Σκιές στην υπόθεση της Διπλής Ανάπλασης

Την αδυναμία της Μπάμπης Βωβός Διεθνής Τεχνική (ΜΒΔΤ) να κατανοήσει και να αποδεχθεί τη μεγάλη χρονική καθυστέρηση στην αντίδραση της πολιτείας και του κρατικού μηχανισμού στην υπόθεση της “Διπλής Ανάπλασης” σε Βοτανικό και Λ. Αξεξάνδρας εκφράζει ο κ. Άρης Βωβός, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, μια ημέρα μετά την συνέντευξη τύπου του κ. Γ. Βαρδινογιάννη με αφορμή την αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, κατά την οποία υπήρξαν σαφείς αναφορές στην υπόθεση του project στο Βοτανικό.

Συγκεκριμένα, ερωτηθείς στο πλαίσιο της χθεσινής συνέντευξης τύπου για τα λάθη που ενδεχομένως έγιναν κατά τη διάρκεια της θητείας του στον Παναθηναϊκό, ο κ. Βαρδινογιάννης ανέφερε, μεταξύ άλλων: “... Το τρίτο λάθος ήταν το γηπεδικό. Το 2008 είχαμε καταφέρει και ο Βωβός είχε χτίσει το 70% του εμπορικού κέντρου χωρίς να γίνει ούτε μια προσφυγή. Είχαμε κλείσει εμπορικές συμφωνίες, είχαμε κλείσει με τις τράπεζες την χρηματοδότητση και είχαμε συμφωνήσει με τον Δήμο. Όλα αυτά τα ήξεραν πέντε άνθρωποι. Το έργο είχε φτάσει πολύ κοντά στην ολοκλήρωση. Τον Γενάρη θα ξεκινάγαμε το έργο και έγινε το λάθος να το ανακοινώσω στο Δ.Σ. Λέω λάθος γιατί λίγο πριν λήξει (σ.σ η προθεσμία) έγινε η καταγγελία και φτάσαμε στην κατάσταση που έχουμε τώρα. Ίσως να διέρρευσε αυτή η πληροφορία σε λάθος ανθρώπους. Αυτό δεν θα το ξαναέκανα”.

Ακολούθησε η σημερινή δήλωση του κ. Βωβού, η οποία έχει ως εξής:

“Η χθεσινή συνέντευξη του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός κ. Γιάννη Βαρδινογιάννη με στόχο τη δημοσιοποίηση της αποχώρησής του από τον Παναθηναϊκό, ανέδειξε μια διαφορετική πτυχή της υπόθεσης που ταλανίζει εδώ και τρία χρόνια την εταιρία μας και αφορά στην εμπλοκή της κατασκευής του εμπορικού κέντρου της στο Βοτανικό. Στη συγκεκριμένη συνέντευξη, εμμέσως πλην σαφώς, έγινε αναφορά στις σκοπιμότητες που πιθανόν κρύβονται πίσω από την προσφυγή που κατέθεσαν λίγες ημέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας “ευαισθητοποιημένοι περιβαλλοντικά” πολίτες της Αθήνας στο ΣτΕ, μπλοκάροντας το έργο της διπλής ανάπλασης.

Και αν ως πολίτες αυτής της ευνομούμενης χώρας είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε το Σύνταγμα και το αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να προσφεύγει κατά νόμων του κράτους και διοικητικών πράξεων που τους εφαρμόζουν, αδυνατούμε να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε τη μεγάλη χρονική καθυστέρηση στην αντίδραση της πολιτείας και του κρατικού μηχανισμού για την προστασία μιας εταιρίας, καθώς και των εκατοντάδων εργαζομένων σε αυτήν και των χιλιάδων μετόχων της, η οποία βρέθηκε σε δεινή θέση, εμπιστευόμενη και ακολουθώντας κατά γράμμα ένα νόμο του ελληνικού κράτους.

Υπενθυμίζω ότι το Μάρτιο του 2010 (17 δηλαδή μήνες πριν) η τότε Υπουργός ΠΕΚΑ κα Τ. Μπιρμπίλη ανακοίνωσε το νέο σχέδιο της νομοθετικής ρύθμισης για τη διπλή ανάπλαση Βοτανικού - Λ. Αλεξάνδρας και, εφαρμόζοντας το πνεύμα της απόφασης του ΣτΕ, κάλεσε όλους του εμπλεκόμενους φορείς να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να προχωρήσει το έργο.

Από τότε, το μόνο που κατέστη εφικτό, ύστερα από μεγάλες παλινωδίες, ήταν να ψηφιστεί ο νόμος πριν από περίπου τρεις μήνες. Υπάρχουν όμως και άλλα σημαντικά βήματα που πρέπει να γίνουν τόσο από πλευράς πολιτείας όσο και από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος, που είναι η ολοκλήρωση της κατασκευής του έργου.

Η διπλή ανάπλαση, εκτός από μια ιδιαίτερα σημαντική περιβαλλοντική παρέμβαση τόσο για την περιοχή της Λ. Αλεξάνδρας όσο και για την περιοχή του Βοτανικού, αποτελεί και μία όαση σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον όπου η ανεργία βασιλεύει, αφού – πλην των 500 περίπου εργαζομένων που θα απασχοληθούν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του – θα δημιουργηθούν και περισσότερες από 2.000 νέες θέσεις εργασίας μετά την ολοκλήρωσή του, ενώ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο για την αξιοποίησή του να επενδυθούν κεφάλαια από το εξωτερικό.

Δεν είναι δυνατόν τα παραπάνω να μην ευαισθητοποιούν τους αρμόδιους φορείς, προκειμένου να ενεργήσουν άμεσα, ώστε το έργο να προχωρήσει. Έχουμε επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τις δυσμενείς επιπτώσεις από την καθυστέρηση ολοκλήρωσης του έργου. Έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια αντοχής και υπομονής. Αν δεν υπάρξουν άμεσα εξελίξεις, οι οποίες να ενισχύσουν τη βεβαιότητα για την ολοκλήρωση του έργου, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να θεωρήσουμε – εύλογα πλέον – ότι δεν υπάρχει η απαιτούμενη βούληση από τους αρμόδιους φορείς για την πραγματοποίηση του project, οπότε και θα αναγκαστούμε να καταφύγουμε σε άλλες οδούς για τη διαφύλαξη των συμφερόντων των εργαζομένων και των μετόχων μας, οδηγώντας τη διπλή ανάπλαση σε ματαίωση και ένα μεγάλο αναπτυξιακό και περιβαλλοντικό έργο στο να μείνει στα χαρτιά. Νομίζω ότι, εκτός από εμάς, αυτό δεν το αντέχει ούτε η οικονομία μας ούτε η κοινωνία μας".