Το "πικρό" σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΒΖ

του Νίκου Χρυσικόπουλου

Υπό το βάρος υψηλότατων ζημιών, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έχει θέσει σε εφαρμογή ένα φιλόδοξο σχέδιο αναδιάρθρωσης με στόχο τη λειτουργική και οικονομική της εξυγίανση.

Τα βασικά σημεία του σχεδίου όπως υλοποιείται από τη διοίκηση, αφορούν τη λειτουργική αναδιάρθρωση, τη διατήρηση του μεριδίου της στην αγορά και την ανάκτηση ρευστότητας, τη μείωση του κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού, των εξόδων διοίκησης, της παραγωγής και διάθεσης, των χρηματοοικονομικών εξόδων και την αύξηση πωλήσεων και EBITDA.

Σύμφωνα με την εταιρεία, ήδη έχουν αναληφθεί συγκεκριμένες δράσεις που κινούνται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Πιο συγκεκριμένα οι ενέργειες στοχεύουν στη μείωση του κόστους ενέργειας, του μισθολογικού κόστους, του κόστους διοικητικής λειτουργίας, στην κεντρικοποίηση των υπηρεσιών μεταφοράς τεύτλων, στην ενοποίηση των εργοστασίων (με την αναστολή της παραγωγικής λειτουργίας των μονάδων Σερρών και Ορεστιάδας και την επεξεργασία των τεύτλων αποκλειστικά στην μονάδα στο Πλατύ Ημαθίας), στην κεντρικοποίηση υπηρεσιών προμήθειας λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και λοιπών προμηθειών και στην επίτευξη καλύτερων τιμών αγοράς ζάχαρης από προμηθευτές (αγορά ζάχαρης facon).

Το πλάνο αναδιοργάνωσης που επιδιώκεται να υλοποιηθεί με ταχύτατους ρυθμούς αναμένεται να έχει όφελος της τάξης των 9,1 εκατ. ευρώ σε επίπεδο ΕΒΙΤDA για το πρώτο έτος εφαρμογής (2014-2015). Το πλάνο προβλέπει πως η αναστολή της παραγωγικής διαδικασίας των εργοστασίων σε Σέρρες και Ορεστιάδα και η λειτουργία μόνο του εργοστασίου στο Πλατύ Ημαθίας θα ενισχύσει σημαντικά το EBITDA της εταιρείας και θα επιτρέψει να εξυπηρετείται ο δανεισμός της.

Με βάση, πάντως, την ετήσια οικονομική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε προ ημερών (χρήση από 1 Ιουλίου 2013 έως 30 Ιουνίου 2014), η εταιρεία βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά χρηματοοικονομικά, λειτουργικά και διαρθρωτικά προβλήματα, συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις και προβλήματα ρευστότητας ως επακόλουθο της κατάρρευσης των τιμών ζάχαρης και του έντονου ανταγωνισμού. Πέρυσι οι ζημιές της ΕΒΖ σε επίπεδο ομίλου έφθασαν τα 50 εκατ. ευρώ, από 10 εκατ. ευρώ την προηγούμενη χρήση.

Με βάση την οικονομική έκθεση, η εταιρεία εμφανίζει αρνητικά ίδια κεφάλαια, υψηλό τραπεζικό δανεισμό που, συμπεριλαμβανομένων και των τόκων πρώτου εξαμήνου 2014 (1/1 – 30/6/2014), ανέρχεται στα 137 εκατ. ευρώ τουλάχιστον. Παράλληλα, διαθέτει πρόβλημα ρευστότητας και ήδη έχει εκπονηθεί ταμειακό πρόγραμμα για τους επόμενους 12 μήνες, στο οποίο προβλέπονται εκτός των άλλων, περικοπές δαπανών και αναθεώρηση συμφωνιών με συνεργάτες με στόχο την κατά το δυνατόν μεσοπρόθεσμη αποπληρωμή των υποχρεώσεων.

Εισαγωγές

Στην ίδια έκθεση, η διοίκηση αναφέρει πως η εταιρεία είχε το δικαίωμα να παράγει το σύνολο της ποσόστωσής της, δηλαδή 158.702 τόνους. Τελικώς η παραγωγή ζάχαρης ποσόστωσης στην Ελλάδα την παραγωγική περίοδο 2013 (ολοκληρώθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 2013) ανήλθε στους 40.196 τόνους ζάχαρης, έναντι παραγωγής 54.699 τόνων ζάχαρης της προηγούμενης παραγωγικής περιόδου.

Για την κάλυψη του δικαιώματος παραγωγής της υπόλοιπης ποσότητας των περίπου 118 χιλιάδων τόνων ζάχαρης, η ΕΒΖ (βάσει του κανονισμού της Ε.Ε. 952/2006) έκλεισε συμφωνίες με γαλλικές, γερμανικές και πολωνικές εταιρείες για την παραγωγή ζάχαρης ελληνικής ποσόστωσης με τη διαδικασία του φασόν.

Πέραν αυτών, η ζάχαρη που προήλθε από ελληνικά χωράφια είχε αυξημένο κόστος παραγωγής 11,6% (από 871,57 ευρώ ανά τόνο ζάχαρης την παραγωγική περίοδο του 2012, σε κόστος παραγωγής 972,57 ευρώ ανά τόνο ζάχαρης την παραγωγική περίοδο του 2013), λόγω της μικρής παραγωγής, της λειτουργίας και των τριών εργοστασίων της εταιρείας και των σταθερών λειτουργικών εξόδων, όπως αναφέρει η ΕΒΖ.

Και ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω, η ΕΒΖ κινδυνεύει να βγει ουσιαστικά εκτός αγοράς καθώς μεγάλοι ανταγωνιστές της από χώρες της Ε.Ε. που ήδη δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά, επιχειρούν εν όψει της μετά το 2017 εποχής (σ.σ. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2017 θα λήξει τελικά το καθεστώς των ποσοστώσεων ζάχαρης, μετά την συμφωνία στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της περιόδου 2015 – 2020) να αποκτήσουν μερίδια στην Ελλάδα προσφέροντας πολύ ανταγωνιστικές τιμές ζάχαρης. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ την περίοδο Νοέμβριου 2012 -Μάιου 2013 οι τιμές πώλησης ζάχαρης ήταν 844 - 810 ευρώ/τόνο, τον Ιούνιο του 2014 υποχώρησαν στα 521 ευρώ/τόνο και σήμερα ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 490 ευρώ/τόνο.