Του Άγη Βερούτη
Ξετυλίγεται σιγά-σιγά το αμερικανικό πλάνο Τραμπ, για εξαναγκασμό της Ρωσίας να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία λόγω οικονομικής αδυναμίας, "προτρέποντας” τους βασικούς αγοραστές ρωσικού πετρελαίου παγκοσμίως [Ινδία, Κίνα, Ευρώπη] να απεξαρτηθούν από αυτό άμεσα, αποδεκατίζοντας τις εισροές μετρητών στη ρωσική πολεμική οικονομία από πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Είναι μια στροφή σχεδόν 180 μοιρών στο γεωστρατηγικό πλάνο των ΗΠΑ, εφόσον ο Πούτιν δεν φάνηκε να πείστηκε από τις αρκετές προηγούμενες, (φιλικές) προσεγγίσεις Τραμπ για ειρήνευση στο ουκρανικό μέτωπο. Αυτές τις προσεγγίσεις για συζήτηση ειρήνευσης, οι Ρώσοι εκμεταλλεύτηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, ως ευκαιρία να προωθήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους εις βάρος της Ουκρανίας ενώ οι άλλοι ετοιμάζονταν για διαπραγματεύσεις. Αντί να κοντοσταθούν, να συζητήσουν με τον Τραμπ αρχικά και μετά να προσπαθήσουν να βρουν κοινό τόπο με τους Ουκρανούς.
Συζητείτο αρχικά διεθνώς, ότι η επίθεση φιλίας Τραμπ προς Ρωσία προερχόταν από την επιλογή του να ενσωματώσει τη Ρωσία στο γενικότερο γεωστρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ, για το μπλοκ των ανεπτυγμένων οικονομιών, προκειμένου να απομονώσει από τη Ρωσία την Κίνα, την οποία θεωρούσε ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις ΗΠΑ, πριν ασχοληθεί μαζί της εκτενέστερα.
Αυτό έδινε μια ευκαιρία στους Ρώσους να ξαναβρούν κάποιο τρόπο να συνεργαστούν με τις μεγαλύτερες ανεπτυγμένες οικονομίες της Δύσης μετά την ειρήνευση, χωρίς να κερδίζουν και πολλά από την ειρηνευτική διαδικασία, αλλά είχαν να λαμβάνουν πολύ περισσότερα οφέλη από τις μετέπειτα συνεργασίες και ενσωμάτωση στο Δυτικό μπλοκ. Τουλάχιστον αρχικά θα σταματούσαν την αιμορραγία του πολέμου σε ζωές, πόρους και χρήμα.
Τελικά ο Πούτιν και το επιτελείο του δείχνει να μην πήραν στα σοβαρά τον Τραμπ. Μπέρδεψαν το μπόι τους με τη σκιά τους. Αντί να μπουν στο "πρόγραμμα”, νόμισαν ότι θα είχαν παραπάνω οφέλη ακολουθώντας ένα παίγνιο, όπου ο Πούτιν πιθανόν φανταζόταν πως παίζει "σκάκι” με τον Τραμπ, και θα έχει χρόνο να ελιχθεί σε κάποιες επόμενες κινήσεις, παίζοντας κατενάτσιο τώρα, ενώ θα συνέχιζε να προωθεί τις θέσεις του στο ουκρανικό, ανενόχλητος.
Επί πραγματικού αποδείχθηκε ότι δεν έπαιζαν σκάκι, αλλά Monopoly.
Ο πρόεδρος Σι της Κίνας κατάλαβε εγκαίρως ποιο ήταν το παιχνίδι. Πρόλαβε δε να κάνει αρκετές μικρο-υποχωρήσεις στον Τραμπ, που να φέρνουν την Κίνα ως κύριο συνομιλητή των ΗΠΑ, χωρίς να χρειαστεί προηγουμένως να απομονωθεί από τους εμπορικούς εταίρους της που είναι σχεδόν όλος ο πλανήτης, ενώ ο Μεντβέντεφ [ο αντ αυτού του προέδρου Πούτιν] απειλούσε σε συνεντέυξεις ότι πιθανή άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα ενεργοποιούσε το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο.
Λες και ο "Ειρηνοποιός Τραμπ” θα ρίσκαρε ποτέ να παραλάβει από την Ουκρανία φέρετρα σκεπασμένα με την αμερικανική σημαία, στα αεροδρόμια των ΗΠΑ. Ειδικά μάλιστα όταν έχει στα χέρια του σε αποκλειστικότητα το ισχυρότερο όπλο όλων: το δολάριο.
Οι μετέπειτα κινήσεις των ΗΠΑ, αφού κατάλαβαν ότι οι Ρώσοι προσπαθούσαν να κάνουν παιχνίδι, ήταν κεραυνοβόλες:
- "Ευγενική παρότρυνση” στους Κινέζους, στους Ευρωπαίους, στους Ινδούς και τους υπόλοιπους να διακόψουν μαχαίρι τις αγορές ρωσικών ορυκτών καυσίμων,
- δημιουργία ενεργειακού κόμβου στην Ελλάδα για τροφοδοσία της Ανατολικής Ευρώπης αρχικά με αμερικανικό LNG και
- κατόπιν εξορύξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με τοπικό φυσικό αέριο,
- Κάθετος Διάδρομος από Αλεξανδρούπολη ως Ουκρανία και όλους ενδιάμεσα,
- IMEC που βάζει στον ίδιο άξονα από Ινδία ως Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα με την υπόλοιπη Ευρώπη,
- Great Sea Interconnector, καλώδιο με Αίγυπτο, και πιθανόν και EastMed στο άμεσο μέλλον.
Η Ελλάδα, ως η μόνη χώρα στον πλανήτη που ακουμπάει σε 3 ηπείρους, βρέθηκε από τύχη στο επίκεντρο αυτού του σχεδιασμού ("η τύχη ευνοεί τους προετοιμασμένους” λένε οι Αμερικάνοι), και λογικά θα δρέψει τα οφέλη που της αναλογούν, ως διαμετακομιστής όλου αυτού του ενεργειακού όγκου που θα διοχετεύεται από μια ήπειρο στην άλλη.
Δεν θα γίνουμε φυσικά ούτε χώρα του ΟΠΕΚ, ούτε Νορβηγία, ούτε Σαουδική Αραβία. Θα είμαστε όμως πολύ καλύτερα γεωστρατηγικά στη νέα αρχιτεκτονική Τραμπ.
Ο χαμένος όλης αυτής της ξαφνικής παγκόσμιας γεωστρατηγικής ανακατάταξης, όμως, μοιάζει ότι θα είναι η Ρωσία, που την προκάλεσε άλλωστε, από δική της συνειδητή επιλογή.
Έπαιξε κι έχασε.
Η χρησιμότητα της ΤΝ ως εργαλείο πολλαπλασιασμού της παραγωγικότητας της εργασίας όσων τη χρησιμοποιούν σωστά είναι δεδομένη.
Στο άρθρο της στήλης την περασμένη εβδομάδα "Το "βαθύ κράτος" ξαναχτυπά", υπήρξε σε πολλά συμφωνία και σε εξίσου πολλά αντίλογος.
Έχουν αποφασίσει οι ΗΠΑ ότι ήρθε η στιγμή να λυθεί το Κυπριακό; Όποιος ξέρει την απάντηση παρακαλώ να μας την δώσει κι εμάς.
Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα είναι αρχαιότερο από τα σύνορα και τις οργανωμένες κοινωνίες. Πριν υπάρξει η έννοια της ιδιοκτησίας.
Το νέο αμερικανικό δόγμα Peace & Prosperity (δηλ. Ειρήνη και Ευημερία) προωθεί την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο έως το 2028.
Το πρόβλημα του Δημοσίου δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά στο ποιος το διοικεί, αλλά κυρίως τι του επιτρέπουν να διοικήσει οι υπάλληλοι.
Για άλλη μια φορά όλοι, πλην του Πρωθυπουργού, απεκδύονται των ευθυνών που τους αναλογούν, αφήνοντάς τον μόνο του έκθετο στην κοινή γνώμη.
Μετά τα Eurofighter, τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Βρετανοί φίλοι μας μοιάζουν να έχουν μπει σε περίοδο ερωτοτροπίας με το καθεστώς Ερντογάν.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ ξανά με το συγκεκριμένο θέμα, καθώς έχουν ήδη χυθεί τόνοι διαδικτυακής μελάνης από όλα τα μέσα ενημέρωσης.
Για να λυθεί το Δημογραφικό πρέπει μεταβληθεί προς τη διαμετρικά αντίθετη πλευρά η αντίληψη της κοινωνίας ότι η Τεκνοποίηση είναι πολυτέλεια ή βάρος.
Η "Οικονομία των Καφενείων" είναι ένα σύμπτωμα. Ένα ορατό αποτέλεσμα μιας δεκαπενταετίας αποεπένδυσης, μείωσης των μισθών, brain-drain.
