Βιοχάλκο: Τρεις "πληγές" για την ελληνική παραγωγή

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Οι επενδύσεις μας κράτησαν όρθιους μέσα στην κρίση, μας πληγώνει η φορολογία, το υψηλό κόστος ενέργειας αλλά και το υψηλό κόστος του χρήματος, ανέφερε χθες η διοίκηση του ομίλου Βιοχάλκο, επισημαίνοντας ότι στρατηγικές επιλογές και κινήσεις του ομίλου έδωσαν τη δυνατότητα να αυξήσει σημαντικά της εξαγωγές του και σήμερα να μπορεί να αντιμετωπίζει το μέλλον με διαφορετική οπτική.

Σημειώνεται ότι οι πωλήσεις εκτός Ελλάδος από 45% του συνολικού τζίρου το 2000, έφτασαν το 2012 να αντιπροσωπεύουν το 86% του κύκλου εργασιών του ομίλου.

Σύμφωνα λοιπόν με τη διοίκηση του ομίλου η ανάπτυξη νέων αγορών και περιοχών αποτελεί προτεραιότητα, με την Αφρική και ιδιαίτερα το υποσαχάριο κομμάτι της ηπείρου αλλά και η Αμερική (ιδιαίτερα σε περίπτωση που συνεχιστεί η πτωτική τάση του ευρώ) να αποτελούν τους βασικότερους στόχους. Από τους επιμέρους κλάδους το αλουμίνιο συνεχίζει να κινείται εξαιρετικά θετικά και να δικαιώνονται οι επενδύσεις για εξειδικευμένα τελικά βιομηχανικά προϊόντα με προστιθέμενη αξία και ζήτηση, ενώ και ο χαλκός παρά τα προβλήματα θεωρείται ότι έχει προοπτικές ανάκαμψης, ιδιαίτερα στο κομμάτι των καλωδίων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο εντοπίζεται στο χάλυβα, όπου με εξαίρεση τη Σωληνουργεία Κορίνθου, ο κλάδος εμφανίζει καθίζηση της τάξης του 90% στην εγχώρια αγορά ενώ προβληματίζει η ανυπαρξία προοπτικών ανάκαμψης.

Στη δραστηριότητα του χάλυβα, όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες κινήσεις για τον εξορθολογισμό του κόστους, ωστόσο η καταβαράθρωση της εσωτερικής αγοράς σε συνδυασμό με τα υψηλά κόστη ενέργειας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.

Σε αυτό το επίπεδο, η μόνη ορατή προοπτική ανάκαμψης αφορά σε πιθανή ανάκαμψη της ιδιωτικής κατασκευαστικής δραστηριότητας, εφόσον συντρέξουν προϋποθέσεις όπως η αλλαγή της φορολογίας στα ακίνητα, η διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά κλπ. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή της υπερφολόγησης των ακινήτων έπληξε καθοριστικά εκτός των άλλων και την εγχώρια βιομηχανία χάλυβα.

Σοβαρό πρόβλημα πάντως για την παραγωγή είναι τόσο το ενεργειακό όσο και το κόστος χρήματος.

Το 2012 ο όμιλος Βιοχάλκο κλήθηκε να πληρώσει περίπου 100 εκατ. ευρώ σε τόκους. Εάν ήταν μια γερμανική εταιρεία, το ποσό αυτό θα ήταν 40 εκατ. ευρώ, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά. Αλλά και στο κομμάτι της ενέργειας το φυσικό αέριο (προϊόν και φόροι) είναι 50% ακριβότερο συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στον ηλεκτρισμό την ώρα που αποτελεί πραγματικότητα σχεδόν σε όλο τον ευρωπαϊκό χάρτη η υποστήριξη της βιομηχανίας μέσω της ελάφρυνσης του ενεργειακού κόστους από διάφορα τέλη και χρεώσεις, στην Ελλάδα επιβάλλονται παράλογα υψηλά κόστη.

Είναι απάνθρωπο οι επιχειρήσεις να κάνουν αιματηρές θυσίες να γίνονται οδυνηρές περικοπές και το όποιο όφελος να μην ενισχύει την ανταγωνιστικότητα αλλά να αναλίσκεται στην αύξηση ενός φόρου, τονίστηκε χαρακτηριστικά.

Παρά τα προβλήματα, ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι η διοίκηση του ομίλου έδωσε και ένα στίγμα αισιοδοξίας και προοπτικής βελτίωσης του οικονομικού περιβάλλοντος. Ωστόσο κομβικής σημασίας για την αγορά του χάλυβα θα είναι η υιοθέτηση σε πρώτη φάση ενός σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος για τα ακίνητα. Και φυσικά η βελτίωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών αλλά και η μείωση του ενεργειακού κόστους αποτελούν κρίσιμες παραμέτρους για το μέλλον συνολικά της βιομηχανικής παραγωγής στη χώρα.