Πιο κοντά οι συγχωνεύσεις στις ιχθυοκαλλιέργειες

Σε νέο κύκλο συζητήσεων –επί ρεαλιστικότερης βάσης και δεδομένων– εισέρχονται οι βασικοί παίκτες του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών με αντικείμενο την δημιουργία ισχυρότερων, τόσο παραγωγικά όσο και οικονομικά, επιχειρηματικών σχημάτων.
 
Όλα δείχνουν πως το σχέδιο του Γεωργιανού Kakha Bendukidze μέσω του fund Linnaeus Capital Partners να προχωρήσει στη δημιουργία “μιας ηγέτιδας εταιρείας μέσα από τη συγκέντρωση του κλάδου της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας" δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. O Γεωργιανός επιχειρηματίας απέκτησε τον έλεγχο της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες, διαθέτει μειοψηφικά ποσοστά στις Νηρεύς και Σελόντα, πλην η βασική του επιδίωξη δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται.
 
Όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς, η επιθετική στρατηγική του Bendukidze ουσιαστικά συσπείρωσε τους «υποψήφιους στόχους», ενώ και οι τράπεζες που αρχικά έδειχναν να στηρίζουν το εγχείρημα μιας υπερ-συνένωσης στον κλάδο πλέον υιοθετούν μια πιο διαλλακτική στάση. Αλλά και ο επικεφαλής του Linnaeus πλέον διαπιστώνει πως τα κεφάλαια που δαπάνησε –εκτιμώνται στα 40 εκατ. ευρώ– μέχρι σήμερα δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να καταστεί ηγήτωρ των ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα.
 
Τουναντίον, πληροφορίες από την αγορά φέρουν τη Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες να αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας, ενώ οι αρνητικές ταμειακές ροές από λειτουργικές δραστηριότητες που κατεγράφησαν για το πρώτο εξάμηνο (οι ελεγκτές στην έκθεσή τους κάνουν λόγο για την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας που μπορεί να εγείρει σημαντική αμφιβολία για τη συνέχιση των δραστηριοτήτων εάν δεν ληφθούν μέτρα από την διοίκηση) επιτείνουν την κατάσταση.
 
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη νέες συζητήσεις μεταξύ των βασικών παικτών της αγοράς, των Νηρεύς, Δίας, Ανδρομέδα και Σελόντα, με στόχο να εξεταστεί κατά πόσον είναι εφικτή η δημιουργία δύο ισχυρών πόλων στην αγορά, αντί μιας τριπλής υπερ-συγχώνευσης υπό τη σκέπη του Linnaeus. Ζητούμενο αποτελεί η βέλτιστη αξιοποίηση των υποδομών, η αναζήτηση συνεργιών σε επίπεδο παραγωγής, λειτουργίας και εμπορικής πολιτικής, ο έλεγχος του κόστους και η στοχευμένη διείσδυση σε αγορές του εξωτερικού.
 
Κυρίως, όμως, τα νέα σχήματα θα μπορέσουν να έλθουν σε συμφωνία με τις πιστώτριες τράπεζες ώστε να αντιμετωπιστεί η συνολική δανειακή έκθεση των εισηγμένων του κλάδου που κινείται στα επίπεδα των 500 εκατ. ευρώ και στις συνολικές υποχρεώσεις που αγγίζουν τα 800 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, η δημιουργία ισχυρότερων σχημάτων θα επιτρέψει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα ο ανταγωνισμός που εντείνεται διαρκώς στη μεσογειακή ιχθυοκαλλιέργεια, με επίκεντρο την Τουρκία που μειώνει επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια την απόσταση από την ελληνική παραγωγή.
 
Σήμερα η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σε λαβράκι και τσιπούρα, καλύπτοντας το 48% της παγκόσμιας αγοράς, με δυναμικότητα 137 χιλιάδων τόνων. Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι ο δεύτερος σε μέγεθος εξαγωγικός κλάδος της χώρας, με το 85% της παραγωγής να κατευθύνεται στο εξωτερικό.