτέρω συγκέντρωσης δυνάμεων στον κλάδο δεν παύει να είναι μία εταιρεία, η οποία στο εννεάμηνο της προηγούμενης χρήσης είχε καθαρά κέρδη ύψους μόλις 464.000 ευρώ και υποχρεώσεις που συνολικά ξεπερνούσαν τα 240 εκατ. ευρώ.

Στο επίκεντρο διαφόρων σεναρίων φροντίζει να βρίσκεται και η Δομική Κρήτης, κυρίως σε ό,τι αφορά το κομμάτι των δραστηριοτήτων της στον χώρο της ενέργειας (επενδύσεις σε ΑΠΕ), όπου ακόμα αναμένονται τα αποτελέσματα των σχετικών διαπραγματεύσεων που έχει ανακοινώσει ότι έχει η εταιρεία. Πάντως, στο 9μηνο του 2006, ο όμιλος εμφάνιζε κύκλο εργασιών μόλις 10 εκατ. ευρώ και υποχρεώσεις άνω των 22,6 εκατ. ευρώ.